Επικοινωνιακό «κουκούλωμα» και κάλυψη τους ζητήματος επιχειρεί η κυβέρνηση, μετά τον σάλο που ξέσπασε με το περιστατικό της ηλικιωμένης στο Ίλιον που προσπάθησε να κλέψει τροφή από κατάστημα της αλυσίδας Lidl και μηνύθηκε από την Γερμανική εταιρεία.
Ενώ η ακρίβεια έχει εκτοξευθεί στα ύψη και τέτοια τραγικά περιστατικά πληθαίνουν, η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να τα υποβαθμίσει, ώστε να μην δέχεται επικοινωνιακά πλήγματα, καθότι το Μαξίμου είναι ο κύριος υπεύθυνος για το ανεξέλεγκτο ράλι τιμών στην αγορά.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης που μέχρι πρόσφατα μετρούσε την ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ, με κριτήριο το πόσες… σέλφι θα του ζητήσουν οι πελάτες όποτε πηγαίνει να ψωνίσει ο ίδιος, έσπευσε να καλύψει τον γερμανικό κολοσσό (αλίμονο…), άλλα και δήθεν να αναγνωρίσει την «ανθρωπιστική πλευρά του θέματος».
Άδωνις Γεωργιάδης: «Νόμιμα λειτούργησαν τα Lidl»
Ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων μίλησε σήμερα στο Open, και επανέλαβε πως επικοινώνησε ο ίδιος με την εταιρεία «για να λήξει άμεσα το θέμα», όμως δεν παρέλειψε να ρίξει και «σωσίβιο» υποστήριξης στο γνωστό σούπερ μάρκετ, λέγοντας πως η εταιρεία έκανε τα πάντα… νόμιμα.
Συγκεκριμένα ο κ. Γεωργιάδης είπε:
«δεν θέλω να ρίξω ευθύνη στην εταιρεία. Η εταιρεία ακολούθησε το νόμο και τα προβλεπόμενα. Οι υπάλληλοι της εταιρείας εκεί κινήθηκαν όπως ορίζει ο νόμος. Είναι προφανές ότι κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια, άλλα ο υπάλληλος ή το κατάστημα ίσως δεν έχει την εξουσία για να κάνει αυτή τη διάκριση. Εγώ επικοινώνησα με την εταιρεία, αυτή συμφώνησε ότι πρέπει αυτό το πράγμα αν λήξει άμεσα. Λίγο μετά την επικοινωνία μας, βγήκε ένα σχετικό δελτίο Τύπου».
Αφού ο κ. Γεωργιάδης έκανε ότι μπορούσε για να περισώσει την εικόνα της εταιρείας άλλα κατ’ επέκταση και της κυβέρνησης, μίλησε και για «ανθρωπιά» λέγοντας πως «αντιλαμβανόμαστε όλοι την ανθρωπιστική πλευρά αυτού του θέματος. Δεν θα θέλαμε κανένας μας να βρεθεί στη θέση αυτής της κυρίας. Υπό την έννοια αυτή καταλάβαμε ότι είναι μια ειδική περίπτωση που θα πρέπει να δείξουμε την ανθρωπιά μας».
Αλήθεια για ποιο λόγο ο κ. Γεωργιάδης μιλά για «ανθρωπιστική πλευρά του θέματος»; Σε αυτό το ζήτημα που αποτελεί ντροπή για ένα σύγχρονο κράτος, υπάρχει άλλη πλευρά εκτός από την ανθρωπιστική;
Και πως ο υπουργός λέει πως ο υπάλληλος ή το κατάστημα δεν έχει την… εξουσία να κάνει διάκριση της περίπτωσης; Διοικείται και απαρτίζεται από άτομα χαμηλής νοημοσύνης η συγκεκριμένη εταιρεία; Ασφαλώς και όχι. Δεν μπορούσαν πολύ εύκολα να διακρίνουν πως η ηλικιωμένη έκλεψε λίγο τυρί και κρέας επειδή – πολύ απλά – πεινούσε; Ασφαλώς και ναι. Κι όμως δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το ανθρωπιστικό κομμάτι, και προχώρησαν σε μια ψυχρή και απάνθρωπη καταγγελία στην αστυνομία. Αν υπήρχε πρόθεση για ανθρώπινη αντιμετώπιση, θα εφαρμοζόταν από την πρώτη στιγμή, και όχι αφότου έγινε βούκινο στα media η όλη ιστορία. Οι «ανθρωπισμοί» εκ των υστέρων, είναι υποκρισία.
Η 70χρονη δεν έχει γλυτώσει ακόμα το δικαστήριο!
Το ακόμα πιο τραγικό είναι πως υπάρχει κίνδυνος να συρθεί αυτή η γυναίκα στα δικαστήρια, ακόμα ενώ η εταιρεία (κατόπιν εορτής) δήλωσε πως επιθυμεί τη δίωξη της! Όπως είπε ο κ. Γεωργιάδης (συνεχίζοντας να περισώνει το image της εταιρείας):
«Η μήνυση δεν έχει γίνει από την εταιρεία, γίνεται από την Αστυνομία αυτεπάγγελτα (και όχι κατ’ έγκληση), εφόσον έχει γίνει καταγγελία. Πλέον το μόνο που μπορεί να γίνει είναι όταν γίνει η δίκη να πει η εταιρεία “δεν επιθυμώ τη δίωξη”. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στη φάση που είμαστε σήμερα, από νομικής πλευράς. Γίνεται κατά την πορεία της διαδικασίας». Πρόσθεσε δε πως έχει «κάνει μια παρέμβαση και ο κ. Θεοδωρικάκος, οπότε μπορεί να έχει λήξει και από την πλευρά της Αστυνομίας».
Μόνο ως κατάντια για το σημερινό κράτος μας, μπορεί να χαρακτηριστεί το να αποκαλείται κυνικά «νόμιμη», η ποινική δίωξη μιας φτωχής ηλικιωμένης που έφτασε στο σημείο να κλέψει για να φάει λίγο ανθρώπινο φαγητό. Το ότι τα (κάποτε) περήφανα γηρατειά οδηγούνται σε πράξεις που μας θυμίζουν εποχές κατοχής, θα έπρεπε να προβληματίζει σοβαρά τον υπουργό Ανάπτυξης. Σε αυτά πρέπει να δοθεί προτεραιότητα και να δοθούν λύσεις άμεσα, και όχι στο να τρέχουν κυβερνητικοί να σώσουν την καταρρέουσα υπόληψη μια πολυεθνικής.
