Ένα γνώρισμα για το οποίο ανέκαθεν καμάρωνε ο ελληνικός λαός, ήταν το φιλότιμο του Έλληνα. Δυστυχώς αυτό μας τελείωσε. Ή τουλάχιστον έχει χαθεί από την πλειοψηφία του κόσμου. Όσο πιο πολύ εγκαταλείπει ο λαός τις παραδοσιακές αξίες του, τόσο πιο απάνθρωπος γίνεται σταδιακά.
Πριν από λίγες μέρες το πανελλήνιο είδε με φρίκη το συμβάν στη λεωφόρο Αθηνών όπου ένα αυτοκίνητο παρέσυρε μια 17χρονη και επί 10 λεπτά τα αυτοκίνητα την προσπερνούσαν με ελιγμούς και κανείς δεν σταματούσε να τη βοηθήσει. Αυτός ήταν ένας καθρέφτης της βαρβαρότητας που υπάρχει πλέον στην κοινωνία μας.
Δυστυχώς όμως, ελάχιστοι ακούνε αυτά τα «καμπανάκια». Και τα περιστατικά σοκαριστικής αναισθησίας συνεχίζονται. Την Κυριακή 30/6 καιγόταν η Ελλάδα. Η πυροσβεστική κατέγραψε 141 πυρκαγιές σε 24 ώρες. Τιτάνιος ο αγώνας να σωθούν περιουσίες και φυσικός πλούτος, ειδικά στην Κερατέα, τη Σταμάτα και αργότερα στη Ζάκυνθο όπου ξέσπασε μια τεράστια φωτιά το βράδυ της Κυριακής σε δασική έκταση στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας.
Κι όμως, κάποιοι στη Ζάκυνθο δεν χαλούσαν τη «ζαχαρένια» τους ούτε καν όταν η φωτιά ήταν δίπλα τους και καταβρόχθιζε τα πάντα. Το απίστευτο βίντεο που δημοσίευσε η σελίδα Forecast Weather Greece, δείχνει όλη τη νοσηρή νοοτροπία του Έλληνα σε μερικά καρέ. Την ώρα που πυροσβέστες και εθελοντές πάλευαν με το πύρινο θηρίο με κίνδυνο της ζωής τους, κάποιοι άλλοι γλεντοκοπούσαν αμέριμνοι σε πανηγύρι μιας περιοχής που καιγόταν.
Κέφι, φωταγωγίες, φαγητό, τραγούδια, χοροί και από πίσω για φόντο φαίνονται οι φλόγες και ο πυρωμένος καπνός, σαν σκηνή από ταινία καταστροφής. Μόνο που στις ταινίες οι καταστροφές σταματάνε τα γλέντια, αλλά στην ελληνική πραγματικότητα η αναισθησία δεν επηρεάζεται από τίποτα. Ούτε ένας στο βίντεο δεν φαίνεται να νοιώθει ότι είναι απρεπές και άθλιο αυτό που γίνεται. Και ας καίγονται δέντρα, ζώα και περιουσίες, ο καθένας κοιτάει την καλοπέραση του.
Κάποτε όταν γινόταν μια συμφορά, έτρεχαν όλοι οι χωριανοί από τα γύρω χωριά να βοηθήσουν. Τώρα βλέπεις να φτάνουν οι φλόγες στα 2-3 χιλιόμετρα και οι κάτοικοι να μην κουνάνε ούτε το δαχτυλάκι για να βοηθήσουν ή έστω να σεβαστούν τον αγώνα που δίνεται από εκείνους που παλεύουν με τις φλόγες. Αφού περνάμε εμείς καλά, ας καίγονται τα πάντα. Αυτή είναι η νοοτροπία του νεοέλληνα. Και αν κάποτε πιάσει φωτιά το δικό τους σπίτι, κάποιοι άλλοι θα χορεύουν αμέριμνοι στις στάχτες.
Θλιβερές εικόνες που πρέπει να μας γεμίζουν με προβληματισμό για το τι κοινωνία έχουμε γίνει. Βέβαια για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, αυτό το περιστατικό δεν σημαίνει ότι όλοι στη Ζάκυνθο είναι εξίσου αναίσθητοι. Γιατί είδαμε και τέτοια ισοπεδωτικά σχόλια στα social media. Σε όλη την Ελλάδα έχουμε τέτοια περιστατικά αδιαφορίας, αλλά από την άλλη υπάρχει και πολύς κόσμος που εθελοντικά ρίχνεται στη μάχη με τις φλόγες. Με αυτό – οργάνωση, με προσωπικά έξοδα, με μακρινές μετακινήσεις και με κίνδυνο της ζωής τους, βοηθάνε όπου χρειάζεται και σώνουν περιουσίες και ζωές.
Στην Κερατέα και τη Σταμάτα ήταν εκατοντάδες οι εθελοντές, αλλά και οι κάτοικοι που έτρεχαν να βοηθήσουν. Το ίδιο και στη Σέριφο. Μάλιστα στην Κερατέα είχαμε και ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας, αφού εθελοντές έτρεχαν να σώσουν σπίτια και κάηκαν τα δικά τους! Πώς να μην υποκλιθεί κανείς στο μεγαλείο αυτών των ανθρώπων; Και δυστυχώς το κράτος αδιαφορεί να τους στηρίξει. Κι όμως υπάρχει πολύς κόσμος που συνεχίζει πεισματικά να ρίχνεται στις φλόγες για το καλό του συνανθρώπου. Υπάρχει η αναισθησία, αλλά υπάρχει και η αυτοθυσία. Το κακό είναι ότι υπερισχύει το πρώτο και σπανίζει όλο και περισσότερο το δεύτερο…
