Οκτώ μήνες πέρασαν από το έγκλημα στα Τέμπη. Έγκλημα ήταν. Ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ως τέτοιο πρέπει να το αναφέρουμε και να το κριτικάρουμε. Και όσο μένει ανεξιχνίαστο, να το επαναφέρουμε με κάθε ευκαιρία (είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει αφορμή) στην επικαιρότητα.
Οκτώ μήνες πέραν κιόλας και μία μέρα πλέον, από την τραγωδία στα Τέμπη. Φυσικά, να μας συγχωρήσουν οι οικογένειες των θυμάτων για το «κιόλας». Για όσους είμαστε απέξω από αυτή την ιστορία μπορεί να το λέμε εύκολο αυτό το γρήγορο πέρασμα του χρόνου. Για αυτούς τους ανθρώπους όμως ο χρόνος «πάγωσε». Όλο αυτό το διάστημα ζουν το μαρτύριο της σταγόνας.
Καμία εξέλιξη, καμία πραγματική απόδοση ευθυνών, καμία απολύτως αλλαγή στο status των αρμοδίων και των υπευθύνων. Ούτε καν η έρευνα δεν έχει προχωρήσει. Στη χώρα και τον λαό που καθημερινά επιβεβαιώνει πως έχει μνήμη χρυσόψαρου, αυτή η Τραγωδία, αυτό το έγκλημα πρέπει να αποτελέσει εξαίρεση. Να μην ξεχαστεί κανείς, να μην ξεχαστούμε γενικώς. Διότι, το «από τύχη ζούμε» δεν έπαψε να ισχύει και να υφίσταται. Και σήμερα μπαίνει κόσμος στην αμαξοστοιχία ή ακόμα χειρότερα και σήμερα κάποιος κάπου βαδίζει αμέριμνος χωρίς να ξέρει πως παίζει τη ζωή του κορόνα γράμματα.
Η πρωτοβουλία που πήρε το κόμμα ΝΙΚΗ και ο πρόεδρος Δημήτρης Νατσιός, να συναντήσει εκπροσώπους του συλλόγου πληγέντων αποτελεί μια ιδανική αφορμή για αυτό. Να μην ξεχαστεί. Να βοηθήσουμε όλοι να μην ξεχαστεί. Σε αυτή την οδό βάδισε και το σημερινό εξώφυλλο του Sportime.
Οι μήνες που έχουν περάσει είναι μήνες απραξίας και κοροϊδίας. Ένα διάστημα όπου οι πολιτικοί υπαίτιοι απολαμβάνουν τις δάφνες του εκλογικού αποτελέσματος και οι αρμόδιοι που έχουν πραγματική ευθύνη αλλά ακόμα δεν τους έχει αγγίξει το χέρι του νόμου. Την ίδια στιγμή που οι οικογένειες συνεχίζουν να ψυχορραγούν «ξεροσταλιάζοντας» από την ανυπομονησία του «κάτι θα γίνει, δεν μπορεί» και θα τιμωρηθούν αυτοί που έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα των δικών τους ανθρώπων.
Έγκλημα στα Τέμπη…
