Στον πλευρό των 38 υγειονομικών βρίσκεται πλήθος κόσμου, που βρίσκεται στο Β πλημμελειοδικείο! Συγκεκριμένα διαμαρτύρονται για την άδικη σύλληψη τους αλλά και την παραπομπή τους σε δίκη, ωστόσο το κάνουν ειρηνικά και έχοντας το δίκιο με τον μέρος τους.
Μάλιστα οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας έβγαλαν την παρακάτω ανακοίνωση:
Η πολιτική σπέκουλα σε βάρος του συστήματος υγείας που ως επίκεντρο έχει τους υγειονομικούς που τέθηκαν σε αναστολή εργασίας προ έτους, συνεχίζει σταθερά με τον καταιγισμό των αντικρουόμενων δηλώσεων σχετικά με την επιστροφή τους στις θέσεις τους.
Όπως έχουν επανειλημμένα επισημάνει οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας, πρόκειται για τακτική την οποία ακολουθεί το πολιτικό σύστημα προκειμένου αφενός να αποσπάσει την προσοχή από το δράμα που εξελίσσεται μέσα στα δημόσια νοσοκομεία ως αποτέλεσμα της στοχευμένης πολιτικής της διάλυσης και αφετέρου να καταρρακώσει την ψυχολογία των συναδέλφων σε αναστολή ώστε να ισοπεδωθεί η αγωνιστική τους δυναμική.
Μέσα στο σκηνικό αυτό ενταγμένες και οι πλειοψηφούσες παρατάξεις της ΠΟΕΔΗΝ παίζουν έναν ρόλο εντελώς διαφορετικό από αυτόν της μέριμνας για τους συναδέλφους σε αναστολή αλλά και για τα δικαιώματα όλων των συναδέλφων, που ισχυρίζονται ότι έχουν.
Η αρχή έγινε με τη βεβιασμένη προσφυγή της ΠΟΕΔΗΝ στο ΣτΕ, που αποφασίστηκε δίχως να ερωτηθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και που λειτούργησε ανασταλτικά στη διαδικασία των προσφυγών στα διοικητικά δικαστήρια. Η τελική απόφαση του ΣτΕ, όταν επιτέλους καθαρογράφτηκε κατόπιν πολύμηνης καθυστέρησης, δεν είχε πλέον καμία συνάφεια με τα επικαιροποιημένα δεδομένα, με αποτέλεσμα να έχει καταρρεύσει η απόφαση “εν τοις πράγμασι” και να μην παράγει πλέον κανένα αποτέλεσμα πλην της αμηχανίας και της σύγχυσης. Η συνέχεια δόθηκε με μια δεύτερη προσφυγή της ΠΟΕΔΗΝ στο ΣτΕ που ακολούθησε όλως τυχαίως χρονικά μια νομική κίνηση που έγινε με πρωτοβουλία του σωματείου μας (ΣΥΔΕ). Η δεύτερη αυτή προσφυγή της ΠΟΕΔΗΝ εκδικάστηκε για μία ακόμα φορά «προλαβαίνοντας» την εκδίκαση της δικής μας κίνησης.
Σε μια περίοδο όπου η συνέχιση των αναστολών εργασίας είναι νομικά και πρακτικά έωλη, έτσι που η ίδια η κυβέρνηση αναγκάζεται να επαναφέρει τη συζήτηση του θέματος νωρίτερα και απεργάζεται πυρετωδώς σενάρια ώστε να “βολέψει” προσωρινά το θέμα των αναστολών, διαφαίνεται με τη δεύτερη αυτή προσφυγή η μεγάλη ευκαιρία της ΠΟΕΔΗΝ να δρέψει δάφνες.
Η κυβέρνηση εξάλλου οφείλει μια ανταμοιβή σε όσους πιστά την υπηρέτησαν όλο αυτό το διάστημα.
Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας γιατί οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας απουσίασαν από τη φιέστα που έστησε ο κύριος Γιαννάκος με αφορμή την εκδίκαση της υπόθεσης των αναστολών στο ΣτΕ στις 6/10, με παρουσία όλων των συστημικών ΜΜΕ που ξαφνικά φιλοτιμήθηκαν να προβάλουν το θέαμα.
Διαθέτουμε επαρκή κριτική ικανότητα, κύριε Γιαννάκο, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τον εμπαιγμό σε βάρος μας.
Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά με όσα δρομολογούνται για τη δημόσια υγεία, ότι άνθρωποι σαν κι εμάς δε χωράνε μέσα στο νέο ιδιωτικό ΕΣΥ. Έστω και αν για τους όποιους λόγους η κυβέρνηση υποχρεωθεί να μας επαναφέρει προσωρινά, μην βιαστείτε να πανηγυρίσετε, όπως δεν θα το κάνουμε κι εμείς, καθώς έχουμε μελετήσει τα εκτρωματικά προτάγματα του νέου νόμου για το ΕΣΥ και καθώς αφουγκραζόμαστε προσεκτικά τις δηλώσεις του υπουργού, η ειλικρίνεια του οποίου είναι πέραν πάσας αμφισβήτησης.
Όσο για την πανελλαδική κινητοποίηση που εξήγγειλε η ΠΟΕΔΗΝ συμπτωματικά για τις 20.10, δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να συμμετέχουμε μαζικά αλλά μόνο με συμβολική παρουσία λόγω πρακτικού κωλύματος που σχετίζεται με τη δίκη των 38 συλληφθέντων συναδέλφων, η οποία έχει οριστεί για τις 19.10 και στην οποία οφείλουμε να δώσουμε το βάρος της κινητοποίησής μας. Παρόλο που οι πλειοψηφούσες παρατάξεις της ΠΟΕΔΗΝ αρνήθηκαν να απευθύνουν ένα επίσημο κάλεσμα για συμπαράσταση στη δίκη αυτών των συναδέλφων και εξήγγειλαν την κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ για την αμέσως επόμενη μέρα, οι υγειονομικοί κατά της υποχρεωτικότητας προτρέπουν όλους τους συναδέλφους να δώσουν το παρών, όχι μόνο στις 19.10 στη δίκη των 38 αλλά και στις 20.10 στην κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ.
Διότι η ΠΟΕΔΗΝ ανήκει στους εργαζόμενους και όχι στις ηγεσίες παρατάξεων, οι οποίες πιστεύουν ότι ο ρόλος τους είναι να «παρεμβαίνουν» στον υπουργό υγείας και να του “υπενθυμίζουν” ποιοι είναι «ανυπάκουοι», όπως ακριβώς έγινε με την παρέμβαση της ΠΟΕΔΗΝ στις 10/10/2022.
Με αυτήν την παρέμβαση η ΠΟΕΔΗΝ κοινοποίησε προς τον υπουργό υγείας την καταγγελία του Σωματείου εργαζομένων Γ.Ν. Χαλκιδικής, σχετικά με απόφαση του διοικητή του νοσοκομείου να επαναφέρει από την αναστολή γιατρό ακτινολόγο φροντίζοντας έτσι για την ορθή λειτουργία του φορέα τον οποίο διοικεί. Η ΠΟΕΔΗΝ αντί να χειροκροτήσει αυτή την απόφαση του διοικητή αρέσκονταν να καταγγείλει στον υπουργό ότι η κληθείσα υπάλληλος είναι ανεμβολίαστη και ότι η επαναφορά της απαγορεύεται από τον νόμο.
Παραθέτουμε την 1684/22 απόφαση του ΣτΕ για την πρώτη προσφυγή της ΠΟΕΔΗΝ, με την οποία το δικαστήριο αποφάσισε σχετικά ότι «Υφίσταται επομένως, λόγω της φύσεως του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού και των συνεπειών του, υποχρέωση συνολικής επαναξιολογήσεως του από τον νομοθέτη και την κανονιστικώς δρώσα διοίκηση (τους διοικητές των φορέων δηλαδή), με τη λήψη υπ όψιν, ιδίως των διαρκώς ανανεούμενων επιστημονικών παραδοχών για την αξία, την αποτελεσματικότητα και τις συνέπειες των εμβολίων κατά του κορωνοϊού και την πορεία και την εξέλιξη της πανδημίας, καθώς και των συνεπειών από την θέση σε αναστολή καθηκόντων των εργαζομένων στην λειτουργία των δομών υγείας». Βάσει της ως άνω απόφασης – την οποία καθώς φαίνεται, όχι μόνο ο κύριος Πλεύρης, αλλά και η ΠΟΕΔΗΝ διαβάζει επιλεκτικά – το θέμα της εύρυθμης λειτουργίας του φορέα είναι στην αρμοδιότητα του διοικητή της εκάστοτε δομής να το κρίνει, και άρα ο εν λόγω διοικητής ενήργησε σύννομα. Αντιθέτως η ΠΟΕΔΗΝ αποδέχεται με την κίνησή της εκείνον ακριβώς το νόμο για τις αναστολές τον οποίο η ίδια έχει προσβάλει στο ΣτΕ!!!
Αυτή την ανεξήγητα αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά θα πρέπει να μας την εξηγήσουν οι πλειοψηφούσες παρατάξεις της ΠΟΕΔΗΝ, όπως επίσης να μας απαντήσουν και το ερώτημα, από πότε ένα συνδικαλιστικό όργανο βιάζεται να αναλάβει ενέργειες που στρέφονται εναντίον της εύρυθμης λειτουργίας μιας δομής, απαλλάσσοντας την ίδια την κυβέρνηση από τον κόπο να το πράξει.