Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος έστειλε μια ποιμαντορική εγκύκλιο προς όλους τους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως του, αναφερόμενος σε ζητήματα περί πανδημίας και εμβολιασμού. Από το συγκεκριμένο κείμενο προκύπτουν κάποιοι σοβαροί προβληματισμοί, και ας συγχωρεθεί η παρρησία μας να τους θίξουμε.
Στην εγκύκλιο ο Μητροπολίτης επικαλείται τις ανακοινώσεις από δελτία τύπου της ΔΙΣ, που μεταξύ άλλων ανέφεραν: «ότι η επιλογή τού εμβολιασμού δεν είναι ζήτημα τόσο θεολογικό ή εκκλησιαστικό, αλλά κυρίως ιατρικό-επιστημονικό και αποτελεί ελεύθερη προσωπική επιλογή τού κάθε ανθρώπου σέ επικοινωνία με τον ιατρό του, χωρίς ο εμβολιασμός να συνιστά έκπτωση από την ορθή Πίστη και ζωή».
Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Ιερόθεος προσθέτει πως:
«πρέπει νά υπακούουμε στίς αποφάσεις τής Ιεράς Συνόδου, γι’ αυτό πρέπει νά συντονιζόμαστε σέ αυτά πού αποφασίζει η Ιερά Σύνοδος μέ τά συνοδικά της όργανα…, …αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δέν πρέπει νά αδιαφορούμε καί ως πρός τήν αντιμετώπιση τής ασθενείας αυτής, γι’ αυτό πρέπει νά κάνουμε χρήση καί τού εμβολίου, εκτός και αν ο ιατρός αποφανθεί διαφορετικά».
Με όλο τον σεβασμό μας προς το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου, εδώ εντοπίζεται μια ασυμφωνία:
Από τη μια πλευρά επικαλείται το δελτίο τύπου της ΔΙΣ, που αναφέρει ρητώς πως το θέμα του εμβολιασμού είναι ιατρικό – επιστημονικό και πως αποτελεί ελεύθερη προσωπική επιλογή του κάθε ανθρώπου το τι θα πράξει, σε συνεννόηση με τον γιατρό του. Από την άλλη όμως, ο ίδιος τονίζει πως «πρέπει να υπακούμε στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου».
Στη μια περίπτωση η απόλυτη ευθύνη μετατίθεται στην ελεύθερη βούληση σε συνεργασία με τη γνώμη της επιστήμης. Στην άλλη μετατίθεται «στις αποφάσεις» της ΔΙΣ, που ουσιαστικά δεν αποτελούν καθόλου αποφάσεις, άλλα κάποιες εισηγήσεις ή προτροπές θα λέγαμε, για ένα θέμα που δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Εκκλησίας.
Αφού είναι κυρίως επιστημονικό ζήτημα, τότε για ποιο λόγο να υπερτονίζεται η προτροπή της ΔΙΣ, η οποία άλλωστε μιλά για ελεύθερη προσωπική επιλογή; Και γιατί ονομάζεται «αδιαφορία» η μη χρήση εμβολίου; Αν κάποιος πολίτης δεν είναι εμβολιασμένος, άλλα προσέχει τους συνανθρώπους του λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προφύλαξης, θεωρείται «αδιάφορος»;
Βεβαίως και πρέπει να συνεργαστεί η ελεύθερη βούληση με τη γνώση της επιστήμης, άλλα σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία δεν γίνεται να υφίσταται το ένα χωρίς το άλλο. Η επιβολή μιας ιατρικής πράξης χωρίς συναίνεση από τον πολίτη, αποτελεί προϊόν καθαρού φασισμού. Από την άλλη και η ελεύθερη βούληση, όταν λειτουργεί χωρίς την (αμερόληπτη) καθοδήγηση της επιστήμης, ασφαλώς και οδηγεί σε σκοταδιστικά μονοπάτια.
Στη συνέχεια της εγκυκλίου, ο Σεβασμιώτατος, για να επιχειρηματολογήσει υπέρ του εμβολιασμού χρησιμοποιεί ένα – κατά τη ταπεινή γνώμη μας – άλμα λογικής, επικαλούμενος τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη για να καταλήξει στο ότι:
«Όποιος σέ καιρό πανδημίας, όπως γίνεται στήν εποχή μας, δέν προσέχει καί μολύνει τούς άλλους, κρίνεται μέ τό επιτίμιο τού φόνου! Ένας δέ βασικός τρόπος προφύλαξης τού εαυτού μας καί τών άλλων είναι καί ο εμβολιασμός, όπως γίνεται καί σέ άλλες ασθένειες».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ξεκάθαρα μιλάει για περιπτώσεις ανθρώπων που γνωρίζουν ότι είναι μολυσμένοι και μεταδίδουν σκόπιμα κάποιον ιό. Μια τέτοια περίπτωση ασφαλώς και ισοδυναμεί με φόνο σύμφωνα με τους πνευματικούς νόμους. Άλλα τι σχέση έχει αυτή η δόλια συμπεριφορά που περιγράφει ο Άγιος, με όσους επιλέγουν να μην εμβολιαστούν σήμερα;
Στους λόγους του Αγίου υπάρχουν δύο βασικότατα στοιχεία που αποτελούν κλειδί για τον πνευματικό κανόνα που περιγράφει. Η επίγνωση πως κάποιος νοσεί και η πρόθεση να μεταδώσει τον ιό σε συνανθρώπους του.
Πως μπορεί λοιπόν να ταυτίζεται ο μη εμβολιασμός με το επιτίμιο του… φόνου; Αν είναι δυνατόν, άνθρωποι υγιείς, που μπορεί να είναι διστακτικοί για τυχόν μακροχρόνιες παρενέργειες των εμβολίων, να χαρακτηρίζονται… «φονιάδες»!
Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να μην εμβολιάζεσαι μεν, άλλα να προσέχεις τον συνάνθρωπο τηρώντας όλα τα μέτρα προφύλαξης, από αυτό που περιγράφει ο Άγιος Νικόδημος, δηλαδή να γνωρίζεις ότι νοσείς και να μεταδίδεις σκόπιμα τον ιό για να διασπείρεις τον θάνατο.
Ο εμβολιασμός είναι μεν ένας τρόπος προφύλαξης, άλλα δεν είναι ο μοναδικός. Και αξίζει να αναλογιστούμε πως αν ένας εμβολιασμένος λόγω λανθασμένης πληροφόρησης θεωρήσει πως είναι «άτρωτος» και αυξήσει τις κοινωνικές επαφές του χωρίς καμία προφύλαξη, τότε και αυτός θα γίνει «ριψοκίνδυνος» και ίσως και αίτιος θανάτων, αφού μεταδίδει τον ιό εξίσου όπως ένας ανεμβολίαστος.
Άρα το παν είναι ο σεβασμός στον συνάνθρωπο με πιστή τήρηση των μέτρων προφύλαξης, είτε από κάποιον εμβολιασμένο, είτε από κάποιον ανεμβολίαστο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου στην εγκύκλιο του έκανε μια λεπτομερέστατη ανάλυση των θέσεων του, επιχειρηματολογώντας όπως αυτός έκρινε, προκειμένου να στηρίξει τον εμβολιαστικό αγώνα. Αναρωτιέται κανείς όμως, δίνεται η δέουσα βαρύτητα και για άλλα θέματα – όχι λιγότερο σημαντικά από την πανδημία;
Μιας που έγινε αναφορά σε ανθρώπους – φονείς, είχαμε παρόμοιες εγκυκλίους για τις εκτρώσεις και τα εκατοντάδες χιλιάδες αγέννητα παιδιά που σφαγιάζονται ετησίως στην Ελλάδα; Τα 200.000 έμβρυα που δεν βλέπουν ποτέ το φως του ήλιου, είναι πολύ περισσότεροι θάνατοι –και μάλιστα πραγματικοί φόνοι – από τους 13.600 νεκρούς που έχουμε από κορονοϊό.
Αυτές οι ψυχούλες δεν αξίζουν μαχητικές εγκυκλίους ευαισθητοποίησης; Δεν είναι θύματα αδιαφορίας και εγκληματικής συμπεριφοράς; Στο θέμα των εκτρώσεων δεν έχουμε να κάνουμε απλά με παραπληροφόρηση, άλλα με παντελή απουσία κάθε πληροφόρησης και στήριξης των γονέων από το κράτος. Μια ενημερωτική καμπάνια τολμήθηκε να στηθεί με αφίσες στο Μετρό και γύρισε ο κόσμος ανάποδα! Ένα συνέδριο για την υπογονιμότητα ανακηρύχθηκε, και ξέσπασε πόλεμος από ψευτο-δικαιωματιστές, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί!
Και τι να πούμε άραγε για τα χιλιάδες διαζύγια, για τις κατεστραμμένες οικογένειες, για τα νοικοκυριά που δεν στεριώνουν σε αυτή την άγονη κοινωνία; Τι να πούμε και τι να πρωτογράψουμε για τη κατάντια της σημερινής εκπαίδευσης, που προάγει στη νεολαία την αθεΐα, την αποϊεροποίηση όλων των αξιών και τον πανσεξουαλισμό;
Άλλα και για τους θεομπαίχτες πολιτικούς που με τη συμπεριφορά τους ενέπαιξαν την Εκκλησία και προσέβαλλαν τα Ιερά Μυστήρια της Ορθοδοξίας πόσες αναλύσεις χωράνε;
Και ασφαλώς πόσα και πόσα πρέπει να ειπωθούν για ολόκληρο το σύστημα ελέγχου που εξυφαίνει η κυβέρνηση (και όλες οι κυβερνήσεις παγκοσμίως) με πρόφαση την καταπολέμηση της πανδημίας, «μαρκάροντας» τους πολίτες με ένα έγγραφο με QR code, ώστε να μπορούν να εργαστούν, να μορφωθούν, να ταξιδέψουν, να ψυχαγωγηθούν;
Και πόσες διαμαρτυρίες πρέπει να ειπωθούν, για ανθρώπους που πετιούνται στον καιάδα της ανεργίας με τις οικογένειες τους, εκβιαζόμενοι πως αν δεν έχουν έναν κωδικό στα χέρια τους, δεν μπορούν να δουλέψουν;
Αυτή η προδρομική κατάσταση που ομοιάζει με τους καιρούς της Αποκάλυψης του Ιωάννη, πόσο θα πρέπει να μας ευαισθητοποιήσει ως Χριστιανούς και πόση επαγρύπνηση απαιτεί;
Υπάρχουν τόσα πολλά φλέγοντα ζητήματα που μας απειλούν και πνευματικά και κοινωνικά και εθνικά, τα οποία δεν άπτονται της επιστήμης (όσο το θέμα του εμβολιασμού), άλλα αποτελούν προβλήματα για τα οποία η Εκκλησία έχει ευθύνη και χρέος να θίξει και να αντιμετωπίσει.
Και είναι σίγουρο πως δεν διαφεύγουν και της προσοχής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ιεροθέου, ο οποίος έχει αποδείξει με την πορεία του πως είναι άριστος γνώστης των κοινωνικών και πνευματικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν στο μέλλον οι Χριστιανοί.