Ένα ποίημα για τον πατέρα της Ρωμιοσύνης, Άγιο Κωνσταντίνο τον Μέγα

Ο Άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Ναϊσσό της Άνω Μοισίας. Ήταν γιός του Κωνσταντίου Χλωρού, από την Μοισία της Θράκης και της Ελένης, κόρης πανδοχέως από το Δρέπανο της Βιθυνίας.

Δίκαια η Ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η Εκκλησία Ισαπόστολο.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν τον μεγάλο Άγιο και Εθνάρχη, παραθέτω αυτό το ποίημά μου:

Ο πατέρας της Ρωμιοσύνης,
Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας

Άγιε Κωνσταντίνε, θρέμμα Μοισίας,[1]

πρώτε αυτοκράτορα και ιδρυτή της Ρωμανίας.

Μέγα Κωνσταντίνε, πατέρα της Ρωμιοσύνης.

Άγιε (και Μέγα) της Χριστιανοσύνης.

* * *

Χαίρε Μέγα Κωνσταντίνε, λαμπρέ!

Της Ρωμανίας εθνάρχη αγνέ!

Χαίρε του Έθνους μας συ ανορθωτή

και του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνεχιστή!

* * *

Του Χριστού το μονόγραμμα έκανες σημαία.

Μ’ αυτό τους εχθρούς πολεμούσες γενναία

και δεν νικήθηκες ούτε σε μια μάχη.

Είχες μαζί σου το Θεό για προστάτη.

* * *

Χαίρε συ των Ελλήνων ο θρύλος!

Άγιε Κωνσταντίνε, Ρωμιών ο στύλος!

Χαίρε μέγα του Έθνους ευεργέτη!

Της Ρωμανίας πρώτε ηγέτη!

* * *

Ύψωσες του Χριστού την αληθή θρησκεία.

Ίδρυσες μια νέα αυτοκρατορία,

την Ελληνική, τη δοξασμένη Ρωμανία,

με πρώτη την Πόλη, πρώτη στην ιστορία.[2]

* * *

Χαίρε Άγιε και Μέγα Κωνσταντίνε!

Του Έθνους μας οδηγός συ γίνε.

Χαίρε τιμημένε Άγιε των Ελλήνων,

άξιε παιάνων, αίνων και ύμνων.

Ευαγγελία Κ. Λάππα,
21 Μαΐου 2024