Κάποιοι ηγέτες διαπραγματεύονται με ευκολία το μέλλον αυτής της πατρίδας, και κάποιοι περήφανοι Έλληνες στέκονται ακλόνητοι στο καθήκον, θυμίζοντας σε όλους μας τους δύο διαφορετικούς κόσμους που υπάρχουν σε αυτόν τον τόπο.
Με τον ερχομό του «Κλέοντα», το κράτος ανήγγειλε κάποια έκτακτα μέτρα για δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους που περιλαμβάνουν παύση εργασιών και τηλεργασία. Όμως κάποιοι έχουν αναλάβει ιερά χρέη που δεν δικαιολογούν ούτε ένα λεπτό απουσίας από το πόστο.
Ο λόγος για τους Εύζωνες μας. Μέσα στο λιοπύρι του κέντρου της Αθήνας, με τη θερμοκρασία να έχει φτάσει τους 42 βαθμούς, οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς παραμένουν ακίνητοι στις θέσεις τους στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Με ένα σκούπισμα του ιδρώτα στο μέτωπο και λίγο δροσερό νερό, οι συνάδελφοί τους προσπαθούν να τους ανακουφίσουν ενώ εκτελούν την τόσο απαιτητική υπηρεσία τους.
Τόσες συζητήσεις γίνονται για τους εργαζόμενους που όντως υποφέρουν στη ζέστη, άλλα αυτούς τους ανθρώπους τους σκέφτηκε κανείς άραγε; Δυστυχώς έπαψαν να συγκινούν τους πολλούς, αυτές οι θυσίες. Σε αυτό το θυσιαστικό φρόνημα όμως βασίζεται η ψυχή του Έλληνα που δεν πτοείται από τίποτα μπροστά στο ιερό καθήκον. Η αντιξοότητα των καιρικών συνθηκών είναι ένα μικρό «σχολείο» μπροστά στη μεγάλη πρόκληση της αφοσίωσης στο καθήκον, όποια μορφή και αν πάρει αυτό στη ροή των γεγονότων.
Νέοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να βρίσκονται οπουδήποτε αλλού αυτές τις μέρες που το κέντρο έχει γίνει «καμίνι», στέκονται ακοίμητοι φρουροί προς τιμήν των ηρώων του Έθνους μας. Με χιόνια και παγετούς, με βροχές και καύσωνες το σύμβολο του Εύζωνα παραμένει σταθερό στο πόστο του, για να μας θυμίζει (σε όσους θέλουν να θυμούνται ακόμη) την άγρυπνη Ελλάδα.
Βλέποντας αυτούς τους περήφανους Έλληνες που βαστούν στους ώμους τους την εθνική μας Υπερηφάνεια, αναθαρρεί κανείς και νοιώθει πως δεν είναι όλα παραδομένα στο «ξεπούλημα» και τις εθνικές ταπεινώσεις. Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα που γρηγορεί για να φυλάξει τα ιερά και τα όσια.
