Ενώ ο πρωθυπουργός εμφανίζει ως… πολιτικό επίτευγμα την καθιέρωση του βασικού μισθού στα 713 ευρώ (μεικτά), και παρουσιάζεται ως πολέμιος του brain drain, ο υιός Μητσοτάκη φαίνεται πως δεν προτίμησε την… «καταπληκτική ποιότητα ζωής» που υπάρχει στην Ελλάδα, και βολεύτηκε βρίσκοντας θέση στο Ευρωκοινοβούλιο.
Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Documento, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει προσληφθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από τον Ισπανό ευρωβουλευτή και αντιπρόεδρο του ΕΛΚ, Εστέμπαν Γκονθάλεθ Πονς.
Δεν πέρασαν παρά τέσσερις – μόνο – μήνες από την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και αμέσως (τον Σεπτέμβριο του 2021)«προέκυψε» θέση ασκούμενου ως διαπιστευμένος κοινοβουλευτικός βοηθός, με αρχικό μισθό σχεδόν τριπλάσιο από όσα θα έπαιρνε ένας συνομήλικος του στην Ελλάδα, και με περιθώρια να φτάσει στα 7.740 ευρώ μηνιαίως.
Ο αντιπρόεδρος του ΕΛΚ, δηλώνει μεταξύ άλλων «πολύ περήφανος που έχω τον Κωνσταντίνο ως έναν από τους διαπιστευμένους κοινοβουλευτικούς βοηθούς μου. Όχι μόνο λόγω του ακαδημαϊκού του υποβάθρου και των ικανοτήτων του αλλά και επειδή είναι ένας ταλαντούχος νέος».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να δηλώνει πως στηρίζει τις ευκαιρίες εργασίας για τους νέους της Ελλάδας, άλλα ο γιος του βρέθηκε… στις Βρυξέλλες για να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του. Το πώς πήρε τη θέση στο Ευρωκοινοβούλιο παραμένει άγνωστο, άλλα αυτό που δεν αλλάζει είναι πως η ευνοούμενοι της οικογενειοκρατίας συνεχίζουν να βρίσκονται σε περίοπτες θέσεις εργασίας.
Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που έχουν τα ίδια ή και πολύ περισσότερα προσόντα από τον κάθε υιό του οποιουδήποτε πρωθυπουργού, βλέπουν τα πτυχία τους να σκονίζονται στα ράφια, και αναγκάζονται να κάνουν δουλειές του «ποδαριού» για να κερδίζουν τα προς το ζην.
Η αξιοκρατία σε μεγάλο βαθμό έχει πεθάνει, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας φροντίζει να θυμίζει με διάφορους τρόπους στους πολίτες, πως η ευμάρεια δεν είναι ανταμοιβή βάσει των προσόντων που έχει ο καθένας, άλλα… κληρονομικό χάρισμα.
Και εκείνοι οι χιλιάδες άτυχοι που δεν έτυχε να είναι «γόνοι» ξακουστών οικογενειών, μένουν να παλεύουν με τα πελώρια κύματα της ανεργίας, σε μια Ελλάδα που καταγράφει ποσοστό ανεργίας νέων 31,4%, και βρίσκεται στην κορυφή της Ε.Ε.
Άλλη όμως η πραγματικότητα της Ελλάδας και άλλη των Βρυξελλών. Στην καθ’ ημάς μπανανία, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έφτασε στο σημείο να θεσπίζει κυβερνητική «πατέντα» προϋποθέσεων όχι για να δουλεύεις, άλλα ακόμα – ακόμα για να θεωρείσαι επίσημα άνεργος! Ακόμα και τα (όποια) οφέλη του ΟΑΕΔ μετατρέπονται σε… προνόμιο, για ένα «βασίλειο» της ανεργίας.
Η επαγγελματική προκοπή των νέων δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από ένα επώνυμο, πόσο μάλλον από μια οικογενειακή «παράδοση». Εφόσον κάποιοι ηγέτες και κάποια κόμματα κουνάνε προς τα έξω τη σημαία του «εκσυγχρονισμού», δεν μπορούν να δίνουν δείγματα που θυμίζουν… κληρονομική μοναρχία.