Πέρασε μια εβδομάδα. Η είδηση χάθηκε κάπου στα ψιλά. Κάπου λογικό θα πει κανείς. Η Έμιλυ Τζόουνς δεν πέθανε στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή τις ακτές μας ή στις τουρκικές.
Δεν είχαμε φωτογραφία της, ούτε μωσαϊκά που την κρύβουν. Δεν πνίγηκε στην προσπάθειά της να περάσει το Αιγαίο. Μαχαιρώθηκε ενώ έκανε πατίνι.
Επτά χρονών κορίτσι, ήταν έξω με τον πατέρα της. Για να γιορτάσουν τη ημέρα της μητέρας. Στα ξαφνικά, από το πουθενά σύμφωνα με την boltonnews.co.uk μια γυναίκα 30 ετών τη μαχαίρωσε στο λαιμό.
Αρχικές αναφορές έκαναν λόγο για μια ξένη γυναίκα, αλλά στη συνέχεια επισήμως οι αρχές έλεγαν πως τα στοιχεία της δεν θα γίνουν γνωστά. Αυτή τη στιγμή η 30χρονη δολοφόνος κρατείται με μυστικότητα σε φυλακή υψίστης ασφαλείας.
Δεν ήταν οικεία στο περιβάλλον της οικογένειας. Μικρή σημασία έχει.
Η είδηση στην Ελλάδα, δεν «έπαιξε». Ναι, δεν ήταν πρόσφυγας, δεν έπεσε στα χέρια ενός διακινητή. Ναι, ήταν… τυχερή, επειδή γεννήθηκε στην Αγγλία και τον «δυτικό κόσμο».
Παρότι το «χαμόγελό της ήταν τόσο μεγάλο, όσο και η καρδιά της», όπως είπαν και οι συντετριμμένοι γονείς της.
Ο πατέρας της μικρής Εμιλυ, δεν την έβαλε σε βάρκα χωρίς σωσίβιο να διασχίσει το Αιγαίο, δεν έσκασε την βάρκα μεσοπέλαγα θέτοντας την σε κίνδυνο, δεν την έβαλε πάνω από φωτιά για να βάλει τα κλάματα και να προκαλέσει αισθήματα.
Ο πατέρας της Εμιλυ απλά την έβγαλε βόλτα στο πάρκο με το πατίνι της…
Η Εμιλυ δεν χρειάζεται να γίνει σύμβολο…