Την ώρα που ο Θάνος Πλεύρης κομπορρημονεί για τα κατά φαντασίαν επιτεύγματα του στον υπουργικό θώκο, έρχονται εικόνες – γροθιά στο στομάχι για να αποδείξουν για άλλη μια φορά το ότι η λειτουργία της δημόσιας υγείας της έχει εγκαταλειφθεί σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Το απόλυτο μπάχαλο και η ανοργανωσιά που επικρατεί στις υπηρεσίες υγείας έχει δημιουργήσει τόσο οικτρές συνθήκες σε διάφορες δομές που δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η μέριμνα ούτε για τους πιο ευάλωτους ασθενείς, όπως είναι οι καρκινοπαθείς.
Οι εικόνες απόλυτης ντροπής που παρουσιάστηκαν σε ρεπορτάζ του OPEN, μιλούν από μόνες τους. Δεκάδες ή και εκατοντάδες καρκινοπαθείς συγκεντρώνονται πριν από τα χαράματα έξω από το παράρτημα του Λαϊκού νοσοκομείου στη Σεβαστουπόλεως, προκειμένου να πάρουν σειρά για να κάνουν την καθορισμένη χημειοθεραπεία τους. Στήνονται για ώρες στον δρόμο έξω από την κλειστή δομή και περιμένουν καρτερικά να ανοίξει, εκτεθειμένοι στο κρύο, την βροχή, την ορθοστασία.
Άλλοι ασθενείς είναι ηλικιωμένοι, άλλοι πρόσφατα χειρουργημένοι, άλλοι αντιμετωπίζουν ποικίλα προβλήματα υγείας και σε καμία περίπτωση δεν έχουν περιθώρια να ταλαιπωρούνται. Ακόμα, υπάρχουν άνθρωποι που πραγματοποιούν ολόκληρο ταξίδι ερχόμενοι από απομακρυσμένες περιοχές της περιφέρειας, όπως για παράδειγμα ένας ασθενής που είπε πως έρχεται κάθε 15 μέρες από την Κάλυμνο.
Καθημερινά από τις 4και μισή τα ξημερώματα ως τις 7 που ανοίγει τις πόρτες το παράρτημα του Λαϊκού, σχηματίζονται ατελείωτες ουρές στο σκοτάδι της νύχτας. Μάλιστα οι ασθενείς μεταξύ τους μοιράζουν χαρτάκια ώστε να υπάρχει σειρά προτεραιότητας για την ώρα που θα ανοίξουν οι πόρτες.
Για ποιο λόγο υπάρχει αυτό το σκηνικό απόλυτης ντροπής ; Διότι τα κρεβάτια και οι πολυθρόνες των θαλάμων χημειοθεραπείας είναι πολύ λιγότερα από την πραγματική ζήτηση και επομένως το νοσοκομείο δεν μπορεί να εξασφαλίσει στους ασθενείς ένα καθορισμένο ραντεβού ώστε να έρχονται σε μια συγκεκριμένη ώρα, να βρίσκουν κρεβάτι, να κάνουν την θεραπεία τους και να αποχωρούν.
Δεν φτάνει που αυτοί οι άνθρωποι περνούν την ψυχολογική και σωματική δοκιμασία της σοβαρότατης νόσου που αντιμετωπίζουν, έχουν και το ανάλγητο κράτος να τους προσθέτει το βάσανο μιας απίστευτης ταλαιπωρίας. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί αυτή η κατάσταση.
Ο κόσμος που ρωτήθηκε στα πλαίσια του ρεπορτάζ , παραδέχτηκε πως οι γιατροί και το προσωπικό είναι εξαιρετικοί και κάνουν ό,τι μπορούν για να τους παρέχουν τις υπηρεσίες τους, υπονοώντας πως για την παντελή απουσία οργάνωσης ευθύνεται η ηγεσία του υπουργείου Υγείας.
«Τι να κάνουμε; Για να μην σκοτωθούμε μεταξύ μας, έχουμε τη σειρά μας, για να ξέρουμε πώς θα μπούμε μέσα με μια σειρά προτεραιότητας γιατί ερχόμαστε από τις 4:00, 4:30, 5:00», είπε μια κυρία που περίμενε καρτερικά στην ουρά της ντροπής.
«Τώρα θα κάνει και κρύο αυτή την εβδομάδα. Τι θα γίνει; Θα καθόμαστε εδώ έξω; Εδώ είμαστε όλοι άρρωστοι, χειρουργημένοι. Εγώ έχω κάνει χειρουργείο, μου λείπει ένα νεφρό, θα είμαι εδώ μέσα στο κρύο; Κάτι πρέπει να γίνει για αυτό από την διοίκηση. Σε 15 μέρες εγώ θα ξαναέρθω. Δεν πρέπει να ξέρω αν θα βρω κρεβάτι; Να είναι προγραμματισμένο; Να μην περιμένω πότε θα φύγει κάποιος ασθενής που ήρθε πριν από μένα, για να μπω εγώ μετά», είπε ένας κύριος.
Την ώρα που ο Θάνος Πλεύρης ασχολείται με το πώς να προκαλεί τους υγειονομικούς που καταδίκασε σε εξαθλίωση και αυτο – αποθεώνεται για την ιδιωτικοποίηση της υγείας και το φιάσκο του «προσωπικού ιατρού», τα πραγματικά προβλήματα της δημόσιας Υγείας παραμένουν χωρίς καμία αντιμετώπιση.
Πέρα από τις ντροπιαστικές λίστες αναμονής που δημιουργούνται σε νοσοκομεία για ανθρώπους που περιμένουν έως και μήνες για να χειρουργηθούν, έχουμε και ατελείωτες ουρές καρκινοπαθών για να κάνουν μια χημειοθεραπεία.
Οπότε καταλαβαίνει κανείς σε τι μαρασμό οδηγείται η δημόσια υγεία, εφόσον δεν υπάρχει σεβασμός ούτε καν στους καρκινοπαθείς…
