Άγιος Σπυρίδωνας: Ευκαιρία να εκφράσουν όλο το μεγαλείο της κακεντρέχειας τους τα «τρολ» του διαδικτύου, ήταν το προσκύνημα του υποδήματος του Αγίου Σπυρίδωνα που από την Κέρκυρα εκτέθηκε στον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στην Κοζάνη.
Ο ιδεοληπτικός αντιχριστιανισμός που επικρατεί σε μερίδα του κόσμου των social media άλλα και σε δημοσιογραφικούς «φελλούς» που ψάχνουν ευκαιρία να εκφράσουν τα συμπλέγματα τους, έκανε για άλλη μια φορά την εμφάνιση του, φανερώνοντας ξανά πως ο σεβασμός στην θρησκευτική πίστη (και συγκεκριμένα στην Ορθοδοξία) αποτελεί άγνωστη λέξη στην παρηκμασμένη κουλτούρα των νεοελλήνων.
Άλλωστε είναι εμπεδωμένο πλέον πως όλες οι προσβλητικές συμπεριφορές υπάγονται στην σφαίρα του κοινωνικού ρατσισμού, εκτός από την λοιδορία κατά της Ορθοδοξίας. Μόνο στην περίπτωση αυτή, ο αντιρατσιστικός νόμος πηγαίνει περίπατο και ο χλευασμός προς τους χριστιανούς γίνεται ο μόνος «αποδεκτός» ρατσισμός, που μάλιστα εμφανίζεται και ως «διαφωτισμός» που εκπορεύεται από τα καφενεία του internet.
Βλασφημίες, ειρωνείες, εξυπνακισμοί και ασεβή σχόλια για ιερές «μπίζνες» κυριάρχησαν σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και εμπαθή άρθρα από site. Οι φορείς της ιδεοληψίας, της ηλιθιότητας και της υλιστικής αποχαύνωσης, έβαλαν στο στόχαστρο το υπόδημα του Αγίου Σπυρίδωνα. Ενός Αγίου που έχει πραγματοποιήσει πλήθος θαυμάτων που επιβεβαιώνονται με πάμπολλες μαρτυρίες, και αποτελεί πνευματικό κόσμημα της Κέρκυρας και της Ορθοδοξίας.
Τα επιχειρήματα όλων αυτών που εμπαίζουν το προσκύνημα, είναι τόσο ανόητα και προκατειλημμένα που δεν έχουν καν νόημα να παρατεθούν. Δεν έχουν ούτε καν την στοιχειώδη νοημοσύνη (ή κάνουν πως δεν την έχουν) ώστε να κατανοήσουν πως ένα υπόδημα ή οποιοδήποτε αντικείμενο ενός Αγίου, δεν προσκυνείται αυτό καθαυτό.
Οι χριστιανοί δεν λατρεύουν το… ύφασμα ενός υποδήματος ή το υλικό οποιουδήποτε αντικειμένου συνδέεται με τον βίο ενός Αγίου. Ασπάζονται τα αντικείμενα, όπως ασπάζεται κάποιος ένα ενθύμιο ενός αγαπημένου του προσώπου. Δεν θαυματουργούν ποτέ τα ίδια αντικείμενα, άλλα η χάρη του Αγίου που τα συνοδεύει.
Το να ασπαστείς από αγάπη π.χ. ένα ρούχο που φορούσε ένας δικός σου άνθρωπος που έφυγε από αυτή τη ζωή, είναι… ειδωλολατρία; Πόσες αθλιότητες θα ακούσουμε πια;
Και είναι τουλάχιστον γελοίο να γίνεται λόγος για «χριστεμπόριο» και «ιερές μπίζνες», εφόσον δεν στοιχίζει απολύτως τίποτα για τον κάθε χριστιανό το να πάει και να ασπαστεί ένα αντικείμενο που συνδέεται με έναν Άγιο. Όλα τα προσκυνήματα της Ορθοδοξίας ήταν, είναι και θα είναι ΕΛΕΥΘΕΡΑ για να τα ασπαστεί οποιοσδήποτε επιθυμεί, χωρίς κανένας απολύτως να ζητά το παραμικρό αντάλλαγμα. Αυτό ήταν άλλωστε ανέκαθεν το πνεύμα της Εκκλησίας. Οι πόρτες πάντα ανοιχτές για όλους και «δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε». Όποιος θέλει μπαίνει και όποιος θέλει βοηθά τους συνανθρώπους του, εφόσον μπορεί.
Αντί όλα αυτά τα τρολ του διαδικτύου να συνειδητοποιούν σε πόσους φτωχούς ανθρώπους έχει φορέσει «παπούτσια» η ανεκτίμητη φιλανθρωπική δράση της Εκκλησίας, σαχλαμαρίζουν με το παπούτσι του Aγίου και βρίσκουν νόημα για τη ζωή τους με το να χλευάζουν την πίστη των συνανθρώπων τους.
Όσον αφορά τα πανθομολογούμενα θαύματα του Αγίου, όσοι τα αμφισβητούν ας πιούν «ξύδι» και ας μας κάνουν την χάρη να κρατούν την «καφενειακή» γνώμη τους για τον εαυτό τους και τον ιδεολογικό «καφενέ» τους.