Γιώργος Καραϊβάζ: Ας μην ξεχαστεί κι αυτός
Ο Γιώργος Καραϊβάζ έφυγε πριν 3 χρόνια και μια ημέρα αλλά σα να γίνεται προσπάθεια από κάποιους να ξεχαστεί το θέμα
Το κείμενο τούτο δεν είναι μια υπενθύμιση πως ο Γιώργος Καραϊβάζ δολοφονήθηκε μια μέρα και 3 χρόνια πριν. Στις 9 Απριλίου του 2021. Είναι μια ακόμα υπενθύμιση πως κάποιους τους βολεύει να ξεχνιούνται τέτοια φρικτά γεγονότα.
Μια μέρα μετά, για να φανούν οι ανακοινώσεις, τα δελτία ειδήσεων, οι ανακοινώσεις της Κυβέρνησης, η παράθεση στις εφημερίδες. Αυτά δηλαδή που δεν έγιναν στο μέγεθος που θα έπρεπε. Κάποιες αναφορές. Περισσότερο απολογισμός τι συνέβη τούτο. Α και πως συνελήφθησαν οι δράστες. Αν ρωτηθούν 100 άνθρωποι στο δρόμο, αμυδρά θα το θυμούνται οι περισσότεροι πως έγινε τότε τον Απρίλιο του 2021.
Κάποτε, το παίρναμε προσωπικά για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Πως δεν ασχολείται το επίσημο κράτος με τα ΜΜΕ φορείς του. Χρόνια μετά πλέον έχει λυθεί κάθε απορία. Μετα και με τα όσα τραγικά έχουν γίνει σε αυτή τη χώρα. Η δολοφονία του Καραϊβάζ. Το Μάτι. Η Μάνδρα. Τα Τέμπη.
Είναι φανερό. Δεν χρειάζεται σούπερ ανάλυση. Το κράτος καλύπτει την ανεπάρκειά του και συγκαλύπτει τους υπευθύνους. Όσο περισσότερο ψηλά είναι αυτοί, τόσο μεγαλύτερη η προσπάθεια. Κάποιοι και είναι πολλοί οι μηχανισμοί αυτοί προσπαθούν να ξεχαστούν όλα αυτά. Όπως η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ.
Ο απλός κόσμος πρέπει να αντιδράσει. Μόνο μέσω της μνήμης αλλά και των δράσεων δε θα περάσει. Ο Γιώργος Καραϊβάζ δολοφονήθηκε και οι ηθικοί αυτουργοί πρέπει να πληρώσουν.
Αντί επιλόγου…
Στις 2 Νοεμβρίου και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα κατά της Ατιμωρησίας για τα εγκλήματα κατά των Δημοσιογράφων, ο εκδότης του Sportime Περικλής Γκιόλιας είχε κάνει την παρακάτω ανάρτηση:
«Ατιμωρησία υφίσταται σε ένα κράτος όταν οι αρμόδιες Αρχές είναι ανίκανες ή απρόθυμες να εντοπίσουν, να διώξουν και να τιμωρήσουν φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς που εμπλέκονται σε εγκλήματα κατά δημοσιογράφων.
Κάθε κατάπνιξη δημοσιογραφικής φωνής στο αίμα, είναι και ένα καρφί στην καρδιά της ελευθερίας μας που σήμερα πεθαίνει από αιμορραγία. Mόνο ένα στα δέκα εγκλήματα σε βάρος δημοσιογράφων εξιχνιάζεται σε παγκόσμια κλίμακα.
Στην Ελλάδα δεν εξιχνιάζεται κανένα. Στην Ελλάδα οι φάκελοι των δολοφονιών δημοσιογράφων κλείνουν, πριν καν στεγνώσει το αίμα του δολοφονημένου. Στην Ελλάδα η ελευθερία του Τύπου είναι ένα ρεπορτάζ που κόπηκε στη μέση επ’ αόριστον, γιατί οι σφαίρες ακούγονται δυνατότερα από τις αδέσμευτες φωνές.
Ένας δημοσιογράφος στη χώρα μας κινδυνεύει να δολοφονηθεί αν μιλά ελεύθερα, και ζει ελεύθερα μόνο αν δολοφονεί κάθε μέρα την ίδια του τη συνείδηση».
Το εξώφυλλο του Sportime στις 2 Νοεμβρίου
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Γιάννης Χωριανόπουλος
Για χάρη της δημοσιογραφίας δεν τελείωσε ποτέ το Ιστορικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Κέρκυρας. Πρώτο δημοσιογραφικό «σπίτι» η εφημερίδα Derby από τον Ιούνιο του 2001 έως και το καλοκαίρι του 2009. Ασχολήθηκε (Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας γαρ) με τα λεγόμενα (αλλά ποτέ) μικρά σπορ και στη συνέχεια με το ρεπορτάζ του υγρού στίβου αλλά και του Παναθηναϊκού. Επόμενος σταθμός ο Sport FM και η SportDay το 2009, με υγρό στίβο και Πανιώνιο ενώ από τον Ιανουάριο του 2013 η είσοδος στο δύσκολο αλλά συνάμα συναρπαστικό ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Από τον Οκτώβριο του 2015 Αρχισυντάκτης, έμεινε ως το 2017, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησε το Sportime ξανά στα περίπτερα. Διευθυντής Σύνταξης πλέον στο sportime.gr και την e-Sportime, τον συναρπάζουν οι μεταγραφές. Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων και συνεργάτης σε αρκετά περιοδικά (Sportive, Περιοδικό της ΕΟΕ κ.ά).
