Ένα νέο φιάσκο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έρχεται να επιβεβαιώσει για ακόμη μια φορά πως επί των ημερών της, η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα βρέθηκε στον πυθμένα του διεθνούς σκηνικού και παραμένει εκεί, αφού η χώρα μας συνεχίζει να σέρνεται στον βούρκο της ανελευθερίας.
Παρά τις αναφορές των διεθνών παρατηρητηρίων για το μαύρο τοπίο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, απολύτως τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο από πέρυσι, που οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα μας κατέταξαν στην ντροπιαστική 108η θέση διεθνώς.
Σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση για την Ελευθερία του Τύπου, στους σχετικούς δείκτες που παρακολουθούν στην ετήσια έκθεσή τους οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF), η Ελλάδα ανέβηκε… μία θέση από πέρυσι, και βρέθηκε στην 107η μεταξύ 180 χωρών.
Και ουσιαστικά, ο μοναδικός λόγος που η Ελλάδα ανέβηκε μία θέση ήταν επειδή βρέθηκε πιο χαμηλά το Τσαντ. Στις δύο θέσεις πάνω από εμάς, βρίσκεται το Κατάρ (105η θέση) και η Ταϋλάνδη (106η θέση). Στις δύο θέσεις κάτω από την Ελλάδα, βρίσκεται η Ινδονησία (108η θέση) και το Τσαντ (109η θέση).
Το γεγονός ότι αφρικανικές χώρες όπως η Μπουργκίνα Φάσο, η Γκάνα, η Νιγηρία και η Ζάμπια βρίσκονται δεκάδες θέσεις πιο ψηλά στην κατάταξη από την Ελλάδα, αποτυπώνει το μέγεθος της σήψης που επικρατεί στη χώρα μας. H Ελλάδα παραμένει για μια ακόμη χρονιά στον πάτο των χωρών τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και των Βαλκανίων. Μάλιστα, η αμέσως επόμενη χώρα των Βαλκανίων που υπάρχει στη λίστα είναι η γειτονική μας Αλβανία που βρίσκεται όμως σε απόσταση 11 θέσεων, στη θέση 96η της παγκόσμιας κατάταξης.
Μόνο τιμητικά δεν είναι όλα αυτά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που κατά τα άλλα συμπεριφέρεται ως υπόδειγμα… Ευρωπαίου και δηλώνει πως «ανήκει στην Δύση», ενώ η ελεύθερη δημοσιογραφική φωνή τελεί υπό διωγμό στη χώρα του.
Η χαμηλή εμπιστοσύνη των Ελλήνων στα εγχώρια ΜΜΕ, η χειραγώγηση Μέσων Ενημέρωσης από πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, οι παράνομες παρακολουθήσεις δημοσιογράφων στη σκιά του σκανδάλου των υποκλοπών, οι περιβόητες λίστες Πέτσα, οι επιθέσεις σε εγκαταστάσεις ΜΜΕ, οι δολοφονίες δημοσιογράφων, η αστυνομική βία και οι αυθαίρετες απαγορεύσεις στη δημοσιογραφική κάλυψη διαδηλώσεων, είναι μερικοί βασικοί λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα θεωρείται και επίσημα μια τριτοκοσμική χώρα σε δημοσιογραφικό επίπεδο.
Η μεγάλη κατρακύλα στην ελευθερία του Τύπου ξεκίνησε ταυτόχρονα με την επιβολή των lockdown και όλων των απολυταρχικών μέτρων που εφαρμόστηκαν στον καιρό της πανδημίας, άλλα η κατάσταση συνεχίζεται απαράλλαχτη και τώρα, που αφήσαμε πίσω την υγειονομική κρίση. Την ίδια στιγμή, η φωνή του πολίτη έχει αποκλειστεί εντελώς από τα συστημικά δελτία ειδήσεων, τις πολιτικές εκπομπές και τις εφημερίδες, και μόνο ως «διακοσμητική» παρατίθεται πλέον.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα εξακολουθεί να στραγγαλίζεται μεθοδικά και πολυεπίπεδα και ο διεθνής διασυρμός της χώρας δεν είναι αρκετός για να… ιδρώσει το αυτί της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που μην ξεχνάμε άλλωστε πως μέσω του κυβερνητικού της εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου, είχε χαρακτηρίσει μη… σοβαρή και μη… επιστημονική την ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα.