Ναυάγιο – Πύλος: «Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα», λέει ο λαός, όταν οδεύουμε σε μια μελλοντική κατάσταση που δεν γνωρίζουμε.
Πάντοτε όμως, ευελπιστούμε ότι θα είναι καλύτερη από την υπάρχουσα.
Για τουλάχιστον 79 ανθρώπους, αυτή η φράση έμοιαζε ως αναγκαιότητα, ώστε να ξεφύγουν από τις φρικαλεότητες κοινωνικών αναταραχών, εμφύλιων πολέμων και ένοπλων συμπλοκών. Μέσο διαφυγής, ένα γεμάτο σαπιοκάραβο παράνομου διακινητή που θα διέσχιζε κάθετα τη Μεσόγειο θάλασσα για να τους «γλιτώσει» από τον όλεθρο.
Μια δυσάρεστη εξέλιξη, γροθιά στο στομάχι, που απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ, όπως το Reuters.
Ναυάγιο – Πύλος: Πόσο ακόμα πια;
Τελικώς, όχι μόνο δεν γλίτωσαν, αλλά «έσβησαν» στα ανοιχτά της Πελοποννήσου εξαιτίας μιας μετατόπισης επιβατών που οδήγησε στο ναυάγιο του πλοίου. Μια συνθήκη που δικαίως ανάγκασε τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό Ιωάννη Σαρμά να κηρύξει τριήμερο Εθνικό Πένθος μέχρι το Σάββατο, αλλά που δεν λύνει το μεγάλο πρόβλημα που ενυπάρχει στον κόσμο μας εδώ και πολλές δεκαετίες.
Διαβάστε επίσης: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοίνωσε υπουργείο οικογένειας
Η παράνομη διακίνηση προσφύγων, οι οποίοι εμπιστεύονται όχι μόνο το μέλλον τους, αλλά και τη ζωή τους, στα χέρια αδίστακτων ανθρώπων που κοιμούνται χωρίς την παραμικρή ενοχή, αποτελεί ένα μελανό σημείο των καιρών, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται αυστηρά από κανένα κράτος.
Πόσες αθώες ζωές θα πρέπει να συνεχίσουν να χάνονται προκειμένου να μπει ένα τέλος στην εκμετάλλευση και υποβάθμισή τους; Με πόσα ναυάγια και νεκρούς θα πρέπει να γεμίσουν οι θάλασσες προκειμένου να συνειδητοποιήσουν οι κυβερνώντες των κρατών το μέγεθος της καταστροφής και ότι η ζωή θα θυσιάζεται προς χάρην εμπορικών συναλλαγών με τιμολόγιο θανάτου;