Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης: Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που μοιάζει να ισοπεδώνεται κάθε έννοια πνευματικότητας, η Ορθόδοξη Eκκλησία συνεχίζει να προβάλλει φωτεινούς φάρους αγιότητας που με τον βίο τους διέλυσαν το σκοτάδι της ύλης.
Ένας τέτοιος ήταν και ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης από τον Πόντο, που εορτάζει σήμερα. Ένας ιερομόναχος και ομολογητής που γεννήθηκε στην αυγή του 20ου αιώνα και αγιοκατατάχθηκε από την Εκκλησία στις 18 Μαρτίου του 2008. Ένας Άγιος που με τον αγωνιστικό βίο του έλαβε πλήθος χαρισμάτων, όπως της διοράσεως, της προοράσεως, το προφητικό και άλλα.
Αφιερώθηκε στον Θεό από την παιδική ηλικία
Γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του Πόντου (έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Χαλδίας) και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος. Από μικρός γνώρισε την ορφάνια, αφού οι και οι δύο γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα. Γαλουχήθηκε στα νάματα της Ορθοδοξίας από τη παραμάνα του, και από μικρός επέδειξε δίψα για πνευματικό βίο. Από την ηλικία των επτά ετών προσευχόταν και νήστευε σαν ενήλικος. Φόρεσε ράσο σαν δόκιμος μοναχός, σε ηλικία μόλις εννέα ετών!
Ο θάνατος του παππού του και η κακομεταχείριση του αδερφού του, τον οδηγούν στην περιοχή του Καυκάσου. Πονεμένος, μόνος άλλα με κραταιά πίστη στον Θεό φτάνει στη Τυφλίδα της Γεωργίας και εγκαταβιώνει στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής. Στα 18 του έγινε η μοναχική κουρά του και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.
Συλλαμβάνεται, βασανίζεται και σώζεται από θαύμα
Το άθεο καθεστώς τη κομμουνιστικής επανάστασης του 1917 που δίωξε την Εκκλησία, συνέλαβε τον Άγιο Γεώργιο ως «εχθρό του λαού». Ακολούθησαν ταπεινώσεις, διαπομπεύσεις και βασανιστήρια, και υπέφερε τα πάντα με ακέραια πίστη στον Θεό. Πολλοί από τους αδελφούς του, βρήκαν μαρτυρικό τέλος εκείνη τη περίοδο. Ο Άγιος καταδικάστηκε σε θάνατο με τουφεκισμό, άλλα διασώθηκε θαυματουργικώς με τη βοήθεια της Παναγίας.
Το 1923 από την Τυφλίδα μετέβη στο Σουχούμ. Το 1925 χειροτονήθηκε ιερέας και πήρε το όνομα Γεώργιος. Ήταν υπόδειγμα πίστης, εγκράτειας, άσκησης, νηστείας. Σύντομα απέκτησε φήμη Αγίου, με πλήθη κόσμου να σπεύδουν να τον επισκεφθούν και να εξομολογηθούν. Οι δε προφητείες του εκπληρώνονταν πάντα, και εξέπλητταν τους πάντες.
Καταφθάνει στην Ελλάδα
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης μετά από πολλές περιπέτειες και δυσκολίες, καταφέρνει να έρθει στην Ελλάδα το 1929. Εγκαθίσταται στη Σίψα (συνοικισμός Ταξιαρχών στη Δράμα), όπου και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Τα βασανιστήρια της φυλάκισης του στη Γεωργία, τον είχαν αφήσει ημιπαράλυτο, σε σημείο που περπατούσε υποβασταζόμενος.
Παρά τα βάσανα του, δεν έπαψε να δοξάζει τον Θεό και να μνημονεύει τα μαρτύρια και τους αγώνες των ανθρώπων στον Πόντο, τη Γεωργία και τη Ρωσία. Σαν μελίσσι μαζευόταν ο κόσμος στη Σίψα, για να λάβει ευλογία από τον χαριτωμένο λειτουργό του Υψίστου, που ζούσε ασκητικά και ταπεινά παρά τα χαρίσματα του. Εξομολογεί, συμβουλεύει, φυτεύει «σπόρους» αιωνιότητας στο ποίμνιο, σαν άξιος μιμητής του Καλού Σπορέα.
Οσιακή κοίμηση
Το 1941 συλλαμβάνεται και πάλι. Από τους Βούλγαρους εισβολείς αυτή τη φορά, με σκοπό να τον εκτελέσουν. Όμως σώνεται από βέβαιο θάνατο για ακόμη μια φορά, με θαυμαστό τρόπο. Με την βοήθεια του Αγίου Νικολάου η παραλυσία του θεραπεύεται σε κάποιο βαθμό, και άρχισε να μπορεί να αυτοεξυπηρετείται κάπως.
Συνεχίζει τη χαριτόβρυτη ζωή του μέχρι την ημέρα της οσιακής κοιμήσεως του, στις 4 Νοεμβρίου 1959. Προείδε το μακάριο τέλος του και τρεις ημέρες πριν την κοίμηση του, φρόντισε να τελεσθεί ιερό ευχέλαιο και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Έγινε κόσμημα και στολίδι της Ορθοδοξίας και καύχημα των απανταχού Ποντίων.
Οι τελευταίες λέξεις που είπε πριν παραδώσει το οσιακό πνεύμα του ήταν: «Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον, ευλογημένη Θεοτόκε»…
Ἀπολυτίκιον:
Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην, καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον, ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος, βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.