Έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνη τη μαύρη μέρα στις 23 Ιουλίου του 2018, που όταν ξημέρωσε κανένας δεν μπορούσε να υποψιαστεί την εθνική τραγωδία που μας περίμενε. Έξι χρόνια από τότε που οι κάτοικοι στο Μάτι ξύπνησαν σε έναν πευκόφυτο παράδεισο που σε λίγες ώρες θα μετατρεπόταν σε πύρινη κόλαση.
Σαν σκηνή βγαλμένη από την Αποκάλυψη, ο ουρανός της Αττικής έγινε μαύρος από τις στάχτες των συνανθρώπων μας και του κατακαμένου τόπου τους. Άλλοι ξεψύχησαν μέσα στα σπίτια τους, άλλοι στα αυτοκίνητά τους, άλλοι τρέχοντας στον δρόμο για τη θάλασσα, άλλοι λίγα μόνο μέτρα από αυτήν και άλλοι υπέκυψαν αργότερα στα φρικτά εγκαύματά τους.
Ολόκληρο το πανελλήνιο έκλαιγε για τις 104 ψυχές που έφυγαν τόσο φρικτά, τόσο απότομα και τόσο άδικα. Οικογένειες, έφηβοι, παιδάκια, ηλικιωμένοι, συναντούσαν αγκαλιασμένοι και ανήμποροι έναν εφιαλτικό θάνατο, παγιδεύτηκαν σε μια πύρινη καταιγίδα γιατί κανένας δεν τους ενημέρωσε έγκαιρα, κανένας δεν τους κατεύθυνε, κανένας δεν τους έδωσε ένα σχέδιο διαφυγής και κανένας δεν ήταν δίπλα τους για να τους βοηθήσει.
Και οι άνθρωποι που έμειναν πίσω, απέμειναν «μισοί» και αδικαίωτοι, να υπομένουν ένα άλλο μαρτύριο, εκείνο της ατιμωρησίας των ενόχων. Η ίδια ιστορία συγκάλυψης που επαναλήφθηκε με το έγκλημα των Τεμπών, προηγήθηκε και για το Μάτι. Πριν ακόμα σταματήσουν να καπνίζουν τα απανθρακωμένα σώματα, το σύστημα εξουσίας είχε μπει σε διαδικασία να αποτινάξει τις ευθύνες του. Αμέσως είχαν επιστρατευτεί δικαιολογίες που μιλούσαν για την… άναρχη δόμηση, τη σφοδρότητα των ανέμων και διάφορα άλλα εξοργιστικά αφηγήματα, την ώρα που οι συγγενείς των νεκρών σπάραζαν από τον πόνο και δεν είχαν τι να θάψουν.
Και αν για την πυρκαγιά στο Μάτι κάηκε πρώτα απ’ όλα η έννοια της προστασίας του πολίτη, για τις ευθύνες για το Μάτι, καίγεται η έννοια της δικαιοσύνης. Όλα τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα (της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. και της αυτοδιοίκησης) είτε δεν μπήκαν ποτέ στο κάδρο των ευθυνών, είτε αθωώθηκαν σκανδαλωδώς στην πορεία.
Η πρωτόδικη απόφαση ήταν ένα σκέτο μίασμα, ευθεία προσβολή για τη μνήμη των νεκρών και το μαρτύριο των ζωντανών που έμειναν πίσω. Αποφασίστηκε ότι για την τραγωδία στο Μάτι έφταιγαν μόνο… 5 αξιωματικοί της Πυροσβεστική, που τελικά δεν τιμωρήθηκαν αυστηρά ούτε αυτοί. Τελευταία ελπίδα για τις οικογένειες αυτές παραμένει το Εφετείο. Ο κίνδυνος παραγραφής παραμένει ορατός καθώς η υπόθεση πρέπει να έχει κριθεί αμετάκλητα, δηλαδή και από τον Άρειο Πάγο, έως το 2026.
«Μου είπαν ότι κάηκα γιατί με έπιασε πανικός κι έτρεξα στη φωτιά»
Παράλληλα οι εγκαυματίες που έζησαν την κόλαση του 2018, δηλώνουν αδικαίωτοι και καταγγέλλουν το κράτος για συγκάλυψη και ατιμωρησία. «Πήρα την οικογένεια μου να φύγω και κάηκα από το θερμικό κύμα» ανέφερε ο εγκαυματίας Κώστας Χατζησταματίου μιλώντας στο OPEN και συνέχισε: «Η κατηγορία έπρεπε από την αρχή να δρομολογηθεί σαν κακούργημα και όχι σαν πλημμέλημα που καθορίστηκε».
Οργή και στα λόγια του εγκαυματία, Δημήτρη Φιλίππη, που δήλωσε ότι μετά από τόσο καιρό δεν έχει ειπωθεί από κανέναν αρμόδιο μία «συγνώμη». «Δεν είδα κανέναν να λειτουργεί ενοχικά. Έξι χρόνια δεν έχουν βγει να ζητήσουν ούτε μια συγνώμη. Αντιθέτως βγήκαν να ρίξουν μέχρι και στους νεκρούς ευθύνες. Εμένα μου είπαν ότι κάηκα γιατί με έπιασε πανικός κι έτρεξα στη φωτιά», είπε χαρακτηριστικά.
Από την πλευρά της, η Πηνελόπη Κωνσταντάκη τόνισε πως η Πολιτεία έχει γυρίσει την πλάτη στους ανθρώπους που βίωσαν τον εφιάλτη, κάνοντας σαφές πως δεν τους έχει στηρίξει οικονομικά. «Το Εφετείο είναι κάτι. Δεν μπορούσε να μη γίνει γιατί ξεσηκώθηκε το κοινωνικό σύνολο. Ήταν τόσο παράλογη αυτή η απόφαση, η προηγούμενη. Μας δίνει κάποια ελπίδα χωρίς να έχουμε και μεγάλες προσδοκίες» είπε και κατέληξε: «Η οικονομική αποκατάσταση δεν έχει έρθει ακόμα από το Κράτος. Δεν έχουμε πάρει μία αποζημίωση, που θα ήταν μία βοήθεια. Ούτε ευρώ».
Η εθνική τραγωδία στο Μάτι μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη των Ελλήνων, ως ένα γεγονός που συγκλόνισε αλλά και αποκάλυψε με τον πιο φρικτό τρόπο τις παθογένειες ενός εγκληματικού κράτος χωρίς πρόληψη, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς συνείδηση προστασίας της ζωής, αλλά και χωρίς ενσυναίσθηση. Ήταν η πρώτη μεγάλη απόδειξη ότι στην Ελλάδα μπορούν να συγκαλυφθούν και τα μεγαλύτερα εγκλήματα, χωρίς καμία ανάληψη ευθύνης.