Κύπρος – «Δεν ξεχνώ»: Μισός αιώνας πέρασε σχεδόν από εκείνη τη μαύρη μέρα της ιστορίας. Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Ιουλίου του 1974, όταν οι σειρήνες του πολέμου ήχησαν στη Μεγαλόνησο και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις άρχισαν να σπέρνουν τον όλεθρο σε μια υποτιθέμενη επιχείρηση «ειρήνης».
Χιλιάδες Κύπριοι εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες και χιλιάδες σκοτώνονται από τις βάρβαρες ορδές του Αττίλα. Ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει την τουρκική κτηνωδία. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν, αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.
Κερύνεια, Λάπηθος, Γιαλούσα , Μόρφου, Καρπασία, Αμμόχωστος βρέθηκαν στο τέλος υπό την μπότα του Αττίλα.
Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι και οι πρόσφυγες εδώ και 48 χρόνια αναζητούν μια δικαίωση που δεν έρχεται. Δεν μπορεί να ξεχαστεί το έγκλημα που καθόρισε τη μοίρα του κυπριακού λαού. Οι ματωμένες μνήμες είναι ακόμη νωπές, και δεν χαμπαριάζουν από κακόβουλες πολιτικές «εξομάλυνσης» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Δυστυχώς πολλοί είναι αυτοί που επιθυμούν σε Αθήνα και Λευκωσία να ξεχάσουμε το έγκλημα, όμως το σύνθημα «δεν ξεχνώ», δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχαστεί. Οι μαρτυρικές ημέρες της προδομένης Κύπρου μας, θα είναι πάντοτε «αγκάθι» που θα μας υπενθυμίζει το χρέος να υπερασπιζόμαστε κάθε μέτρο ελληνικής γης.
Σήμερα κάποιοι επιδιώκουν να μετατρέψουν την Κύπρο μας από χώρα, σε χώρο. Αυτό το σχέδιο επιχειρείται εδώ και δεκαετίες, και στην εποχή μας βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού, και κάποιοι επιχειρούν μεθοδικά να την απομονώσουν και να την αποκόψουν από την Ελλάδα.
Με τον λυρισμό του και τη διορατική ματιά του, ο Γιώργος Σεφέρης έγραφε για την Κύπρο: «Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου».
Η κατεχόμενη Κύπρος είναι αλησμόνητη πατρίδα όλων των Ελλήνων που διαθέτουν ακόμα ελληνική ψυχή. Ο δυτικός κόσμος μέσα σε λίγες μέρες καταδίκασε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και επέβαλλε αυστηρότατες κυρώσεις, ενώ για τις θηριωδίες του Τούρκου εισβολέα σφυρίζει αδιάφορα εδώ και 49 χρόνια. Τα μεγάλα ελληνικά κόμματα επιχειρούν να στείλουν την εθνική τραγωδία της Κύπρου στη λησμονιά. Μόλις και μετά βίας ψελλίζουν λίγα λόγια, σε αυτή τη μαύρη επέτειο.
Μια πατριωτική φωνή αντίστασης που προσεγγίζει το θέμα της Κύπρου με αίσθημα ευθύνης και τιμή στο μακροχρόνιο δράμα της Μεγαλονήσου, έρχεται από την ανακοίνωση της ΝΙΚΗΣ. «Όχι άλλες προδοσίες – Η Κύπρος δεν είναι μακράν», είναι το σημερινό μήνυμα της ΝΙΚΗΣ που ταυτίζεται απόλυτα με το «Δεν ξεχνώ».
«Η ΝΙΚΗ δεν ξεχνά την παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. Πιστεύει ότι η Κύπρος «δεν κείται μακράν», αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού και μέρος του ενιαίου αμυντικού μας χώρου, το οποίο οφείλουμε να υποστηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε με κάθε μέσο εάν απαιτηθεί», αναφέρει το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ.
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση της ΝΙΚΗΣ για την «μαύρη» επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο:
20 Ιουλίου. Η θλιβερή επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο
Παράλληλα εφάρμοσε συστηματική πολιτική εποικισμού, με μαζική μεταφορά 160.000 Τούρκων εκ Τουρκίας, για την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και την αλλοίωση της πληθυσμιακής ισορροπίας στο νησί, με απώτερο σκοπό την εξάλειψη κάθε ελληνικού και χριστιανικού στοιχείου και στην τουρκοποίηση της περιοχής.
Στα παραπάνω προστίθεται και το δράμα των χιλιάδων Ελληνοκύπριων αιχμαλώτων πολέμου που παράνομα μεταφέρθηκαν σε φυλακές στην Τουρκία, ή εξαφανίστηκαν σε κατεχόμενες περιοχές και μέχρι σήμερα η τύχη τους αγνοείται.
Η προσπάθεια διχοτόμησης της Κύπρου έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν στις 15 Νοεμβρίου 1983 το κατοχικό καθεστώς προχώρησε σε μονομερή αποσχιστική ανακήρυξη της αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείας Κύπρου», πράξη η οποία καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ως «παράνομη και νομικά άκυρη».
Όλα τα παραπάνω συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και μένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητα, παρά την έκδοση καταδικαστικών αποφάσεων από τη Διεθνή Κοινότητα. Και αναρωτιόμαστε, εδώ γιατί υπάρχει απροθυμία επιβολής του Διεθνούς Δικαίου;
Όπως είχε πει ο πρώην Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ακόμη και να μη ζούσε ούτε ένας Τούρκος στην Κύπρο, για την Τουρκία υπήρχε θέμα Κυπριακού και δεν θα παραιτηθεί από αυτό, καθόσον είναι ζωτικής σημασίας λόγω της πολιτικής της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σήμερα η Τουρκία, και ιδιαίτερα μετά το 2019 οπότε το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» υιοθετήθηκε ως εθνική στρατηγική της, αποσκοπεί στην διεύρυνση του ζωτικού θαλάσσιου χώρου της εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για τον λόγο αυτό εκφράζονται παράλογες αξιώσεις για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων μας, την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων και της ΑΟΖ, την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, τις αρμοδιότητες Έρευνας –Διάσωσης. Παράλληλα, έχει διακηρύξει με θρασύτητα ότι «τυχόν επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 ν.μ. αποτελεί αιτία πολέμου (casus belli). Τελικά αυτός ο μόνιμος ταραξίας της περιοχής πως θα αντιμετωπισθεί;
Δυστυχώς όμως πέραν των πάγιων επεκτατικών διεκδικήσεων της Τουρκίας, υπάρχουν σοβαρές ευθύνες και από Ελληνικής πλευράς, αλλά και από την στάση των υποτιθέμενων συμμάχων μας στην ευρύτερη σκακιέρα των γεωπολιτικών επιδιώξεών τους. Η πρόσφατη απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να προταθεί Τούρκος αντί Κυπρίου για την θέση του Γενικού Γραμματέα στο Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO), αλλά και η αποδοχή της «μετατροπής» της Κύπρου σε «συντεταγμένες» στα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ, κατόπιν απαιτήσεως της Άγκυρας, είναι λίγα μόνο θλιβερά παραδείγματα υποτέλειας και έλλειψης κάθε έννοιας υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων.
Η Κύπρος δεν είναι γεωτεμάχιο για να ειναι συντεταγμένες. Είναι Χώρα, όχι χώρος. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι το ΟΧΙ σε παράλογες απαιτήσεις ήταν αυτό που μάς διέσωζε διαχρονικά ως Ελληνισμό. Ένα τέτοιο ΌΧΙ είπε και στο διάγγελμά του στις 7 Απριλίου 2004, ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, όταν κάλεσε τον Κυπριακό Λαό να απορρίψει το σχέδιο Ανάν: “Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω Κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι παραπλανητικών δήθεν προσδοκιών, έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».
Την τρομερή αυτή πτυχή της ιστορίας μας, κάποιοι θέλουν να την ξεχάσουμε χάριν της δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας και της ευημερίας των δύο λαών. Ακόμη και στα σχολικά βιβλία ελάχιστα συναντάται η κυπριακή τραγωδία σαν ιστορικό γεγονός, ενώ ήρωες αγωνιστές του ‘74, όπως ο καταδρομέας Ηλίας Γλεντζές, δεν αναφέρονται καθόλου. Η πρακτική αυτή βέβαια είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας για τη δήθεν «πολιτιστική συνεργασία» που υπογράφηκε το 2001 μεταξύ του Παπανδρέου και του Τζέμ, στις προβλέψεις της οποίας, μεταξύ άλλων, αναφέρεται η συνεργασία στην παρουσίαση της ιστορίας και του πολιτισμού της άλλης χώρας, ιδιαίτερα στα σχολικά βιβλία και η διόρθωση των «ανακριβειών». Για το λόγο αυτό βαπτίσαμε «συνωστισμό» την καταστροφή της Σμύρνης και «παρέμβαση» της Τουρκίας την εισβολή της (βλέπε άρθρο 23/6/23 του ΕΛΙΑΜΕΠ).
Εάν σήμερα επισκεφθεί κάποιος το Στρατιωτικό Μουσείο στην Κωσταντινούπολη θα διαπιστώσει ότι η παράνομη εισβολή στην Κύπρο έχει μετονομασθεί από «ΑΤΙΛΛΑΣ» σε «ειρηνευτική επιχείρηση». Αντίστοιχες ονομασίες («πηγή ειρήνης», «κλάδος ελαίας» κλπ) χρησιμοποίησε η Τουρκία για τις απροκάλυπτες εισβολές της στην Συρία και στο Ιράκ, πάντοτε επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφαλείας, αλλά εκτός κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Η ΝΙΚΗ δεν ξεχνά την παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. Πιστεύει ότι η Κύπρος «δεν κείται μακράν», αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού και μέρος του ενιαίου αμυντικού μας χώρου, το οποίο οφείλουμε να υποστηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε με κάθε μέσο εάν απαιτηθεί.
Τέλος, η οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να προβλέπει:
- την πλήρη αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων από τα κατεχόμενα
- την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος εγγυήσεων
- την αποχώρηση των εποίκων
- την ενότητα του κράτους, των θεσμών, της κοινωνίας και της οικονομίας
- καθώς και να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες όλων των Κυπρίων.
Για τη ΝΙΚΗ, κάθε άλλη συζήτηση δεν είναι αποδεκτή.
Όχι άλλες προδοσίες. Όχι άλλες χαμένες πατρίδες.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την ΚΥΠΡΟ.