Νίκος Παναγιωτόπουλος: Απόλυτη θλίψη και απογοήτευση για την υπεράσπιση των Ελληνικών θέσεων στο διπλωματικό στερέωμα προκαλεί το γεγονός, πως η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν εκμεταλλεύτηκε το Ουκρανικό ως ευκαιρία για να αναδείξει την παράνομη εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και τη συνολική παραβατική συμπεριφορά της γείτονος χώρας, άλλα δια στόματος του υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου, δηλώνεται πως στο παρόν διάστημα πρέπει να… σιωπήσει η ελληνική πλευρά (!) για τα εγκλήματα και τις παραβιάσεις των Τούρκων!
Στα πλαίσια της συμμετοχής της Ελλάδας στο Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης ο κ. Παναγιωτόπουλος μιλώντας στην σχετική κοινοβουλευτική επιτροπή, προχώρησε σε μια απίστευτη δήλωση απόλυτης ηττοπάθειας και εθνικού ενδοτισμού, αφού δεν δίστασε να δηλώσει δημόσια πως:
«Δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Διότι, αυτή την εποχή, οι σύμμαχοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, θέλουνε να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ.
Αν παραβλέπουν κάποιες συμπεριφορές της Τουρκίας, φερ’ ειπείν η αγορά των ρωσικών συστημάτων, των πυραύλων S-400 ή όχι, είναι δικό τους ζήτημα να αξιολογήσουν. Εμείς θα λέμε αυτά που έχουμε να λέμε, θα αιτιολογούμε τις ενστάσεις μας, τις επιφυλάξεις μας, θα ζητάμε πάντα να μεταβάλει η Τουρκία προς το καλύτερο, στοιχεία της συμπεριφοράς της: λιγότερη προκλητικότητα, λιγότερη επιθετικότητα, λιγότερες εμπρηστικές δηλώσεις, λιγότερες συμπεριφορές όπως η παραβίαση του εναέριου χώρου μας, οι υπερπτήσεις, που, αυτό το διάστημα, ήταν και πολλές από μέρους τους. Θα ζητάμε πάντα τα ίδια. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει και η γενικότερη εικόνα».
Ούτε λίγο – ούτε πολύ ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε πως μπροστά στη «γενικότερη εικόνα», στο συμφέρον του ΝΑΤΟ και των δυτικών επιδιώξεων δηλαδή, γίνεται θυσία η εθνική εικόνα, οι Ελληνικές αξιώσεις και οι διεκδικήσεις για τα εθνικά μας δίκαια!
Τι σημαίνει «δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ»; Δηλαδή υπάρχει «καιρός του σιγάν» για τα εγκλήματα της, ειδικά τώρα που ολόκληρη η Δύση καταδικάζει την εισβολή της Ρωσίας σε ένα ανεξάρτητο κράτος, το ίδιο ακριβώς δηλαδή που έπραξε η Τουρκία με τον Αττίλα;
Από τη στιγμή που ένα μέλος του ΝΑΤΟ (Τουρκία) προκαλεί με παραβιάσεις, με παρενοχλήσεις, με υπερπτήσεις, με casus belli, με εμπρηστικές δηλώσεις και εξωφρενικές απαιτήσεις ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ (Ελλάδα), έχει καμία λογική βάση το να κλείνει το στόμα το θύμα, για να μην… ενοχληθεί ο θύτης;
Για να μείνει η Τουρκία προσδεδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ, θα προχωρήσει σε «σιγή ασυρμάτου» η Ελληνική πλευρά, ακόμα και εφόσον τα ανταλλάγματα που ζητά η Τουρκία είναι ξεκάθαρα εις βάρος της Ελλάδας; Είναι σοβαρή εξωτερική πολιτική αυτή; Τελικά τι είναι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση; Η προστασία της πατρίδας μας ή η ευημερία του ΝΑΤΟ;
Από πού και ως που ένας πολιτικός εκπρόσωπος της χώρας μας (και μάλιστα υπουργός Άμυνας) που υποτίθεται πως μιλά εκ μέρους του ελληνικού λαού, προβαίνει σε μια τέτοια εξευτελιστική παραδοχή ήττας σε διπλωματικό επίπεδο; Τι μήνυμα δίνει προς τη γειτονική χώρα αυτή η επίδειξη αδυναμίας και η οσφυοκαμψία προς τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ;
