Πιθανότατα είμαι από τους… τυχερούς που έχουν παιδί στο Δημοτικό ακόμα άρα με ένα SMS «4» (και το απαραίτητο έγγραφο μαζί μου) μπορώ και βγαίνω και λίγο έξω. Προνομιούχος… Αν και μιλώντας με φίλους/φίλες που έχουν μεγαλύτερα παιδιά που (έπρεπε να) κάνουν τηλεκπαίδευση, αισθάνθηκα δύο φορές προνομιούχος. Δυστυχώς το πικρό χιούμορ είναι ό,τι πρέπει για την περίσταση. Αν και δεν θα έπρεπε!!!
Ποια τηλεκπαίδευση; Εδώ δεν… πέτυχαν τις μάσκες κι έδωσαν σε παιδιά Δημοτικού κάτι αλεξίπτωτα. Θα πετύχαιναν την τηλεκπαίδευση; Δεν πέτυχαν πουλί βαλσαμωμένο και θα πετύχαιναν το γεράκι;
Μόνο που δεν πρέπει να μένουμε στο σχολιασμό και στην απλή παρατήρηση αυτής της Κρατικής ανευθυνότητας κι αναλγησίας. Εδώ μιλάμε για παταγώδη αποτυχία, όλου του μηχανισμού που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι έτοιμος. Αλλά δεν ήταν.
Ακούσαμε από το πρωί, που είχε πέσει το σύστημα και δε λειτουργούσε, του κόσμου τις δικαιολογίες. Η πλέον κορυφαία ήταν ότι… δεν πρέπει να μπαίνουμε όλοι μαζί στο διαδίκτυο! Αφενός μεν αυτό πρέπει πρώτα να ειπωθεί σε κορυφαίους υπουργούς ή και βουλευτές που άλλη δουλειά δεν κάνουν. Από τις 8 το πρωί για παράδειγμα, κορυφαίος υπουργός της Κυβέρνησης έχει διψήφιο αριθμό αναρτήσεων και extra bonus μια τηλεοπτική εμφάνιση.
Αφετέρου δε από τη στιγμή που υπάρχει τηλεργασία, καλό θα ήταν να μην έχει ειπωθεί κάτι τέτοιο. Διότι τηλεργασία σημαίνει ότι πολύς κόσμος δουλεύει από το σπίτι. Έτσι απλά.
Κατά τρίτο λόγο θα ήταν προτιμότερο αντί να κουνάς το δάχτυλο στον καταναλωτή, να έχεις ασκήσει πίεση ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ στις εταιρείες να βελτιώσουν τις υποδομές τους.
Διότι με αυτό που συνέβη είναι προφανές ότι ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ πριν. Δεν ήταν έτοιμοι. Κι αυτό είναι αποτυχία, όσο κι αν προσπαθήσεις να την «καλύψεις» με το οτιδήποτε.
Μετά διάβασα στο διαδίκτυο ότι «αναζητείται τρόπος να λυθεί το πρόβλημα» και ότι «δε θα πάρει απουσία κανένας μαθητής που δε συνδέθηκε». Είναι δηλώσεις της υφυπουργού Παιδείας, Σοφίας Ζαχαράκη. Το δεύτερο το αφήνω ασχολίαστο καθώς τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται. Αν κι εκτιμώ ότι δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί καν αυτή τη στιγμή το θέμα της απουσίας. Πως μπορεί να πάρει απουσία κάποιος σε κάτι που δεν…έγινε;
Το κεφαλαιώδες είναι το πρώτο: «Αναζητείται τρόπος να λυθεί το πρόβλημα»! Τώρα;;; Δηλαδή τόσο καιρό τι ακριβώς έκαναν προκειμένου να μη… αναζητείται; Προσοχή: Αυτή η λέξη «αναζήτηση» σημαίνει απλά ότι δεν έχει εντοπιστεί καν το πρόβλημα, ενώ η διαδικασία έχει αρχίσει!
Νομίζω ότι στην κοινή λογική, σημασία δεν έχει η περιγραφή του προβλήματος αλλά της λύσης. Διότι όταν στη θέση της λύσης μένεις απλά στην περιγραφή, τότε το έχεις χάσει το παιχνίδι.
Επίσης διάβασα κάπου αλλού ότι υπήρχαν καταγγελίες φοιτητών κι εκπαιδευτικών προ δεκαημέρου ότι έπεσε με λιγότερους από χίλιους συμμετέχοντες το Webex της πολυεθνικής Sisco σε φορές που εποπτεύει το υπουργείο Παιδεία και χρησιμοποιεί την πλατφόρμα στο ΕΑΠ.
Αυτό δεν το γνώριζαν στα υπουργεία Ψηφιακής Πολιτικής και Παιδείας;
Τόσους μήνες είχαν από το πρώτο lockdown για να προετοιμαστούν και κατάφεραν να είναι απροετοίμαστοι. Συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι «επιτυχία» αλλά απαράδεκτο.