Όλο και περισσότερο μετατρέπεται σε κανονικότατη σοβιετία η Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη, με τελευταία τρανταχτή απόδειξη το ότι ήδη εξετάζεται από την κυβέρνηση το σενάριο να χορηγηθούν… κουπόνια των 100 ευρώ ώστε να λειτουργήσουν ως ανάχωμα για την επέλαση της ακρίβειας. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η παροχή (εφόσον αποφασιστεί) θα δοθεί στους δικαιούχους με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Πρόκειται για ένα μέτρο που βασίζεται σε αντίστοιχα μοντέλα επιδότησης που έχουν χρησιμοποιήσει και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Αυστρία και η Γαλλία. Η «λύση» των κουπονιών έχει ήδη κατατεθεί στους τεχνοκράτες της Κομισιόν και βρίσκεται σε φάση επεξεργασίας.
Η έμμεσή ή άμεση… «κουπονοποίηση» της αγοραστικής δύναμης των φτωχότερων στρωμάτων, θυμίζει μαύρες εποχές της ιστορίας όπου συνέβησαν κοινωνικά δράματα ακραίας φτώχειας και πείνας. Ο σκληροπυρηνικός καπιταλισμός που κατευθύνει κυβερνήσεις σαν του Κυριάκου Μητσοτάκη, «δανείζεται» μέτρα από ολοκληρωτικά καθεστώτα που «ξέρασε» η ίδια η ιστορία.
Αντί να αποφασίζονται μέτρα που χτυπούν τα αίτια της ακρίβειας στη ρίζα τους (όπως πάταξη των καρτέλ και των μονοπωλίων, μείωση των κρατικών φόρων, αύξηση βασικού μισθού, ενίσχυση της ενεργειακής αυτάρκειας και της πρωτογενούς παραγωγής κλπ.) οι σύγχρονες δυστοπικές σοβιετίες δείχνουν πως προτιμούν να καταφύγουν στο κόψιμο σύγχρονων «δελτίων» πείνας.
Και αυτό γίνεται όταν δεν προτιμάται η επιδοματική πολιτική που λειτουργεί και σαν εργαλείο ψηφοθηρίας και ελέγχου, αφού «με σακούλες (ακόμα και ευτελών ποσών) γυρίζει το παιχνίδι», όπως πίστευε ο Πέτρος Δούκας για τον ελληνικό λαό.
Άλλωστε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και οι υμνητές της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» (που το βιβλίο της από τον Klaus Schwab φιγουράρει στο γραφείο του πρωθυπουργού), δηλώνουν φανερά πως επιδιώκουν να αποκοπούν από τον μισθό, την εργασία και την ακίνητη περιουσία τους όλοι οι πολίτες του κόσμου, και να ζουν με ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που απλά θα τους επιτρέπει να… υπάρχουν. Πλήρως εξαρτημένοι και ελεγχόμενοι από εγχώριες και παγκόσμιες κυβερνήσεις, να παραδώσουν την ελευθερία τους για την εξασφάλιση της (δήθεν) ασφάλειας τους.
Στον ίδιο ακριβώς δρόμο κινείται και το μέτρο των κρατικών κουπονιών που προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η κυβέρνηση (και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γενικότερα) δεν έχουν καμία πρόθεση να χτυπήσουν τα συμφέροντα των μεγαλοκαρχαριών της αγοράς ώστε να ανακόψουν το κύμα ανατιμήσεων, κι έτσι αρχίζουν να επιστρατεύουν τεχνάσματα που θυμίζουν ΕΣΣΔ, με ό, τι συνεπάγεται αυτό για το που οδηγούνται οι καταστάσεις.