Κοροϊδία: Εφαρμογή για «καλάθι» εξαθλίωσης στα σούπερ μάρκετ – To κράτος κρίνει ποια είναι τα 50 απαραίτητα προϊόντα!

Σούπερ Μάρκετ – Τρόφιμα: Την ώρα που ο πληθωρισμός και η ακρίβεια κάνουν τα νοικοκυριά να παραμιλάνε, η κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει και πάλι μια ευθεία σύγκρουση με την κερδοσκοπία, έρχεται να προσθέσει ακόμα ένα εφεύρημα – δήθεν – καταπολέμησης της ακρίβειας.

Ο λόγος για το «καλάθι της νοικοκυράς» που θα συμπεριλαμβάνει 50 βασικά προϊόντα, στα οποία οι τιμές δεν θα παγώσουν, άλλα θα επιβάλλονται όσο το δυνατόν… λιγότερες αυξήσεις. Αυτό το μέτρο συμφωνήθηκε σε συνάντηση που είχε εχθές ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνης Γεωργιάδης με εκπρόσωπους των σούπερ μάρκετ.

Έτσι, μέσω ειδικής εφαρμογής θα γνωστοποιούνται στον καταναλωτή οι τιμές για 50 βασικά προϊόντα (στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται ψωμί, ζυμαρικά, ρύζι, όσπρια, γάλα, καφέ, τσάι, ζάχαρη, απορρυπαντικά, χαρτικά κ.α.), ώστε να μπορεί να συγκρίνει το κόστος από τα «καλάθια» του κάθε σούπερ μάρκετ και να κρίνει ποιο τον συμφέρει.

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα κυβερνητικό «μαγείρεμα», που εξευτελίζει πλήρως τους πολίτες, για τους εξής λόγους:

Πρώτον, η κερδοσκοπία εις βάρος των πολιτών παραμένει ως έχει. Δεν γίνεται καμία επισημοποιημένη δέσμευση από τα σούπερ μάρκετ πως οι τιμές θα «φρενάρουν» σε ικανοποιητικό επίπεδο. Πρόκειται απλά για μια έωλη και ασαφής συμφωνία μεταξύ του υπουργείου και των ομίλων, για επίκληση στο… φιλότιμο. Το μόνο που εξασφαλίζει (και αυτό όχι εγγυημένα) είναι χαμηλότερες… αυξήσεις.

Δεύτερον, αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να αντιμετωπίσει με ουσιαστικό τρόπο την ακρίβεια, θα μπορούσε να προχωρήσει σε οριζόντια μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, και όχι να αρκείται σε «πατέντες». Κάτι που το Μαξίμου αρνείται πεισματικά να πράξει, φέρνοντας τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος στα νοικοκυριά.

Τρίτον, από πού και ως πού μπορεί να αποφασίζει το υπουργείο και οι όμιλοι των σούπερ μάρκετ ποια προϊόντα είναι σημαντικά για τον καταναλωτή και ποια είναι μη σημαντικά; Με ποιο κριτήριο ορίζεται κάτι τέτοιο; Ένα προϊόν που για κάποιο σπιτικό μπορεί να μην είναι σημαντικό, για κάποιο άλλο μπορεί να είναι! Το κράτος συμπεριφέρεται σαν «πατερούλης» του πολίτη που κρίνει τι είναι «βασικό» για την επιβίωση του και τι δεν είναι;

Ξεκάθαρα πρόκειται για μια άθλια λογική φτωχοποίησης, κατά την οποία οι πολίτες «εκπαιδεύονται» να συμβιβάζονται μόνο με τα άκρως απαραίτητα. Μια νοοτροπία «δελτίου», για μια ομάδα προϊόντων που θα «αρκούν» σε οικογένειες μόνο και μόνο για να επιβιώνουν!

Τέταρτον, από πού και ως πού είναι υποχρεωμένος και ο τελευταίος πολίτης να έχει πρόσβαση στο e-katanalotis, για να ενημερώνεται για τις ψηφιακές «πατέντες» της κυβέρνησης και τα «καλάθια» που προτείνουν τα σούπερ μάρκετ; Τι θα γίνει με τους ηλικιωμένους ή με αυτούς που δεν έχουν καμία σχέση με την τεχνολογία και τις εφαρμογές;

Μετά τα διαφόρων ειδών «pass» που τελικά ήταν… πασατέμπος του φτωχού, το μέτρο του «καλαθιού της νοικοκυράς» είναι ένας ακόμη εμπαιγμός της κυβέρνησης προς τους πολίτες που φτωχοποιούνται μέρα με τη μέρα και παραμένουν έρμαια της αισχροκέρδειας.