Με γοργούς ρυθμούς συρρικνώνεται η αγοραστική δύναμη των πολιτών, αφού ο πληθωρισμός καλπάζει στο πρωτοφανές 11,3% σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, που κατέγραψε το ποσοστό στον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή κατά την περίοδο Ιουνίου 2021 – Μαΐου 2022.
Έχουμε να κάνουμε με ρεκόρ 29 ετών (!), δηλαδή το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μετά το 1993 οπότε είχε διαμορφωθεί στο 12%.
Την ώρα που η κυβέρνηση βασίζεται ακόμα στων διαφόρων ειδών… «pass» (Fuel pass, Energy pass κλπ.) με επιδοματική πολιτική «ασπιρινών» για τον μεγάλο πονοκέφαλο της ακρίβειας, τα όποια μικρά βοηθήματα δίνονται, ουσιαστικά γίνονται «αέρας κοπανιστός» πριν καν μπουν στην τσέπη των καταναλωτών.
Ούτε οι τεχνοκρατικές πλατφόρμες «ενίσχυσης», άλλα ούτε και η πολυδιαφημισμένη αύξηση μισθού κατά 50 ευρώ (μεικτά) τον μήνα, δεν στέκονται ούτε κατά το ελάχιστο αρκετά για να ανακουφίσουν τα νοικοκυριά, πολύ απλά διότι αποδεικνύονται σταγόνα στον ωκεανό.
Πληθωρισμός και φτωχοποίηση
Όσο η κυβέρνηση επιμένει να αρνείται μια γενναία μείωση σε φορολογίες, χιλιάδες νοικοκυριά απειλούνται με μια εκτεταμένη φτωχοποίηση, αφού ήδη οι φτωχότερες οικογένειες καταναλώνουν μόνο για να επιβιώσουν. Η ίδια τραγική κατάσταση παρατηρείται και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που βλέπουν το λειτουργικό κόστος να αυξάνεται συνεχώς, και η πελατεία να μειώνεται λόγω της γενικευμένης ακρίβειας.
Το πληθωριστικό ντόμινο αδειάζει πορτοφόλια και καταθέσεις, και όσο αποψιλώνεται το εισόδημα των πολιτών, η κυβέρνηση επιδιώκει να ροκανίσει χρόνο. Και αντί για εφαρμογή σοβαρών μέτρων ανακούφισης, το Μαξίμου ελπίζει σε μια… «ουρανοκατέβατη» αποσυμπίεση του πληθωρισμού, σε μια αποκλιμάκωση του Ουκρανικού και σε μια ευρωπαϊκή βοήθεια. Μόνο που οι έως τώρα εκτιμήσεις της Κομισιόν, σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν πως το πληθωριστικό σοκ θα είναι βραχυπρόθεσμο, ενώ προβάλλει ως βασική «λύση» την πολιτική λιτότητας και όχι την ενίσχυση των οικονομιών.
Η κυβέρνηση επιμένει να αποποιείται τις ευθύνες της και να δείχνει συνεχώς τους εξωγενείς παράγοντες ως μόνους υπεύθυνους για την κρίση. Μόνο που σε αυτή την καταιγίδα ακρίβειας, ο οικογενειάρχης και ο εργαζόμενος δεν νοιάζεται αν η Ουκρανία έχει το δίκιο με το μέρος της, αν η Ρωσία είναι αναθεωρητική δύναμη, αν η Ευρώπη πρέπει να θέσει ακόμα περισσότερες κυρώσεις. Αυτό που απασχολεί σε βασικό επίπεδο τους πολίτες, είναι να ζουν με αξιοπρέπεια και να μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Κάτι που φαντάζει ολοένα και πιο δύσκολο.
Τα νούμερα ακρίβειας είναι αμείλικτα και μιλούν από μόνα τους:
+172,7% στο φυσικό αέριο
+80,2% στο ηλεκτρικό ρεύμα
+65,1% στο πετρέλαιο θέρμανσης
+36,6% σε καύσιμα και λιπαντικά
Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο κόστος μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών:
+22,8% με αεροπλάνο
+17,7% με πλοίο
Και φυσικά εκτινάσσει το κόστος παραγωγής και μεταφοράς βασικών προϊόντων, όπως τα τρόφιμα:
+23,2% σε έλαια και λίπη
+14,1% σε γαλακτοκομικά και αυγά
+13,8% στα κρέατα
+13,4% σε ψωμί και δημητριακά
+13% στα λαχανικά
+10,8% στα φρούτα