Δημογραφικό: Με ραγδαίους ρυθμούς συνεχίζεται ο δημογραφικός μαρασμός της χώρας μας, κάτι που φαίνεται κυρίως από το τραγικό φαινόμενο του μαζικού κλεισίματος δεκάδων σχολείων σε ολόκληρα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας.
Η κυβέρνηση για επικοινωνιακούς λόγους «θυμήθηκε» να δημιουργήσει υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας μετά απο 4 χρόνια που κρατούσε το θέμα του δημογραφικού στα αζήτητα, άλλα οι δημογραφικοί δείκτες αναδεικνύουν ότι οι οικογένειες χάνονται και οι παιδικές φωνές «σβήνουν» σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά. Και η απάντηση της κυβέρνησης σε αυτό το εθνικό δράμα; Τα μαζικά λουκέτα στα σχολεία.
Η κατάσταση στην Κεντρική Μακεδονία δεν είναι απλά τραγική, άλλα εάν διαθέταμε ένα υγιές πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να δημιουργήσει «σεισμό» με τα θλιβερά νούμερα που αναδεικνύονται. Δεν είναι ούτε δέκα, ούτε είκοσι, ούτε πενήντα, άλλα… 41 Δημοτικά και 76 Νηπιαγωγεία, συνολικά δηλαδή 117 σχολεία που δεν θα λειτουργήσουν στο επόμενο σχολικό έτος!
Ο Περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, κ. Αλέξανδρος Κόπτσης, υπέγραψε την απόφαση όπου αναστέλλεται η λειτουργία Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων της ΠΔΕ Κεντρικής Μακεδονίας για το σχολικό έτος 2023-2024 (υπ. Αριθμ. Πρωτ. 14860, η οποία δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β 4598/18-7-2023).
Οι λόγοι της αναστολής έχουν να κάνουν είτε λόγω έλλειψης διδακτηρίου, είτε λόγω έλλειψης κτηρίου, είτε λόγων μικρού αριθμού μαθητών, είτε λόγω μηδενικού αριθμού μαθητών. Και η τραγική λίστα δεν τελειώνει εδώ. Μεγάλο «ψαλίδι» στην εκπαίδευση αποφασίστηκε και για την Αν. Μακεδονία – Θράκη, όπου οι αριθμοί των Δημοτικών και των Νηπιαγωγείων που κλείνουν, είναι σοκαριστικοί. Στη Ροδόπη κλείνουν 11 σχολεία. Στον Έβρο κλείνουν 6 σχολεία. Στην Ξάνθη κλείνουν 7 Δημοτικά και Νηπιαγωγεία, και άλλα 4 Νηπιαγωγεία με δεύτερο ΦΕΚ. Στη Δράμα κλείνει 1 σχολείο και στην Καβάλα 2 σχολεία.
Αντί η κυβέρνηση να αφουγκραστεί τις ανάγκες για ίδρυση σχολείων και στελέχωση τους με εκπαιδευτικούς και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αντιμετωπίζει την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σαν πεδίο για ασύστολη περικοπή δαπανών, αφού η ποιοτική και προσβάσιμη Παιδεία αντιμετωπίζεται σαν «περιττό» κόστος. Με περισσή ευκολία λαμβάνονται αποφάσεις για να ερημωθούν από μαθητές ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές, ακολουθώντας την ανέξοδη τακτική των γενικευμένων συγχωνεύσεων σχολικών δομών, για να «κουκουλώνονται» οι τραγικοί δημογραφικοί δείκτες και η μεγάλη έλλειψη εκπαιδευτικών.
Παρά τα «παχιά» προεκλογικά λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη για αντιμετώπιση του δημογραφικού, βλέπουμε να εφαρμόζεται μια μοιρολατρική πολιτική απάθειας για τον μαρασμό της επαρχίας. Με μια ψυχρή γραφειοκρατική προσέγγιση, η κυβέρνηση έχει συμβιβαστεί πλήρως με την πρόβλεψη πως το μαθητικό δυναμικό θα μειώνεται συνεχώς τα επόμενα χρόνια, και αντί να βάλουν φρένο σε αυτήν την εθνική καταστροφή, την αντιμετωπίζουν ως πρόφαση για να βάζουν «μαχαίρι» στις δαπάνες για την Παιδεία.