Γιάννης Πουλόπουλος: Ο βίος και η πολιτεία του σπουδαίου μουσικού

Ο Γιάννης Πουλόπουλος έφυγε σε ηλικία 79 ετών και με χρόνια προβλήματα υγεία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ χθες (23/8).

Γιάννης Πουλόπουλος- Ο Βίος και η πολιτεία του

Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννιέται στις 27 Ιούνη του 1942 στην Kαρδαμύλη της Μάνης. Οι γονείς του όμως πολύ γρήγορα μετακομίζουν στο Περιστέρι κι έτσι μεγαλώνει στον Άγιο Ιερόθεο.

Η μητέρα του πεθαίνει νωρίς, προτού προλάβει να τη γνωρίσει, όταν ο τραγουδιστής είναι μόλις πέντε χρονών.

Με πατέρα εργάτη κι ένα μικρότερο αδελφό, αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές από μικρός, κυρίως δουλεύει μπογιατζής στην οικοδομή.

Του αρέσει το ποδόσφαιρο (παίζει μάλιστα στον “Ατρόμητο” και στον “Άγιο Ιερόθεο”), ο κινηματογράφος και το τραγούδι.

Οι κακές φωνές που ακούει από το ραδιόφωνο αποτελούν κινητήριο δύναμη και μια σίγουρη απόδειξη του ταλέντου του.

Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι σε 45άρι της His master’s voice. Είναι ένα “συρτοτσιφτετέλι” του Πάνου Πετσά με τίτλο “Δως μου πίσω την καρδιά μου”, στο οποίο δύσκολα κανείς θα αναγνωρίσει τη φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου.

Στην άλλη πλευρά ακούγεται το “Γεννήθηκα να σ’ αγαπώ”, επίσης του Πάνου Πετσά, με την Πόλυ Πάνου και τη Βούλα Γκίκα.

Το επόμενο τραγούδι που ηχογραφεί είναι το “Κορμί μου πονεμένο”, που τελικά δεν κυκλοφορεί.

Μπορεί να μην τον έχει ανακαλύψει κάποιος από τις δισκογραφικές εταιρείες, αλλά οι άνθρωποι που τον γνωρίζουν, στη γειτονιά και στη δουλειά, τον παροτρύνουν να συνεχίσει με το τραγούδι. Κι ο ίδιος πιστεύει στις δυνατότητές του. Έτσι, αφήνει το πολύτιμο μεροκάματο και πηγαίνει στις ακροάσεις της  Columbia. Μάταια. Το πολυπόθητο ραντεβού δεν κλείνεται, ώσπου μια μέρα…

«Εκατό μεροκάματα θα έχασα, κάποια στιγμή φαίνεται βαρέθηκαν να με βλέπουν και μου έκλεισαν ραντεβού για ακρόαση μεζί με άλλους… σαράντα πέντε. Μέσα σε δυο ώρες 45 άτομα, σκέψου τι ξεπέταγμα έπεφτε… Παρακολουθούσα τους προηγούμενους από μένα οι οποίοι τραγούδαγαν όλα αυτά τα κλαψιάρικα, τους αμανέδες, τσιφτετέλια, ντάμπα-ντούμπα κ.λ.π. Πολύ κλάμα.

Όταν ήρθε η σειρά μου, λέω στους μουσικούς ότι θα πω ένα τραγούδι του Θεοδωράκη. Με κοιτάξανε καλά καλά… Ο Θεοδωράκης μόλις είχε έρθει κι ακόμα δεν είχαν συνειδητοποιήσει τη μορφή της μουσικής που ήθελε να παρουσιάσει. Κάποιοι μου το ‘παν κιόλας: Εδώ δεν μπορούν να τραγουδήσουν ένα τσιφτετελάκι κι εσύ έρχεσαι να μας πεις…

“Μάνα μου και Παναγιά” , ή αυτό ήθελα να πω ή το “Παράπονο”. Μέσα από το τζάμι του στούντιο ήταν διάφοροι συνθέτες. Καλδάρας, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνης και ο Θεοδωράκης… Ψηφίζανε ναι ή όχι για τον καθένα. Με το που τραγουδάω, βγαίνει ο ψηλός και λέει: Σας κάνει δεν σας κάνει, τον κάνω εγώ τραγουδιστή για πάρτη μου».

 Το 1963 λοιπόν, ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει τρία τραγούδια για να τα ερμηνεύσει στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη “Η γειτονιά των αγγέλων”.

Το έργο παρουσιάζεται στο θέατρο Ρεξ με πρωταγωνιστές τη Τζένη Καρέζη και το Νίκο Κούρκουλο. Η ανταπόκριση του κοινού δεν είναι η αναμενόμενη κι έτσι η παράσταση “κατεβαίνει” γρήγορα.

Στο μεγάλο δίσκο που κυκλοφορεί με τα τραγούδια της παράστασης (με το Γιώργο Ζαμπέτα στο μουζούκι), συμμετέχει και ο Πουλόπουλος, με τα τραγούδια “Δόξα τω Θεώ” και το “Ψωμί είναι πάνω στο τραπέζι”, ενώ ηχογραφεί σε 45άρι και το “Στρώσε το στρώμα σου για δυο”.

Τα τραγούδια ηχογραφούνται ένα χρόνο μετά στην ίδια εταιρεία, και από το Γρηγόρη Μπιθικώτση… ο οποίος ήταν ίσως και η αιτία που ο Γιάννης Πουλόπουλος διέκοψε τη συνεργασία του με την Columbia. Συνεργάζεται τώρα με τη Lyra του Αλέκου Πατσιφά.

Τραγουδά στα “Ξημερώματα” με την Καίτη Γκρέυ.

Από το 1964 ως το 1966 υπηρετεί τη θητεία του.

Επιστρέφοντας τραγουδά στις μπουάτ της Πλάκας και γίνεται ένας από τους πρωταγωνιστές του Νέου Κύματος και ως δημιουργός ηχογραφώντας πολλά 45άρια.

Το 1965 τραγουδά τέσσερα τραγούδια του πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου (Νύχτα, μικρή αρχόντισσα”, “Το φεγγάρι έρημο”, “Καράβια αλήτες”, “Μικρός ο κόσμος γύρω μου”) και κάνει μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή “Μη μου θυμώνεις, μάτια μου”.

Το 1966 αρχίζει να εμφανίζεται στον κινηματογράφο: “Οι στιγματισμένοι”, “Ντάμα σπαθί”, “Ο τετραπέρατος”. Την ίδια χρονιά γνωρίζεται με το Μίμη Πλέσσα στην ταινία “Οι θαλασσιές οι χάντρες”.

Από τότε η φωνή του, αλλά και η παρουσία του με την κιθάρα, γίνεται μουσικό σήμα κατατεθέν των μιούζικαλς, στα οποία ερμηνεύει τραγούδια που κάνουν, μέχρι και σήμερα, μεγάλη επιτυχία με τη φωνή του.

Τη Μεγάλη Δευτέρα τραγουδά, μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και το Δημήτρη Μητροπάνο, στο Παλλάς, στη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη. *

Τραγουδά, σε πρώτη εκτέλεση, το “Ακκορντεόν” του Γιάννη Νεγρεπόντη και του Μάνου Λοϊζου, στην ταινία “Αθήνα, πόλη χαμόγελο”.

Το 1967 κυκλοφορεί τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, “Πουλόπουλος 1” με επιλογές από τραγούδια γνωστών δημιουργών της εποχής, αλλά και δικά του, που έχουν κυκλοφορήσει προηγούμενα σε 45άρια.

Το 1968 τραγουδά στο Καν Καν με τη Ρένα Κουμιώτη, το Στράτο Διονυσίου και το Λευτέρη Μυτιληναίο.

Το 1969 τραγουδά στην Αθηναία με τη Ρένα Κουμιώτη. Είναι η χρονιά του “Δρόμου”, της μεγάλης επιτυχίας, του πρώτου χρυσού δίσκου, που έμελλε να κατακτήσει και τις επόμενες γενιές.

Την ίδια χρονιά εμφανίζονται στο θέατρο Ρεξ, στο θεατρικό έργο με τα τραγούδια του Δρόμου. Στην παράσταση, χωρίς μικρόφωνο, τραγουδούν δυο επιπλέον τραγούδια, “κομμένα” από τη λογοκρισία: “Έξι άντρες” και “Μίλα μου για τη λευτεριά”. Οι θεατές σπεύδουν να τα ακούσουν και ξεσπούν κάθε φορά σε χειροκροτήματα, όμως τέσσερις μήνες μετά η παράσταση κατεβαίνει.

Μετά την επιτυχία του “Δρόμου” όλες οι εταιρείες θέλουν στο δυναμικό τους το Γιάννη Πουλόπουλο, όμως ο Αλέκος Πατσιφάς ξέρει πώς να κρατήσει τον τραγουδιστή στη Lyra: του δίνει συνέχεια τραγούδια! Αυτό αρέσει στον Πουλόπουλο: να ηχογραφεί στο στούντιο. Έτσι, από το 1969 μέχρι και το 1971 τραγουδά σε δέκα μεγάλους δίσκους και σε πολλά 45άρια!

Ο ίδιος ο Πουλόπουλος δηλώνει αργότερα (1987) πως ήταν λάθος η ηχογράφηση τόσων τραγουδιών, αλλά και πως μερικά από αυτά ήταν κλασσικά.

Και δεν έχει άδικο. Στην πληθώρα των τραγουδιών, που κανένα δεν είναι ερμηνευμένο πρόχειρα, θα βρει κανείς, εκτός από αυτά του κινηματογράφου και άλλα, πιο “δύσκολα”, που κατάφερε να τα ερμηνεύσει χωρίς να “αλλοιώσει” τη χαρακτηριστική φωνή του, χωρίς να “προδώσει” το περιεχόμενό τους, αποδεικνύοντας το εύρος του ταλέντου του.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 τραγουδά στο ραδιόφωνο, με την ορχήστρα του Ε.Ι.Ρ., “Τα δειλινά”, ταυτισμένα με τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού. Η ερμηνεία του δίνει μια άλλη διάσταση στο τραγούδι, εντελώς αποδεσμευμένη από τη γνωστή και… υπέροχη!

Το 1971 ο Γιάννης Πουλόπουλος εκδίδει την ποιητική συλλογή “Τετράδιο”.

Ποίημα “ο Τραγουδιστής”:

Είμαι ένας τραγουδιστής
πα’ να πει μαστιγώνουν το μυαλό μου κηλίδες
Είμαι ο τραγουδιστής,
πα’ να πει ο μισός είμαι για σας και ο μισός είμαι γι’ αυτούς
Για μένα μια σκούρα κηλίδα στον τοίχο
θα μπορούσε να ‘ναι μια μύγα μπαΐλντισμένη στο κατακαλόκαιρο
είτε η μάχη του Αούστερλιτς στον τοίχο της Παγκόσμιας Ιστορίας
Μόνος μου είμαι, διάολε… *

Το 1973, λίγο πριν την ηχογράφηση του δίσκου “Μουσικόραμα Ζαμπέτα”, φεύγει στην Ευρώπη για να αποφύγει τη σύλληψη από τη δικτατορία, μια και ο δίσκος “Μίλα μου για τη λευτεριά” έχει απαγορευτεί και το “Πάμε για ύπνο, Κατερίνα” έχει χαρακτηριστεί αντιστασιακό!

Το 1975 ηχογραφεί τον τελευταίο του δίσκο στη Lyra, τα “12 ρεμπέτικα” και ξεκινά μια νέα καριέρα στη Minos, στην οποία και παραμένει ως το 1989. Το ρεπερτόριό του, που τώρα περιλαμβάνει κυρίως ξένες διασκευές, βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση και κάνει τους δίσκους χρυσούς.

Το 1983 εμφανίζεται στο Ζυγό με τη Ρένα Κουμιώτη. Κυκλοφορεί ακόμη μία ποιητική συλλογή: “Ταξίδι στο κέντρο της γης”.
Το 1985 παντρεύεται τη Μπέττυ Κοκκινάκη και αποκτούν μια κόρη.
Από το 1992 ως το 1997 αποφασίζει να μείνεις εκτός δισκογραφίας και εμφανίζεται σε κέντρα.

Το 1997 επιστρέφει στη Lyra και κυκλοφορεί το δίσκο “Του τραγουδιού το βλέμμα” με δυο τραγούδια έκπληξη. Πρόκειται για τα “Αφού μου ‘φυγες εσύ” και “Πάλι μεθυσμένος”, που ποτέ δεν είχαν ηχογραφηθεί και είχαν ακουστεί μόνο σε ταινίες της δεκαετίας του ’70.

Το 1998 κυκλοφορεί το δίσκο “Ζωντανή επαφή”, με ζωντανές ηχογραφήσεις από την Πύλη Αξιού. Οι εμφανίσεις του εκεί είναι και οι τελευταίες.

Το 1999 κυκλοφορεί τον τελευταίο του δίσκο, “Στα όνειρά μου περπατώ”.
Ζει μακριά από τις πίστες και τη δισκογραφία, γράφοντας και ζωγραφίζοντας, προσπαθώντας να ξεπεράσει κάποια προβλήματα στην υγεία του.

Δισκογραφία
1967 Γιάννης Πουλόπουλος 2 (Lyra)
1967 Γιάννης Πουλόπουλος 1 (Lyra)
1968 Γιάννης Πουλόπουλος 3 (Lyra)
1969 12 τραγούδια του Lorca (Lyra)
1970 Γιάννης Πουλόπουλος 4 (Lyra)
1971 Εμιλιάνο Ζαπάτα (Lyra)
1973 Λαϊκό μουσικόραμα Ζαμπέτα (Lyra)
1974 Ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη (Lyra)
1975 12 Ρεμπέτικα (Lyra)
1976 Τα τραγούδια της ξενητειάς (ΜΙΝΟS)
1977 Αγάπα με (ΜΙΝΟS)
1977 Τα άλλα τραγολυδια (Lyra)
1979 Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά (Lyra)
1979 Αν γυρίσεις,αν… (ΜΙΝΟS)
1980 Δεν ξεχνιέσαι (ΜΙΝΟS)
1981 Εγώ για σένα τραγουδάω (ΜΙΝΟS)
1982 Μια φορά θυμάμαι (ΜΙΝΟS)
1983 Και τώρα πες μου… (ΜΙΝΟS)
1985 Χάρτινες καρδιές (ΜΙΝΟS)
1986 Όπου πας θα πάω… (ΜΙΝΟS)
1986 Στα μεγάλα ταξίδια (ΜΙΝΟS)
1989 Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του (ΜΙΝΟS)
1989 Μια ζωή τραγούδια (ΜΙΝΟS)
1997 Του τραγουδιού το βλέμμα (Lyra)
1998 Ζωντανή επαφή (Lyra)

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμετοχές

1967 Μια κυρία στα μπουζούκια (Lyra)
1967 Οι θαλασσιές οι χάντρες (Lyra)
1968 Ανθολογία Β (Lyra)
1968 Γοργόνες και μάγκες (Lyra)
1968 Η Ελένη του Μάη (Lyra)
1969 Ο δρόμος (Lyra)
1970 Ερωφίλη (Lyra)
1970 Μέρες του καλοκαιριού (Lyra)
1971 Ο κήπος (Lyra)
1972 11 Λαϊκά τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου (Lyra)
1973 Θάλασσα πικροθάλασσα (Lyra)
1974 Μίλα μου για τη λευτεριά (Lyra)
1995 Το θαλασσινό τριφύλλι/Οι ώρες (Lyra)

Πηγή:mousikorama.gr