«Φωτιά» στην επάρκεια βασικών υλικών αγαθών απειλεί να βάλει η Ρωσο – Ουκρανική σύγκρουση, ως αποτέλεσμα των τελευταίων εξελίξεων ανάμεσα σε δύο χώρες που αποτελούν βασικούς προμηθευτές σημαντικών πρώτων υλών προς την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι, το ηλιέλαιο, ο χαλκός και το νικέλιο είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα που ενδέχεται να εκτιναχθούν στα ύψη οι τιμές τους.
Με ένα τέτοιο δυσοίωνο σενάριο στο τραπέζι, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα ξέφρενο ντόμινο ελλείψεων και ακρίβειας πρώτων υλών που θα βάλει σε κρίσιμη δοκιμασία τις αλυσίδες εφοδιασμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Επιπροσθέτως, οι σοβαρές κυρώσεις που ετοιμάζονται να εφαρμόσουν Ε.Ε. και ΗΠΑ προς τη Ρωσία, πιθανότατα θα αποφέρουν σοβαρά αντίποινα από το Κρεμλίνο και σε επίπεδο εξαγωγών.
Ενδεικτικά οι δύο χώρες (Ρωσία και Ουκρανία) αντιπροσωπεύουν περίπου το 29% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού, το 19% των παγκόσμιων προμηθευτών καλαμποκιού και το 80% των παγκόσμιων εξαγωγών ηλιελαίου. Μια σημαντική διαταραχή στον εφοδιασμό τέτοιων πρώτων υλών, θα μπορούσε να προκαλέσει έκρηξη των τιμών στο ψωμί και σε ένα πλήθος άλλων προϊόντων που βασίζονται στο σιτάρι (και ό, τι άλλο εξάγουν οι 2 χώρες). Άρα και σοβαρότατες συνέπειες στον πρωτογενή τομέα, την γεωργία, την κτηνοτροφία κ.α.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ήδη υπάρχει μεγάλη άνοδος των τιμών μετά από δύο χρόνια πανδημίας, άλλα και μια ενεργειακή κρίση που μοιάζει να χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο. Η Ρωσία προμηθεύει το 10% του παγκόσμιου πετρελαίου και το ένα τρίτο του αερίου της Ευρώπης, οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τον τεράστιο αντίκτυπο μιας τέτοιας έλλειψης στην Ευρώπη. Ενώ η κρίση στην Ουκρανία εντείνεται, ήδη οι εισαγωγείς αναζητούν εναλλακτικές λύσεις σε άλλες χώρες για την προμήθεια των βασικών πρώτων υλών, ώστε να αντιμετωπιστεί το πάγωμα των εφοδιαστικών αλυσίδων.
Την ίδια στιγμή, η Ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να παραμένει θεατής των εξελίξεων και ακόμα και τώρα που ο πόλεμος έφτασε στην Ευρωπαϊκή «γειτονιά», δεν λαμβάνονται μέτρα έκτακτης ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα ώστε να αναχαιτιστεί (κατά το δυνατό) μια διεθνής κρίση σε βασικά αγαθά. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες στον τομέα της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας, κι όμως παραμένει έρμαιο των εισαγωγών ως αποτέλεσμα μιας εθελόδουλης πολιτικής προς τις επιταγές των Βρυξελλών.
Όμως το εκρηκτικό διεθνές σκηνικό που διαμορφώνεται από τις εξελίξεις στην Ουκρανία, απαιτεί μια άμεση στροφή προς την ενίσχυση της ντόπιας παραγωγής, έστω και τώρα, την ύστατη στιγμή.