ΕΛΣΤΑΤ: Σε μια χρονική περίοδο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ούτε λίγο – ούτε πολύ παρουσιάζει την Ελλάδα ως… γη της επαγγελίας, δεν σταματούν να αναδεικνύονται έρευνες και εκθέσεις που αποτυπώνουν τη ραγδαία φτωχοποίηση των Ελλήνων, οι οποίοι βλέπουν το βιοτικό επίπεδο τους να κατακρημνίζεται, την αγοραστική τους δύναμη να συρρικνώνεται και το ράλι της ακρίβειας να μην έχει σταματημό.
Σύμφωνα με έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, τα νοικοκυριά που βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας εκτιμώνται σε 742.235 σε σύνολο 4.049.102 νοικοκυριών, και τα μέλη τους σε 1.945.199 στο σύνολο των 10.399.329 ατόμων του εκτιμώμενου πληθυσμού της χώρας που διαβιεί σε ιδιωτικά νοικοκυριά. Με βάση τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2022, o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό αντιστοιχεί στο 26,3% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή παραπάνω από 1 στους 4 πολίτες αντιμετωπίζουν τον καθημερινό εφιάλτη της φτώχειας.
Αυτό μεταφράζεται σε αδυναμία πληρωμής λογαριασμών, ενοικίων, δόσεων δανείων κ.λπ., άλλα φυσικά δεν μένει μόνο εκεί. Η φτώχεια επηρεάζει άμεσα τον πυρήνα της επιβίωσης και του επιπέδου ζωής, αφού εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σφίγγουν όλο και περισσότερο το ζωνάρι και αναγκάζονται ακόμα και να «κόψουν» έξοδα από τη διατροφή τους και ταυτόχρονα να καταφεύγουν σε τρόφιμα δεύτερης ποιότητας προκειμένου να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
Οι πενιχρές αυξήσεις που έχουν γίνει στον βασικό μισθό επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, έχουν εξανεμιστεί από τις ανατιμήσεις των προϊόντων και ουσιαστικά έχουν καταφέρει μια τρύπα στο νερό.
Ο κίνδυνος φτώχειας των νοικοκυριών με έναν ενήλικα και τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται σε 37,7% και αυτό αναδεικνύει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες, αφού οι κρατικές πολιτικές στήριξης τους είναι σχεδόν ανύπαρκτες και έτσι καταδικάζεται ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό κομμάτι να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, με ότι συνεπάγεται αυτό για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτές τις οικογένειες.
Την ώρα που στο πολιτικό σκηνικό κυριαρχούν τα «φαγοπότια» με διασπάθιση δημόσιου χρήματος, οι ευάλωτες ομάδες αντιμετωπίζονται σαν δημοσιονομικό «βάρος».
Αυτά τα εξόχως ανησυχητικά όπως και θλιβερά στοιχεία, θα έπρεπε να βρίσκονται στην κορυφή των προεκλογικών συζητήσεων, και όχι να παρουσιάζεται μια ψεύτικη εικόνα μιας υποτιθέμενης «ανάπτυξης», η οποία – όπου υπάρχει – αφορά μόνο τους λίγους «εκλεκτούς».
Η φτωχοποίηση των Ελλήνων είναι ένα διαρκώς εντεινόμενο φαινόμενο που δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ψυχρή στατιστική, άλλα ως μια διαρκώς παρούσα ανθρωπιστική κρίση που καταδικάζει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού σε συνθήκες «κατοχής»…
