Η κυβέρνηση που δεν ακούει – Μια λαοθάλασσα ζητά δικαιοσύνη, κι εκείνοι κωφεύουν
Η φωνή της Ελλάδας σήμερα φωνάζει ένα πράγμα για το έγκλημα στα Τέμπη: ΦΤΑΝΕΙ.
Στο Σύνταγμα σήμερα δεν υπάρχει χώρος ούτε για να σταθείς. Ο κόσμος είναι παντού. Οι φωνές ενώνονται σε μια κραυγή: «Δικαιοσύνη!».
Στη Θεσσαλονίκη, οι δρόμοι σείονται. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, οι άνθρωποι ξεσηκώνονται, ζητώντας το αυτονόητο: την αλήθεια και την απόδοση ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών. Κι όμως, η κυβέρνηση επιμένει να κοιτά αλλού.
Ποια κυβέρνηση δεν βλέπει αυτή την οργή; Αντί να σκύψουν το κεφάλι, να ζητήσουν συγγνώμη και να αναλάβουν ευθύνες, ρίχνουν την ευθύνη αλλού. Μιλούν για υποκινούμενες αντιδράσεις, υποτιμούν τη γνήσια οργή του λαού, σαν να μην μπορούν να πιστέψουν ότι αυτή η θλίψη, αυτός ο θυμός, είναι πραγματικοί. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν; Είναι δυνατόν να προσπαθούν να μειώσουν τον ξεσηκωμό του κόσμου σε πολιτικά παιχνίδια;
Αυτή η αλαζονεία είναι ύβρις. Μια ύβρις απέναντι σε μια κοινωνία που αιμορραγεί. Που έχει χάσει παιδιά, αδέλφια, φίλους. Και αντί να αντιμετωπίσουν τη θλίψη αυτή με σεβασμό, την υποβιβάζουν. Πώς τολμούν; Πώς κοιτάζουν στα μάτια τους πολίτες όταν αγνοούν τον πόνο τους; Όταν απαξιώνουν τη φωνή τους;
Σήμερα στο Σύνταγμα, στην Αριστοτέλους, παντού, η Ελλάδα βράζει. Οι φωνές αυτές δεν είναι υποκινούμενες. Είναι φωνές που γεννήθηκαν από την απώλεια, την αδικία και την κοροϊδία. Όταν η κυβέρνηση αρνείται να δει αυτή την πραγματικότητα, κάνει κάτι χειρότερο από το να μην αναλαμβάνει ευθύνες. Τους λέει ότι οι φωνές τους δεν έχουν σημασία.
Αυτή η στάση είναι εξοργιστική. Γιατί προσβάλλει τη μνήμη των θυμάτων. Γιατί δείχνει ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Η λαοθάλασσα στους δρόμους δεν ζητά πολλά: ζητά δικαιοσύνη. Ζητά αλήθεια. Ζητά απαντήσεις. Και οι άνθρωποι που στέκονται μπροστά σε αυτή τη θάλασσα επιλέγουν να στρέψουν την πλάτη τους.
Η σημερινή μέρα δεν είναι μια πολιτική μάχη. Είναι η φωνή ενός λαού που έχει κουραστεί από την ανευθυνότητα, τη διαφθορά και την αλαζονεία. Και η κυβέρνηση αυτή, αν συνεχίσει να μην ακούει, δεν θα είναι απλώς ανεύθυνη. Θα είναι ηθικός αυτουργός της κοινωνικής έκρηξης που έρχεται. Γιατί η οργή δεν καταλαγιάζει όταν αγνοείται. Φουντώνει. Και η φωνή της Ελλάδας σήμερα φωνάζει ένα πράγμα: ΦΤΑΝΕΙ.