Ενδοκυβερνητικές καραμπόλες και έντονη δυσαρέσκεια έχει δημιουργήσει η ανεκδιήγητη δήλωση που έκανε ο Θεόδωρος Σκυλακάκης για τον λόγο που υποτίθεται πως η κυβέρνηση δεν μειώνει τον φόρο στα καύσιμα, τα οποία παραμένουν σε δυσθεώρητες τιμές.
Να θυμίσουμε πως ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, ξεδιπλώνοντας ένα σκεπτικό που μάλλον διεκδικεί δάφνες παγκόσμιας αναγνώρισης, ισχυρίστηκε πως ο φόρος στα καύσιμα δεν μειώνεται γιατί κάτι τέτοιο θα «ευνοούσε» μόνο τους… πλούσιους που έχουν 2-3 αυτοκίνητα, και θα «αδικούσε» τους φτωχούς, οι οποίοι «δεν έχουν αυτοκίνητο»!
Η προσβολή στη νοημοσύνη των πολιτών με αυτήν την πρωτοφανή ασυναρτησία, ήταν τόσο μεγάλη και (μοιραίως) προκάλεσε τόσο έντονες αντιδράσεις, που μέχρι και ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας πήρε σαφείς αποστάσεις, σπεύδοντας άρον – άρον να μαζέψει τα ασυμμάζευτα που άφησε ο αναπληρωτής του.
Μιλώντας σήμερα σε ραδιοφωνική εκπομπή, ο κ. Σταϊκούρας είπε πως «είναι γεγονός ότι υπάρχει ακρίβεια. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν είναι μεγάλο το κόστος, δεν ισχυρίζομαι ότι δεν επιβαρύνονται τα νοικοκυριά. Προφανώς και λαϊκές οικογένειες έχουν αυτοκίνητο». Ενώ δήλωσε πως «θα υπάρξει λύση και στο θέμα της αύξησης των καυσίμων», χωρίς όμως να κατονομάζει τον τρόπο που θα γίνει αυτό.
Το θέμα είναι πως η συνοχή της κυβέρνησης έχει φτάσει σε τέτοια αποσύνθεση, που τρεις και λίγο τα μισά κυβερνητικά στελέχη σπεύδουν ασθμαίνοντας να καλύψουν τους παραλογισμούς που εκφράζουν τα άλλα μισά.
Ο κ. Σκυλακάκης βλέπει τα πανάκριβα καύσιμα ως… προϋπόθεση κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Άκης Σκέρτσος ονομάζει πολυτέλεια τις ΜΕΘ και για την άθλια πανδημική εικόνα της Ελλάδας, ρίχνει τις ευθύνες στους… γέροντες. Ο Άδωνις Γεωργιάδης κάνει γκάλοπ ακρίβειας, σύμφωνα με το πόσοι θα του ζητήσουν σέλφι στο σούπερ μάρκετ. Και ο διαγωνισμός παραφροσύνης δεν έχει τελειωμό.
Στην περίπτωση του κ. Σκυλακάκη, είναι μάλλον τρομακτικό πως ένας αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών «βλέπει» στην κοινωνία μόνο πλούσιους με 2-3 αυτοκίνητα και φτωχούς με κανένα αυτοκίνητο.
Μια καπιταλιστική θεώρηση των πραγμάτων που διακρίνει (και επιδιώκει) μόνο ταξικά δίπολα, και (κάνει πως) αγνοεί ένα τεράστιο κοινωνικό φάσμα βιοπαλαιστών, μισθωτών, νοικοκυριών, οικογενειών, που με τα χίλια ζόρια συντηρούν τα έξοδα του αυτοκινήτου τους για μπορούν να εξυπηρετούνται.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και με τους λογαριασμούς ρεύματος οι οποίοι έχουν γίνει πλέον εφιάλτης των νοικοκυριών, άλλα και με την ακρίβεια στα βασικά τρόφιμα, και φυσικά για το κόστος θέρμανσης.
Εκατομμύρια κόσμου που στενάζει, άλλα δεν «υπάρχει» στο οπτικό πεδίο μιας κυβέρνησης που κινείται πέρα και έξω από κάθε πραγματικότητα.