Ολοένα και πληθαίνουν οι περιπτώσεις καταρρεύσεων μέσα σε σχολεία, φανερώνοντας τη τραγική κατάσταση των εκπαιδευτικών δομών και την εγκληματική αδιαφορία του κράτους. Μετά την πτώση ψευδοροφής στο 4ο Δημοτικό Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη, που τα παιδιά σώθηκαν κυριολεκτικά από θαύμα, δύο νέα περιστατικά αποκάλυψε η Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Βύρωνα – Καισαριανής – Παγκρατίου, Θεοδώρα Δριμάλα.
Στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Καισαριανής, στην εσωτερική σκάλα του κτηρίου έπεσαν σοβάδες από το ταβάνι, και η κα Δριμάλα είπε στην ΕΡΤ πως «πέντε λεπτά αργότερα τα παιδιά περνούσαν από το σημείο βγαίνοντας για διάλειμμα».
Το ίδιο συνέβη – όπως αποκάλυψε η Πρόεδρος – και στο 2ο Δημοτικό Καισαριανής, πάλι με σοβαρή πτώση σοβάδων.
«Σχεδόν κανένα σχολικό κτήριο δεν έχει πιστοποιητικό καταλληλότητας δηλαδή να έχει συντηρηθεί σε βάθος. Η ειδική υπηρεσία καταργήθηκε και περιμένουμε από την ελάχιστη χρηματοδότηση μέσω δήμων να στείλουν τεχνική υπηρεσία», κατήγγειλε η κα Δριμάλα.
Η κατάσταση πολλών σχολικών κτηρίων στην Ελλάδα είναι από απογοητευτική έως άκρως επικίνδυνη. Η ασφάλεια των παιδιών μας κινδυνεύει και η κα Κεραμέως ασχολείται με τις… αξιολογήσεις και τις μηνύσεις ενάντια στις πορείες των εκπαιδευτικών. Γερασμένα και κακοσυντηρημένα κτίρια, γίνονται απειλητικές παγίδες για τους μαθητές και το κράτος συνεχίζει να αδιαφορεί.
Η κα Δριμάλα πρόσθεσε πως «ακόμη και με το νέο πρόγραμμα δίχρονης Προσχολικής Αγωγής δεν είδαμε νέα κτήρια, άλλα φθηνά προκατασκευασμένα». Η μοναδική απάντηση του υπουργείου για τα σχολεία – ερείπια, είναι φθηνές προκάτ κατασκευές.
Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να καλύψουν τα κενά της πολιτείας
Με την κακοκαιρία «Μπάλλος» γίναμε όλοι μάρτυρες ντροπιαστικών εικόνων, με τους μαθητές να κάνουν «αθλοπαιδιές» για να σωθούν από τα πλημμυρισμένα κοντέινερ στη N. Φιλαδέλφεια. Στη Πυλαία, έπεσε μια ολόκληρη ψευδοροφή 50 τμ και χάρη στην παρατηρητικότητα της δασκάλας, τα παιδιά σώθηκαν από ένα φοβερό ατύχημα.
Τη δουλειά της πολιτείας, την κάνουν οι εκπαιδευτικοί που προστατεύουν όσο μπορούν τα παιδιά, από ετοιμόρροπα σχολεία. Οι μαθητές σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να μαθητεύουν σε κτίσματα 80, 70, και 80 ετών. Κτήρια που πλημμυρίζουν με το παραμικρό, που στάζουν τα ταβάνια τους, που μπαίνουν νερά στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις τους. Για να μην αναφερθούμε στην άκρως επίφοβη στατικότητα των κτηρίων, και τι μπορεί να γίνει σε περίπτωση μεγάλου σεισμού.
Η κα Δριμάλα πρόσθεσε πως: «Μας έχει σώσει η ετοιμότητα των εκπαιδευτικών και λίγο η τύχη, άλλα πρέπει να παρθούν μέτρα. Ένα σχολικό κτίριο έχει μόνο κόστος και τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το ζήτημα ‘’σχολική στέγη’’. Έτσι ή αλλιώς ο εκπαιδευτικός πρέπει να κοιτάει ψηλά, άλλα τώρα το κάνουμε μήπως προβάλουμε κάποιον τραυματισμό από πτώση».
Αν το υπουργείο Παιδείας δεν αρχίσει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις εκκλήσεις των εκπαιδευτικών για συντήρηση, επισκευές και ανακαινίσεις κτιρίων, είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάποιο σοβαρό ατύχημα. Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει πως δεν είναι όλα… επενδύσεις σε αυτή τη χώρα. Δεν μπορούν να αφήνουν τη δημόσια παιδεία να καταρρέει μεταφορικά και κυριολεκτικά. Υπάρχουν αυτά τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται ως βασικές προτεραιότητες. Η διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας των μαθητών είναι ένα θέμα που πρέπει να λυθεί άμεσα.
