Επειδή τα τελευταία χρόνια η αστυνομία έχει ακούσει (πολλές φορές δικαίως) τα εξ’ αμάξης, έρχονται στιγμές σαν τη χθεσινή στην πυρκαγιά της Πάτρας, να δείξει ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άξιοι αστυνομικοί και ότι είναι λάθος να καίγονται τα «χλωρά» μαζί με τα «ξερά».
Δυστυχώς στην αρνητική κριτική που ασκείται στην αστυνομία υπάρχει η τάση της γενίκευσης, όμως αυτό αδικεί τους ανθρώπους που πραγματικά τιμούν το λειτούργημα τους.
Ο Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος είναι ο αστυνομικός που πήρε στην αγκαλιά του έναν ηλικιωμένο για να τον απομακρύνει από το μεγάλο μέτωπο της πυρκαγιάς που ξέσπασε χθες το μεσημέρι στην Πάτρα. Και με την πράξη του έδειξε ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά της αστυνομίας που μια ολόκληρη χώρα νοιώθει συγκίνηση και περηφάνια όταν την βλέπει επί το έργον.
Είναι εκείνη η αστυνομία που δεν πετά ανθρώπους από τα σπίτια τους για να τα πάρουν οι τράπεζες, αλλά τους σώζει για να συνεχίσουν να ζουν σώοι στο σπιτικό τους. Οι αστυνομικοί της πρώτης περίπτωσης ατιμάζουν το εθνόσημο που φέρουν, ενώ αστυνομικοί σαν τον κ. Χριστοδουλόπουλο το τιμούν. Γιατί οι αστυνόμοι πρέπει να είναι στην υπηρεσία του πολίτη και όχι να είναι μπράβοι των ξένων funds και των τραπεζών.
Υπάρχουν εκείνοι οι αστυνομικοί που αγνοούν τις κλήσεις μιας κοπέλας που τους ζητά βοήθεια, όπως έγινε με την αδικοχαμένη Κυριακή στο ΑΤ Αγίων Αναργύρων που τη είπαν ότι το περιπολικό δεν είναι ταξί, αλλά υπάρχουν και αστυνομικοί που κάνουν τα ίδια τα χέρια τους «φορείο» για να μεταφέρουν ανθρώπους που κινδυνεύουν.
Γι’ αυτό θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι σε όποια κριτική γίνεται στην αστυνομία, δεν θα πρέπει να βάζουμε τους πάντες στο ίδιο «τσουβάλι». Γιατί για να υπάρχει και καλή αστυνομία, το έργο της θα πρέπει να αναγνωρίζεται από τον λαό και να επαινείται.
Οι χθεσινές εικόνες της απομάκρυνσης του ηλικιωμένου που κρατούσε σφιχτά τον αστυνομικό, μεταδόθηκαν live και το διαδίκτυο γέμισε από χιλιάδες μπράβο και χειροκροτήματα του κόσμου προς το πρόσωπο της ελληνικής αστυνομίας και του Δημήτρη Χριστοδουλόπουλου. Ο ίδιος σε τοπικό site της Πάτρας ανέφερε πως «η εικόνα της φωτιάς ήταν τρομακτική, ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος και ζητούσε βοήθεια».
«Η φωτιά είχε φτάσει πίσω από τα σπίτια, ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος και ζητούσε βοήθεια. Οι εντολές μας ήταν άμεσα να εκκενώσουμε τα σπίτια και το κάναμε με όλες τις δυνάμεις που είχαμε« πρόσθεσε και τόνισε: «Ενημερώθηκα για έναν ηλικιωμένο άνδρα ο οποίος βρισκόταν στο τελευταίο σπίτι στο ύψος της φωτιάς και δεν μπορούσε να περπατήσει. Μου ζήτησαν να τον βοηθήσω, κάτι το οποίο θα το έκανα έτσι κι αλλιώς και πήγα μαζί με συναδέλφους μου. Τον σήκωσα στην αγκαλιά μου, με κρατούσε σφιχτά ο άνθρωπος, είχε φοβηθεί γιατί φώναζε και δεν τον άκουγε κανένας. Οι συνάδελφοι μου άνοιξαν τον δρόμο και καταφέραμε να τον κατεβάσουμε. Για καλή μας τύχη προλάβαμε. Μαζί με τους πυροσβέστες και τη βοήθεια των κατοίκων καταφέραμε να περιορίσουμε τη φωτιά», είπε ο αστυνομικός.
Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από τέτοια πρότυπα ανθρωπιάς και τίμιου επαγγελματισμού, σε μια εποχή που προβάλλονται ως πρότυπα ότι πιο άχρηστο και ζημιογόνο έχει να επιδείξει η επικαιρότητα.
