Η Μαρία Καρυστιανού: Η μάνα που στέκεται στην πρώτη γραμμή – Εκεί, πάντα εκεί, σε όλα εκεί για τη δολοφονημένη Μάρθη…
Η Μαρία Καρυστιανού είναι μια μάνα που κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση της. Δεν θα έλειπε από το Σύνταγμα…
Εκεί, πάντα εκεί, σε όλα εκεί. Με φωνή, με ψυχή, με κουράγιο, με αντοχή, πηγή δύναμης για όλους. Η Μαρία Καρυστιανού. Μάνα της Μάρθης, μητέρα της δολοφονημένης Μάρθης, μαμά αγωνίστρια για την ψυχή της Μάρθης. Εκεί. Πάντα εκεί. Σε όλα εκεί.
Η Μαρία Καρυστιανού είναι μια μάνα που κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση της. Μια γυναίκα που έχασε την 19χρονη κόρη της, Μάρθη, στην τραγωδία των Τεμπών. Από εκείνη τη μέρα, η ζωή της άλλαξε για πάντα. Όμως, αντί να λυγίσει, αντί να σωπάσει, η Μαρία Καρυστιανού βγήκε μπροστά. Έγινε η φωνή που μεταφέρει τον ανείπωτο πόνο όλων των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους εκείνη τη μοιραία νύχτα.
Σήμερα, η Μαρία Καρυστιανού στέκεται στην πρώτη γραμμή. Είναι εκεί, στις συγκεντρώσεις, στους δρόμους, στις πλατείες, δίπλα σε χιλιάδες ανθρώπους που φωνάζουν για δικαιοσύνη. Ο πόνος της, αν και προσωπικός, έχει γίνει συλλογικός. Κάθε βήμα της, κάθε λέξη της, είναι γεμάτη από την απώλεια που την κατακλύζει. Αλλά αυτή η απώλεια δεν την έχει σταματήσει. Την έχει κάνει πιο δυνατή, πιο αποφασισμένη να παλέψει για την αλήθεια.
Η Μαρία Καρυστιανού δεν είναι μόνη. Στους δρόμους, γύρω της, βρίσκονται γονείς, αδέλφια, συγγενείς. Άνθρωποι που κρατούν ζωντανή τη μνήμη όσων χάθηκαν. Άνθρωποι που διεκδικούν να μάθουν γιατί, να δουν ποιοι ευθύνονται. Όμως η Μαρία Καρυστιανού ξεχωρίζει. Όχι γιατί θέλει να ξεχωρίσει, αλλά γιατί το θάρρος της και η αξιοπρέπειά της είναι μια ανοιχτή πληγή που όλοι βλέπουμε. Μια πληγή που θυμίζει σε όλους μας ότι η δικαιοσύνη δεν έχει έρθει ακόμα.
Δεν χρειάζεται να πει πολλά. Το βάρος που κουβαλάει φαίνεται στα μάτια της. Ο τρόπος που στέκεται, που παλεύει, είναι αρκετός για να κάνει όποιον τη δει να συγκλονιστεί. Αυτή η μάνα, που βίωσε το ανείπωτο, σηκώνει στους ώμους της έναν αγώνα που δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να δώσει. Σηκώνει τη μνήμη της Μάρθης, σηκώνει τη φωνή όσων δεν μπορούν πια να μιλήσουν.
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς συνεχίζει. Πώς βρίσκει το θάρρος να βγαίνει στους δρόμους. Πώς στέκεται όρθια, όταν η ψυχή της έχει ραγίσει. Η Μαρία Καρυστιανού μας διδάσκει κάτι που κανείς δεν θα ήθελε να μάθει: ότι ο αβάσταχτος πόνος μπορεί να γίνει φωνή. Φωνή για την αλήθεια, για τη δικαιοσύνη, για τα παιδιά που χάθηκαν.
Η Μαρία Καρυστιανού δεν ζήτησε ποτέ να γίνει σύμβολο. Δεν ήθελε ποτέ να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα. Το μόνο που ήθελε ήταν να έχει την κόρη της κοντά της. Όμως, τώρα, με όλη της τη δύναμη, κρατάει ζωντανή τη μνήμη της Μάρθης. Και μέσα από τη δική της φωνή, φωνάζουμε όλοι. Γιατί αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο δικός της. Είναι όλων μας.
Η ομιλία της στο Κοινοβούλιο