Όπου σταθεί και όπου βρεθεί, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν παύει να υπενθυμίζει στον ελληνικό λαό γιατί είναι εντελώς ακατάλληλη να σηκώσει το ειδικό βάρος του ύπατου πολιτειακού αξιώματος, κάνοντας δηλώσεις που συνεχώς την αναδεικνύουν κατώτερη των περιστάσεων.
Ενώ η χώρα μας αντιμετωπίζει μια σειρά από εθνικές προκλήσεις και ανοιχτά ζητήματα που «καίνε», η κ. Σακελλαροπούλου εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν υπάλληλος της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ, παρά ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η ΠτΔ συμπροήδρευσε στη χθεσινή συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, με θέμα «Safeguarding democracy in testing times-risk, resilience and recommitment» της 4ης Συνόδου Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Εάν η χώρα μας διέθετε Πρόεδρο της Δημοκρατίας που σεβόταν το αξίωμα του, ενώπιον του Συμβουλίου της Ευρώπης θα έθιγε και θέματα που αφορούν τις απειλές κατά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, με κορυφαίο ζήτημα – βέβαια – το σκάνδαλο των υποκλοπών που έχει κηλιδώσει ανεπανόρθωτα το κύρος της χώρας μας. Και όσον αφορά τα διεθνή θέματα, θα περίμενε κανείς πως θα θίγονταν τα φλέγοντα ζητήματα που σχετίζονται με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας.
Μάταια όμως. Οι υποκλοπές είναι «απαγορευμένη» λέξη για το λεξιλόγιο της ΠτΔ, πέρα από κάποιες τυπικότητες που έχει δηλώσει. Η κ. Σακελλαροπούλου είχε άλλες προτεραιότητες (ως συνήθως) που εξυπηρετούν την ακραία διεθνιστική ατζέντα της. Και έτσι, βρέθηκε στο Ρέικιαβικ για να μιλήσει για την επίθεση στην κυριαρχία της… Ουκρανίας (!) και τη «διάβρωση της δημοκρατίας» που σχετίζεται με το «αυταρχικό καθεστώς» της Ρωσίας!
Μεταξύ άλλων «άχρωμων» και βαθιά συστημικών τοποθετήσεων, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δήλωσε ότι: «η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα πρέπει να θεωρηθεί όχι μόνο ως επίθεση στην κυριαρχία αυτής της χώρας, αλλά ως μέρος ενός ευρύτερου ερωτήματος: κατά πόσο η παγκόσμια διάβρωση της δημοκρατίας θα συνεχιστεί ανεξέλεγκτα. Ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει προειδοποιήσει για μια “δημοκρατική οπισθοδρόμηση”. Αυταρχικά και λαϊκιστικά καθεστώτα αμφισβητούν μετωπικά τα πολιτικά μας θεμέλια και το κράτος δικαίου. Οι διαδοχικές κρίσεις επέτρεψαν την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής. Η ελευθερία της έκφρασης και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης υπονομεύονται διαρκώς στο όνομα της αρχής της πλειοψηφίας…».
Στην – εκτός τόπου και χρόνου – παρέμβαση της κ. Σακελλαροπούλου δεν υπήρχε ούτε ίχνος αναφοράς στα ελληνοτουρκικά, στην παράνομη κατοχή της Κύπρου, στο αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν και τις πολεμικές απειλές που εκτοξεύουν συνεχώς οι Τούρκοι σε ένα κράτος – μέλος της ΕΕ όπως είναι η Ελλάδα.
Επιπλέον, δεν έκανε καμία αναφορά στο βρώμικο καθεστώς του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, και την παράνομη σύλληψη του Έλληνα ομογενούς Φρέντι Μπελέρη σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των ελλήνων ομογενών στη Βόρεια Ήπειρο.
Αυτά φαίνεται πως είναι αδιάφορα ζητήματα για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία προτιμά να λειτουργεί ως μόνιμος χειροκροτητής του Ζελένσκι. Για άλλη μια φορά κράτησε μια εντελώς ανθελληνική στάση, αφού δια της σιωπής της υποβαθμίζονται συνεχώς τα φλέγοντα εθνικά θέματα. Η συνεχής «αφωνία» της ΠτΔ είναι και ο βασικός λόγος που η δημοφιλία της βρίσκεται στα τάρταρα, αφού δεν έχει καταφέρει να δώσει το παραμικρό στίγμα φιλοπατρίας στη θητεία της.
Και πέρα από τα εθνικά θέματα, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν έχει πάρει την παραμικρή εποικοδομητική θέση απέναντι στα υπόλοιπα θέματα που ταλανίζουν τους πολίτες σήμερα. Δεν έχει κάνει έστω μια ελαφριά κριτική για τα προσχήματα.
Είναι εντελώς «ανύπαρκτη» στο θέμα της ακρίβειας, στο ζήτημα των πλειστηριασμών, στο ζήτημα της κατάρρευσης του ΕΣΥ από τις πολιτικές Μητσοτάκη, ενώ δεν προστάτεψε ούτε ίχνος από τα δικαιώματα που καταπάτησε η κυβέρνηση με το πρόσχημα της «υπεράσπισης» της δημόσιας υγείας τον καιρό της πανδημίας.
Είναι η πλέον ακατάλληλη να μιλήσει σε διεθνείς συσκέψεις για θέματα δημοκρατίας, διότι η ίδια δεν έχει κάνει τίποτα το ουσιαστικό για να την προστατέψει στην χώρα της. Το αντίθετο μάλιστα…