Αυτή είναι η δύναμη του λαού. Για κάθε προσπάθεια του κράτους να σβήσει τους νεκρούς των Τεμπών από τη συλλογική μνήμη, οι πολίτες απαντούν δυναμικά. Αυτή η χώρα μπορεί αυτήν την εποχή να μην έχει ισχυρή αντιπολίτευση εντός Βουλής, αλλά εκτός Βουλής σίγουρα δεν υπάρχει ισχυρότερη «αντιπολίτευση» από τη λαϊκή βούληση. Και ο λαός απαιτεί τη δικαίωση για το έγκλημα στα Τέμπη. Το δείχνει στους δρόμους με τις ογκώδεις διαδηλώσεις που έγιναν τη μέρα της μαύρη επετείου, το δείχνει και με τις υπογραφές στο ψήφισμα για την άρση της βουλευτικής ασυλίας που αυτή τη στιγμή πλησιάζει τα 1.200.000 υπογραφές.
Το βιαστικό σβήσιμο των ονομάτων των θυμάτων που είχαν γραφτεί με κόκκινη μπογιά έξω από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, προκάλεσε κύματα αγανάκτησης από το πρωί της Πέμπτης. Ως συνήθως, οι υπεύθυνοι κρύβονταν, ο ένας πίσω από τον άλλο. Ο Δήμος Αθηναίων τα έριχνε στους… οδοκαθαριστές και το Φρουραρχείο της Βουλής. Το δε Φρουραρχείο μετέφερε ότι δεν… ήξεραν τι έσβηνε το συνεργείο καθαρισμού. Το γνωστό κρυφτούλι των αρμόδιων.
Όμως σε πείσμα των όσων αντιμετωπίζουν το έγκλημα στα Τέμπη με ένα «ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσατε» τα ονόματα γράφτηκαν ξανά μπροστά από τη βουλή. Και πάλι με μπογιά από βαθύ κόκκινο χρώμα, όπως και το αδικαίωτο αίμα των 57 θυμάτων. Ομάδα φοιτητών, προερχόμενη από το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, συγκεντρώθηκε έξω από τη Βουλή για να ξαναγράψει τα ονόματα εκεί που πρέπει. Μπροστά από τη Βουλή της συγκάλυψης και των Εξεταστικών που γίνονται για «διακοσμητικούς» λόγους.
Κάποιοι στα social διαμαρτύρονται τάχα για την ασέβεια του να βάφεται ο χώρος μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Και ταυτόχρονα κάνουν γαργάρα για μια ασύγκριτα μεγαλύτερη μέγιστη ασέβεια που γίνεται λίγα μέτρα πιο πέρα στη Βουλή, όπου βιάζεται βάναυσα η ίδια η Δημοκρατία και το κοινό περί Δικαίου αίσθημα, με όσα αδιανόητα γίνονται για να κουκουλωθεί το έγκλημα των Τεμπών.
Μπορεί η αναγραφή των ονομάτων να μην έχει κανένα απτό αποτέλεσμα στην αναζήτηση της δικαίωσης, αλλά έχει σημασία σε συμβολικό επίπεδο. Είναι ένας συμβολισμός και μια μορφή διαμαρτυρίας γι’ αυτό που πιστεύει ο κόσμος. Ότι αυτά τα ονόματα θα «στοιχειώνουν» τους ένοχους, μέχρι να τιμωρηθούν. Είναι σίγουρο ότι τα ονόματα θα ξανασβηστούν και μάλιστα πολύ σύντομα. Αλλά από τη συνείδηση του κόσμου δεν μπορεί να τα σβήσει κανείς.
