Θύμιος Μπουγάς: Αίσιο τέλος είχε η αναζήτηση του Θύμιου Μπουγά ο οποίος βρέθηκε μετά από ενάμιση μήνα στην Περιοχή του Πύργου, αφού είχε εξαφανιστεί από τις 11/5 σύμφωνα με ενημέρωση της ΕΛ.ΑΣ.
Ο Θύμιος μίλησε από το δημαρχείο του Πύργου στο Patrisnews.gr και ανέφερε ότι δεν γνώριζε για την μεγάλη κινητοποίηση που υπήρξε για τον εντοπισμό του. «Θέλω να πω ένα ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους, είμαι καλά στην υγεία μου» είπε συναισθηματικά φορτισμένος.
Ο 39χρονος Θύμιος είναι ένας άνθρωπος που αντιμετώπισε το πιο βάρβαρο πρόσωπο της κοινωνίας μας. Παραμορφώθηκε στο πρόσωπο από ένα τροχαίο του 2008, έχασε την εργασία του, έχασε τους φίλους του και ζούσε απομονωμένος στον Πύργο χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Και όπως όλοι θυμόμαστε από αυτή την υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο, ο Θύμιος έπεσε θύμα εκφοβισμού και φαρσών, από μια παρέα «νταήδων» που έκαναν τη ζωή του κόλαση, μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν.
Αυτή τη φορά είχαμε ευτυχή κατάληξη, ο Θύμιος είναι καλά, δεν έκανε κακό στον εαυτό του όπως πολλοί φοβόντουσαν. Όμως μην ξεχνάμε τι γολγοθά πέρασε αυτός ο άνθρωπος. Ο δήμαρχος Πύργου ενημέρωσε τον Θύμιο για τη βοήθεια που θα υπάρξει για τη διαμονή, την εργασία και την προνοιακή στήριξη του. Πολύ θετικές κρίνονται οι μέριμνες του Δήμου, άλλα καλό θα ήταν να υπήρχε αυτή η ευαισθησία πριν φτάσει στο «αμήν» της ζωής του ο Θύμιος, και όχι αφού πήρε δημοσιότητα τα θέμα.
Αυτός ο άνθρωπος ζούσε ένα μαρτύριο για μήνες, ενημέρωνε τις αρχές, η γειτονιά του το γνώριζε, και όμως τίποτα δεν είχε γίνει. Μια συμμορία του τραμπούκιζε την ζωή, και ήταν αναγκασμένος να τους αντιμετωπίζει μόνος του. Ένας ανάπηρος άνθρωπος. Στο τέλος κρύφτηκε όντας κυνηγημένος από τους «νταήδες» που δρούσαν ασύδοτα. Ένιωσε εντελώς ανεπιθύμητος από την τοπική κοινωνία και φέρθηκε σαν τρομαγμένο αγρίμι. Την εικόνα της «ζούγκλας» είδε στην κοινωνία μας και με τον ανάλογο τρόπο αντέδρασε.
Ασφαλώς λοιπόν έχουμε να κάνουμε και με ευθύνες του δήμου, που δεν φρόντισε να λύσει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα εν τη γενέσει του, μέσω κάποιου προγράμματος κοινωνικής προστασίας, κάποιας σχετικής ενημέρωσης προς την αστυνομία, κάποιας έγκαιρης αντιμετώπισης των δραστών που είχαν κάνει τον Θύμιο «παιχνίδι» τους.
Για να μην θρηνήσουμε κάποιον άλλον «Θύμιο», οι δήμοι και οι κρατικές υπηρεσίες θα πρέπει να μεριμνούν για κάθε αναξιοπαθούντα, και να δείχνουν μηδενική ανοχή σε κοινωνικά φαινόμενα που ντροπιάζουν την τοπική τους κοινότητα. Ο Θύμιος παρόλο που έζησε έναν εφιάλτη στην – δήθεν πολιτισμένη – κοινωνία μας, ακόμα και τώρα είχε να πει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όσους ανησύχησαν γι’ αυτόν. Δεν ζήτησε δικαιοσύνη για όσα υπέστη, δεν αναφέρθηκε καν στα «καλόπαιδα» του Πύργου. Αυτό είναι το μεγαλείο ψυχής ενός ταπεινού ανθρώπου που ζούσε στη σκιά μιας υποκριτικής κοινωνίας…
