Επιχείρηση της ΕΛΑΣ στο Κουκάκι σε κτίρια που ανακατέλαβαν αντιεξουσιαστές

Επιχείρηση της ΕΛΑΣ τώρα στο κτίριο επί της Ματρόζου στο Κουκάκι που νωρίτερα σήμερα ανατέλαβαν αντιεξουσιαστές.

Επί τόπου υπάρχει εισαγγελέας, ενώ οι αστυνομικοί προσπαθούν με τροχό να ανοίξουν την είσοδο.

Οι αστυνομικοί νωρίτερα δέχτηκαν βροχή από πέτρες και τσιμεντόλιθους που πετούσαν οι καταληψίες από την ταράτσα του κτιρίου.

Πώς έγινε η ανακατάληψη

Οι αντιεξουσιαστές στην οδό Ματρόζου ανέβηκαν στον πρώτο όροφο του κτιρίου όπου έσπασαν ένα παράθυρο και προχώρησαν στην ανακατάληψη ενώ στην οδό Παναιτωλίου εικάζεται ότι ανέβηκαν χρησιμοποιώντας σκάλα.

Επί τόπου μετέβησαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που έχουν αποκλείσει τα κτίρια ενώ έγιναν προσαγωγές αλληλέγγυων που είχαν συγκεντρωθεί.

Η υπόθεση είναι σε εξέλιξη ενώ αναμένεται να μεταβούν εισαγγελικοί λειτουργοί.

Η ομάδα που πραγματοποίησε τις ανακαταλήψεις ανήρτησε κείμενό και φωτογραφίες σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, καλώντας παράλληλα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τις καταλήψεις.

Προσαγωγές από την ΕΛΑΣ

Εννέα προσαγωγές έγιναν συνολικά από τις αστυνομικές δυνάμεις στο Κουκάκι, κατά την διάρκεια συγκέντρωσης αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε μετά την ανακατάληψη των κτιρίων στην οδό Ματρόζου 45 και στην οδό Παναιτωλίου 21, από ομάδες αντιεξουσιαστών.

Συγκεκριμένα, άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου συγκεντρώθηκαν έξω από τα κτίρια, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα για συμπαράσταση που αναρτήθηκε σε γνωστή ιστοσελίδα του χώρου, μαζί με φωτογραφίες από την ανακατάληψη.

Στο σημείο μετέβησαν δυνάμεις των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να σημειωθούν επεισόδια.

Οι αστυνομικοί έκαναν χρήση χημικών και προχώρησαν στις προσαγωγές.

Το κείμενο που ανήρτησαν οι αντιεξουσιαστές

Γκρεμίζουμε τείχη οδεύοντας προς την ελευθερία

Η ανακατάληψη της Ματρόζου 45 και της Παναιτωλίου 21 είναι μια πράξη ενάντια στο φόβο που μας επιβάλει η κρατική καταστολή. Είναι ένα σινιάλο αντίστασης και ένα κάλεσμα κλιμάκωσης των αγώνων.

Να μην αφήσουμε τις γειτονιές μας και την φύση έρμαια της αναπτυξιακής λεηλασίας.Να μην αποδεχτούμε τον εκτοπισμό των ζωών μας. Να κρατήσουμε τα πάρκα, τις πλατείες και τους λόφους ελεύθερους.

Να αντεπιτεθούμε στους μισθοφόρους του κράτους.Να οξύνουμε τους αγώνες ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση.

Να δοθούμε εξ ολοκλήρου στον αγώνα για επιβίωση και ελευθερία.

Ο αγώνας δεν είναι ούτε νόμιμος ούτε παράνομος είναι δίκαιος.

Μαζί με δεκάδες συντρόφια από τον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο, που χωρίς αυτόν καμιά κατάληψη δεν θα ήταν δυνατή, παίρνουμε πίσω τα σπίτια της κοινότητας με στόχο να καλυφθούν στεγαστικές ανάγκες, να επαναλειτουργήσουν οι δομές αλληλεγγύης και να ξαναβρούν έδαφος σχέσεις ελεύθερες από την πατριαρχία τον ρατσισμό και την ιεραρχία. Να ανοίξουν ξανά τα σπίτια στην γειτονιά και στο κίνημα με εκδηλώσεις, γλέντια και αγώνες.

Καταλαμβάνουμε παρατημένα κτήρια, συνδέουμε παράνομα ρεύμα και νερό. Εργαζόμαστε για να τα καταστήσουμε βιώσιμα και αναλαμβάνουμε το κόστος της καταστολής.

Είναι μια συνειδητή επιλογή απέναντι στον εκβιασμό του ενοικίου και των λογαριασμών.

Η κάλυψη των βασικών αναγκών πρέπει να είναι δεδομένη για όλους τους ανθρώπους και όχι ένα εργαλείο στα χέρια των αφεντικών ώστε να μας βάζουν το δίλημμα υποταγή ή εξαθλίωση.

Οι στεγαστικές καταλήψεις είναι μια λογική απάντηση στον παραλογισμό ενός οικονομικού συστήματος που διατηρεί με την βία ανθρώπους σε σκατότρυπες, δρόμους και στρατόπεδα συγκέντρωσης, την ίδια ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άδεια και παρατημένα κτήρια.

Σε μια ασφυκτική μητρόπολη που έχει πνιγεί στο τσιμέντο και τους χώρους κατανάλωσης, οι καταλήψεις αποτελούν χώρους κοινωνικοποίησης χωρίς θεσμικό και οικονομικό έλεγχο, χώροι που οι άνθρωποι μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους στην βάση της αλληλεγγύης και του σεβασμού, έξω από τα κυρίαρχα πρότυπα.

Και όσοι προτρέξουν να διαμαρτυρηθούν για τους απλήρωτους λογαριασμούς των καταλήψεων, καλό θα ήταν να σωπάσουν και να αναλογιστούν λιγάκι όλα όσα τους έχουν κλέψει οι κρατικές και διεθνείς οικονομικές πολιτικές, όλους εκείνους τους απλήρωτους λογαριασμούς κομμάτων, εργοστασίων και φυσικά τα εκατομμύρια ευρώ στους μπάτσους.

Σε μια συνθήκη που καίγονται τα δάση, η υγεία καταρρέει και η ήδη άθλια εκπαίδευση αιμορραγεί, το κράτος επιλέγει να προσλάβει 1500 μπάτσους με επιπλέον χρήματα για εξοπλισμό.

Γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι να προστατέψουν το τομάρι τους και τις επενδύσεις των φίλων τους από μια επερχόμενη εξέγερση.

Από την άλλη η ελληνική αστυνομία και τα ΜΜΕ, το σύστημα αστικής προπαγάνδας, βρίσκεται στα όρια κατάρρευσης μετά την τελευταία επιχείρηση στο Κουκάκι.

Ακόμα δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι υψηλού κύρους δημοσιογράφοι και πολιτικοί και η ίδια η αντιτρομοκρατική καταδίκασαν χωρίς ούτε μία απόδειξη μια “αθώα ελληνική οικογένεια”.

Γιατί αυτό θα κλονίσει την κοινωνική εμπιστοσύνη στα θεμέλια του αστικού συστήματος και θα δώσει χώρο σε εμάς να πούμε ακόμα μια φορά πως ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ.

Παρόλαυτα μεταξύ τους ξέρουν ότι ο κόσμος τους έχει πάρει πρέφα και έτσι ετοιμάζουν-κατασκευάζουν τους επόμενους ενόχους αφού ούτε τρίχα δεν θα βρουν από τους γιους των γειτόνων μας.

Dna και αποτυπώματα και οτιδήποτε βρεθεί σε ανοιχτές καταλήψεις δεν αποτελούν κανένα στοιχείο ενοχής. Όλα αυτά γίνονται για να εμφυτέψουν φόβο και τρομοκρατία στα μυαλά των ανθρώπων σχετικά με τις καταλήψεις και τον αναρχικό/αντιεξουστικό χώρο.

Οι καταλήψεις δέχονται επίθεση από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού και όχι μόνο από την “δεξιά κυβέρνηση”.

Η διαφωνία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι στο ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστείλουν τις αντιδράσεις. Αστυνομοκρατία σε ολόκληρες περιοχές με την συμμετοχή της αντιτρομοκρατικής υπήρξε και επί Σύριζα με τρανταχτό παράδειγμα την Λευκίμμη.

Η διαφορά τότε ήταν ότι τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ κάλυπταν τον ΣΥΡΙΖΑ και τα δεξιά τους Μπάτσους. Ένα τοπικό παράδειγμα ακραίας καταστολής ήταν όταν έστειλαν δύο διμοιρίες ΜΑΤ στο λόφο Φιλοπάππου για να εμποδίσουν δεντροφύτευση.

Κανείς δεν μίλησε τότε.

Είτε αριστερό είτε δεξιό, ένα τόσο άδικο και αντιφατικό σύστημα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την καταστολή για αυτό και η καταστολή είναι κάτι που πάντα θα υπάρχει και θα πρέπει να προσπεράσουμε για να αποκτήσουμε ότι χρειαζόμαστε.

Η κατάληψη όλων των αναγκαίων πόρων, παραγωγικών δυνάμεων, χώρων και εντέλει της ίδιας μας της ζωής είναι ο μονόδρομος για τους αγώνες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και οι μικρές μας καταλήψεις προεικονίζουν αυτό το ευτυχές μέλλον.