Μια από τις πιο τραγικές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίες σημειώθηκε σαν σήμερα πριν από 105 χρόνια. Η Γενοκτονία πάνω από ένα εκατομμύριο Αρμενίων είναι κάτι που έμεινε ανεξίτηλο στην ιστορία. Ωστόσο, οι ευθύνες στους υπευθύνους αυτής της τραγωδίας, ακόμα δεν έχουν αποδοθεί.
Το 1915, το κράτος των Νεότουρκων αποφάσισε την συνέχιση της εξόντωσης των Αρμενίων που κατοικούσαν στα εδάφη της Ανατολίας. Το σχέδιο αυτό είχε αρχικά ξεκινήσει είκοσι χρόνια νωρίτερα από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, ο οποίος διέταξε την σφαγή των Αρμενίων, με αποτέλεσμα, στην πρώτη αυτή φάση των δολοφονιών, να σκοτωθούν περίπου 300.000 άνθρωποι. Οι δολοφονίες συνεχίστηκαν το 1909 και τότε θανατώθηκαν ακόμα 20.000 Αρμένιοι στην Επαρχία των Αδάνων, μετά την επιστροφή του Σουλτάνου στην εξουσία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τουρκία: Τους 2.600 έφτασαν οι νεκροί
Στις 24 Απριλίου 1915 λοιπόν, το καθεστώς των Νεότουρκων συνέλαβε εκατοντάδες σημαίνουσες προσωπικότητες της αρμενικής κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη, πολιτικούς, κληρικούς και διανοουμένους, με σκοπό να αφήσουν «ακέφαλους» τους Αρμένιους της Αυτοκρατορίας.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους: μέσα στους επόμενους μήνες εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιοι σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν, βασανίστηκαν ή πέθαναν από τις φοβερές κακουχίες. Σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών τα θύματα της γενοκτονίας ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο. Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες ακόμα δεν είναι σε θέση να υπολογίσουν με ακρίβεια τα θύματα αυτής της τραγωδίας, με τις απόψεις να διαφοροποιούνται αισθητά.
105 χρόνια μετά την έναρξη της γενοκτονίας, κάθε 24 Απριλίου, ο περισσότερος κόσμος θυμάται ότι το ζήτημα της γενοκτονίας υφίσταται. 105 χρόνια μετά, το ζήτημα αυτό συνεχίζει να επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις πολλών κρατών.
Ωστόσο, η τουρκική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία, ούτε έχει αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν. Παρά την πίεση από τους Αρμένιους και τους υποστηρικτές της κοινωνικής δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο, εξακολουθεί να είναι παράνομη στην Τουρκία οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από τα γεγονότα αυτής της εποχής, δείχνοντας ότι τέτοια θέματα αποτελούν τροχοπέδη για τον πλήρη εκσυγχρονισμό της χώρας.
Το βασικό ζήτημα για όλους, επομένως, Αρμένιους ή μη, είναι η δικαίωση των ψυχών που χάθηκαν, η επίσημη αναγνώριση της γενοκτονίας. Είναι αδιανόητο λαοί που υπέστησαν γενοκτονίες οι ίδιοι να μην έχουν αναγνωρίσει εκείνες των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.