Σαν Σήμερα ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης λέει το τελευταίο «αντίο»

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, ο Γιώργος Σεφέρης έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 71 ετών και έμεινε αξέχαστος.

Ο Γιώργος Σεφέρης που το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Σεφεριάδης, γεννήθηκε στην Σμύρνη στις 13 Μαρτίου του 1900. Ήταν ο πρώτος γιος της Δέσπως και του Στέλιου Σεφεριάδη.

Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1924 με διδακτορικό από την νομική της σχολή. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα δύο χρόνια αργότερα, διορίστηκε υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών.

Από εκείνο το σημείο και μετά άρχισε την σπουδαία του καριέρα, στον διπλωματικό χώρο. Το 1931 ήταν η ώρα για να εκδώσει την πρώτη ποιητική του συλλογή. Ο τίτλος της ήταν «Στροφή». Η συλλογή «Μυθιστόρημα» το 1935 ήταν αυτή που όμως τον καθιέρωσε στο χώρο της ποίησης.

Το 1995 και το 1961 ήταν υποψήφιος για το βραβείο νόμπελ. Δύο χρόνια αργότερα όμως (1963) ήρθε η μεγάλη στιγμή. Στις 24 Οκτωβρίου οι φήμες πως πήρε το νόμπελ επιβεβαιώθηκαν, όταν έφτασε στην Αθήνα, το τηλεγράφημα της Σουηδικής Ακαδημίας.

Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας και πιο συγκεκριμένα στις 28 Μαρτίου του 1969, μιλώντας στο ραδιόφωνο του BBC, ξέσπασε κατά της χούντας.

Χαρακτηριστικά τόνισε: «Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά».

Η αρχή του τέλους του έγινε τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου του 1971. Όταν εισήχθη στον Ευαγγελισμό, για εγχείρηση στον δωδεκαδάκτυλο.

Τα ξημερώματα της 20ης Σεπτεμβρίου του 1971, έφυγε από την ζωή, μετά από μετεγχειρητικές επιπλοκές. Η κηδεία του δύο μέρες αργότερα, έλαβε χαρακτήρα αντιδιδακτορικής διαδήλωσης.

Ενώ η νεκρώσιμη πομπή πήγαινε προς το Α’ Νεκροταφείο, στην Αθήνα, το πλήθος σταμάτησε την κυκλοφορία στο ύψος της πύλης του Ανδριανού. Εκεί άρχισε να τραγουδά το απαγορευμένο τραγούδι «Άρνηση», που ερμήνευσε ο Μίκης Θεοδωράκης και είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης.

Στις 23 Σεπτεμβρίου, δημοσιεύτηκε το τελευταίο του ποίημα, που είχε τον τίτλο «Επί Ασπαλάθων» και αποτέλεσε μία ακόμη καταγγελία για την δικτατορία.