Καθημερινά οι συγκρίσεις είναι συγκεκριμένες. Κρούσματα σε ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία. Εκεί δηλαδή που ο κορονοϊός έχει θερίσει.
Για τις χώρες των Βαλκανίων ούτε λόγος. Γίνεται κουβέντα διαρκώς για το χαμηλό νούμερο των νεκρών. Για τις «γκάφες» και τα λάθη ούτε λόγος. Είναι δυνατόν να μην γίνονται απαραίτητοι έλεγχοι σε νοσοκομεία;
Σε έναν από τους πλέον πολυσύχναστους δήμους της Αττικής, όπως το Περιστέρι, είχαμε το περιστατικό με την κλινική «Ταξιάρχαι». Τρεις νεκροί και 28 κρούσματα.
Τα νοσοκομεία και οι κάθε είδους υγειονομικές μονάδες έπρεπε να αποτελούν προτεραιότητα όλων. Του Υπουργείου Υγείας, της Περιφέρειας Αττικής και της πολιτικής προστασίας.
Οι έλεγχοι έπρεπε να είναι καθημερινοί. Δύσκολο εγχείρημα; Μα όλη η ιστορία είναι η πρόβλεψη. Αυτή ευαγγελίζονται όλοι οι αρμόδιοι φορείς μέχρι σήμερα.
Το πόσο έγκαιρα έδρασαν. Καμία αντίρρηση. Η ατομική ευθύνη των πολιτών είναι η μία πτυχή άμυνας. Η πρόβλεψη είναι μία ακόμη. Εξίσου σημαντική.
Εκεί άλλωστε είναι που χρειάζεται να δουλέψει στο φουλ η κρατική μηχανή. Το πρώτο μέλημα ήταν το επικοινωνιακό. Καθημερινή ενημέρωση από τους Τσιόρδα και Χαρδαλιά.
Στη συνέχεια οι καμπάνιες. Ένα σκασμό λεφτά έπεσαν στην τηλεόραση (κυρίως) για το «μένουμε σπίτι».
Τρίτο μέτρο. Η αύξηση των κλινών ΜΕΘ, με αρκετές δωρεές από εύπορους πολίτες της χώρας. Μόνο μια κλίνη ΜΕΘ αποτελεί το έσχατο στάδιο.
Δηλαδή θα ήταν καλύτερο από το να υπάρχει διαθέσιμη, να μην τη χρειαστεί καν ο ασθενής. Στο νοσοκομείο, υπό κανονικές συνθήκες, ο πολίτης έπρεπε να είναι προστατευμένος όχι πιο ευάλωτος.
Η μεγαλύτερη απορία όμως είναι άλλη; Η κλινική «Ταξιάρχαι» είναι το μοναδικό περιστατικό; Έχουν σταλεί σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας κλιμάκια για έλεγχο; Γίνεται η σωστή παροχή υπηρεσιών;
Το μόνο που ήταν ξεκάθαρο. «Η Υγεία πάνω από όλα». Σαφώς, αλλά με ποιο κριτήριο; Με το πόσο υπεύθυνος είναι ο καθένας από εμάς;
Αν υποθέσουμε λοιπόν, που έτσι είναι δηλαδή –δεν πρόκειται για υπόθεση εργασίας- πως οι πολίτες ανταποκρίθηκαν στο έπακρο.
Η ευθύνη του κράτους αρχίζει και τελειώνει στο «εμείς σας τα είπαμε νωρίς;».
Ζητούμενο είναι η πρόβλεψη και η δράση στο… απρόβλεπτο.
Στους Ρομά, στο Κρανίδι, στα νοσοκομεία. Εκεί σε θέλω…