Από εδώ το έφερνε, από εκεί το πήγαινε, τελικά το έσκασε το… μαντάτο η κυβέρνηση για αυξήσεις στους λογαριασμούς νερού. Γιατί στην Ελλάδα επί Μητσοτάκη, κανένα δημόσιο αγαθό δεν επιτρέπεται να είναι φθηνό.
Εδώ και καιρό το Μαξίμου έχει βάλει στο μάτι το νερό, έχοντας συγκεκριμένο σχέδιο για την ιδιωτικοποίησή του. Και τώρα, με το πρόσχημα της λειψυδρίας και της κλιματικής κρίσης, η κυβέρνηση ξεκίνησε το πρώτο βήμα για την πραγματοποίηση του σχεδίου.
Στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, ο… εκλεκτός καθηγητής της κυβέρνησης, Κώστας Συνολάκης, είχε βγει στην ΕΡΤ για να πει τις συνηθισμένες του καταστροφολογίες, επισημαίνοντας ότι λόγω της λειψυδρίας «πρέπει να υπάρχει διαφορετική τιμολόγηση στο νερό». Λειτούργησε δηλαδή ως «λαγός» της κυβέρνησης, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη γι’ αυτά που έρχονται.
Σήμερα, 40 μέρες μετά την τοποθέτηση Συνολάκη, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θεόδωρος Σκυλακάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε μαζί με τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ ανακοίνωσε «παρεμβάσεις» στην κοστολόγηση και τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδατος που θα αποσαφηνιστούν με έκδοση νέας ΚΥΑ.
Στις αλλαγές περιλαμβάνεται η κλιμακωτή χρέωση ανάλογα με τα επίπεδα κατανάλωσης ενώ προβλέπεται και καθορισμός διαφορετικών τιμών ανά περιοχή. Ο Θεόδωρος Σκυλακάκης είπε ακόμη ότι τα νέα τιμολόγια νερού καθορίζονται από τον πάροχο και ελέγχονται από την ΡΑΑΕΥ, ενώ δεν μπορούν να αυξηθούν περισσότερο από τον Εναρμονισμένο Δείκτη Καταναλωτή, δηλαδή τον πληθωρισμό.
Φυσικά η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραδεχθεί ότι επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση του νερού, μέχρι να προχωρήσει το σχέδιο με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης. Σαν πρώτη κίνηση, καθιερώνεται μόνο ένας πάροχος ανά νομό, η δικαιοδοσία της ΕΥΔΑΠ επεκτείνεται σε όλη την Αττική, την Κορινθία, τη Βοιωτία και τη Φωκίδα, και η ΕΥΔΑΘ (Θεσσαλονίκη) επεκτείνεται σε λοιπή Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική.
Με λίγα λόγια ξεκινούν να μεγαλώνουν τα κομμάτια της «πίτας» που πρόκειται να μοιραστούν αργότερα στους ιδιώτες παρόχους, μειώνοντας την επιρροή των συμπληρωματικών ΔΕΥΑ και δημιουργώντας ένα υπερσυγκεντρωτικό πλαίσιο διαχείρισης του νερού. Και με τη διαφοροποίηση της τιμής του νερού ανά περιοχή, δημιουργείται ένας εσωτερικός «ανταγωνισμός» που πιθανότατα θα παρασύρει τις τιμές προς τα πάνω.
Όσο οι λογαριασμοί της ΕΥΔΑΠ θα ακριβαίνουν με το πρόσχημα της κλιματικής κρίσης και ο κόσμος θα δυσφορεί για τα νέα τιμολόγια, το επόμενο βήμα θα είναι να μεταφερθεί η διαχείριση του νερού σε μια «Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή» για «απελευθέρωση της αγοράς» και «δημιουργία υγιούς ανταγωνισμού» που δήθεν θα φέρει καλύτερες τιμές.
Ακριβώς η ίδια τακτική ξεπουλήματος δηλαδή, που ακολουθήθηκε για την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, και τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων. Και όπως είδαμε βέβαια, η είσοδος ιδιωτών στο παιχνίδι δεν έφερε καμία πτώση τιμών, αλλά μόνο άνοδο και καρτελοποίηση των αγαθών.
Ουσιαστικά η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ήδη ξεκινήσει, αφού οι δύο μεγάλοι φορείς ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας, δεν υπάγονται πλέον στον έλεγχο του Ελληνικού Δημοσίου. Και τώρα με την αύξηση των τιμολογίων, ο Θεόδωρος Σκυλακάκης έβαλε άλλο ένα λιθαράκι για το ξεπούλημα του πιο ζωτικού αγαθού για την επιβίωση των Ελλήνων.