Μανώλης Μητσιάς: Μην πυροβολείτε τον… πιανίστα
Ο Γιάννης Κούρκουλος γράφει για τον Μανώλη Μητσιά, ο οποίος έγινε πρόσωπο των ημερών για μία δήλωσή του σχετικά με τους γκέι ανθρώπους.Από τα 1968 που άρχισε να τραγουδά στον πίσω χώρο ενός ζαχαροπλαστείου στη Θεσσαλονίκη, το «Ναυαρίνο», μέχρι και σήμερα, 54 ολόκληρα χρόνια, ο Μανώλης Μητσιάς «έκτισε» μια αξιοζήλευτη καριέρα.
Τραγούδησε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης ένα ατέλειωτο ρεπερτόριο άνω των 1.000 τραγουδιών των κορυφαίων συνθετών και έχοντας σαν βασικό εφόδιο τη δωρική και συνάμα αισθαντική φωνή του, καταξιώθηκε σαν ένας εκ των κορυφαίων ερμηνευτών διαχρονικά, αν και για πολλούς εξ ημών μηδέ εμού εξαιρουμένου, είναι το Νο1… Μητσιάς είτε είναι, είτε όχι στην απόλυτη κορυφή, έγινε καθολικά αποδεκτός όχι μόνον για τη φωνή και το ρεπερτόριό του, αλλά παράλληλα και για την προσήνεια του χαρακτήρα του.
Δοτικός, χαμογελαστός, φιλικός με όλους αποτελεί την επιτομή του αντιστάρ από άποψη και στάση ζωής. Οποίος γνώρισε τον Μανώλη Μητσιά, άρχισε να αμφιβάλλει για το αν είναι καλύτερος ερμηνευτής, ή καλύτερος άνθρωπος
Αυτός λοιπόν, η επιτομή της ταπεινότητας και της σεμνότητας, κλήθηκε να δώσει κάποιες συνεντεύξεις για τη συναυλία στο Μέγαρο αύριο, 14 του μήνα. Σε κάποια από αυτές ρωτήθηκε το… «απολύτως» σχετικό με τη συναυλία για το ποια είναι η γνώμη του για όσους έχουν διαφορετικές αναζητήσεις σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων. Για τους γκέι.
Ο Μανώλης Μητσιάς δεν είπε το αυτονόητο «τί σχέση έχει μια τέτοια ερώτηση» και όπως συνηθίζει να απαντά πάντα σε όλα, το έπραξε κι εδώ και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου με κάποιους να στέκονται κριτικά, όταν είπε, ότι η επιλογή του καθενός είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, αρκεί να μην προκαλεί.
Είτε είναι επώνυμος, είτε είναι ανώνυμος, είτε είναι πλούσιος, είτε είναι γκέι. Κάποιοι όχι μόνον στάθηκαν κριτικά, αλλά έπεσαν να τον «φάνε» Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Αν η απάντησή του δεν ήταν αυτή που το σύνολο και η λογική υιοθετεί, αλλά στεκόταν επικριτικά, τι θα γινόταν;
Θεωρώ πως έχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα σαν κοινωνία να αντιμετωπίσουμε, κοινωνικά, οικονομικά, αξιακά, από το να βάλουμε πανταχόθεν υπέρ δικαίων και αδίκων…
Και όπως έλεγε σε τίτλο δίσκου και ο σερ Ελτον Τζον (που ποτέ δενπροκάλεσε για τις επιλογές του)… “Don’t shoot me im only piano player”.