Ήταν 19 Σεπτεμβρίου, μια μέρα σαν σήμερα, το 1970 όταν ο Κώστας Γεωργάκης περνούσε στο πάνθεον των ηρώων με την αυτοθυσία του στο όνομα της Δημοκρατίας.
Στα 22 του χρόνια ο Έλληνας φοιτητής τη Γένοβα της Ιταλίας αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την δικτατορία μεταφέροντας έτσι το μήνυμα στον ελεύθερο κόσμο για το τι συνέβαινε στην Ελλάδα.
Ο ίδιος είχε αποτελέσει μέλος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου και τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε ανώνυμα πως η Χούντα των Συνταγματαρχών, είχε καταφέρει να διεισδύσει και να διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γιαγιά με υψωμένη γροθιά στην πορεία για τον Φύσσα
Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου του 1970, ο Κώστας Γεωργάκης γράφει ένα γράμμα στον πατέρα του. Σε αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».
Στα ξημερώματα της 19ης Σεπτεμβρίου φτάει στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας και φτάνει στα δικαστήρια της πόλης. Εκεί ανοίγει τρία μπουκάλια βενζίνη που είχε μαζί του και βάζει φωτιά στον εαυτό του.
Κώστας Γεωργάκης: Το μήνυμα της αυτοθυσίας
Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Διακομίστηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.
Στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή, στη Γένοβα, έχει αναρτηθεί αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή στα ιταλικά να αναφέρει: «Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».
Όπως ήταν αναμενόμενο η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός. Μάλιστα η σωρός του μεταφέρθηκε πίσω την Κέρκυρα έπειτα από τέσσερις μήνες.
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 και την ανασύσταση της ΕΔΗΝ, από τον Αλέκο Παναγούλη, διοργανώθηκε το 1975 εκδήλωση τιμής προς τον Γεωργάκη και ευγνωμοσύνης προς την οικογένειά του.