Συνεπιμέλεια: Καιρός ήταν! Έρχεται στη Βουλή και ψηφίζεται το νομοσχέδιο. Διότι καθε παιδί χρειάζεται τους γονείς που το αγαπάνε.
Συνεπιμέλεια: Το 2017 (για το οποίο υπάρχουν και στοιχεία) εκδόθηκαν 19.190 διαζύγια, εκ των οποίων τα 15.721 αφορούσαν οικογένειες με παιδιά. Στο 98% των περιπτώσεων το δικαστήριο ανέθεσε την επιμέλεια στη μητέρα. Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει τη συνεπιμέλεια. Στην πράξη όμως, είναι ανεφάρμοστη, αφού προϋποθέτει συμφωνία και των δύο γονέων.
Σε συντριπτικό ποσοστό δεν επιτυγχάνεται συμφωνία, οι γονείς προσφεύγουν για επίλυση της κατάστασης στο δικαστήριο, το οποίο όμως πλέον – εφόσον υπάρχει διαφωνία – αποφασίζει εκχωρώντας την αποκλειστική πλέον επιμέλεια σε έναν γονέα. Στην πράξη λοιπόν, σε πάνω από 90% των περιπτώσεων, όταν τα πράγματα φτάσουν ως αυτό το σημείο, η επιμέλεια δίνεται στη μητέρα.
Αναχρονιστικό τουλάχιστον. Δεδομένα, ακατάλληλο. Ναι, δύο ενήλικες δεν υποχρεούνται να συμβιώνουν εφ’ όρου ζωής. Τα παιδιά τους όμως είναι υποχρεωτικό – για λόγους που δεν αμφισβητούνται επιστημονικά και σχετίζονται με την πληρότητα της υγιούς ανάπτυξης – να έχουν ισότιμη, ισομερή και «ισόποση» πρόσβαση και στους δύο γονείς, τουλάχιστον για όσο καιρό τους χρειάζονται.
Η συζήτηση που έχει ανοίξει είναι αρκετά μεγάλη. Δείτε χαρακτηριστικά τη συζήτηση που είχε γίνει στην εκπομπή της Αναστασίας Γιαμαλή στο Kontra.
Η ανατροφή των παιδιών δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαφίεται σε έναν. Δεν κληροδοτείται ανάλογα το φύλλο. Ούτε και εξαρτάται η όποια απόφαση βάσει αυτού. Ένα παιδί δεν έχει ανάγκη μόνο τη μητέρα, ή μόνο τον πατέρα. Ένα παιδί, κατ’ αρχάς και αυτονόητα, θα πρέπει να προστατευτεί από μια διαδικασία χωρισμού, ο τρόπος όμως με τον οποίο οι χωρισμένοι πλέον γονείς του θα αναλάβουν – με νέα δεδομένα – να το μεγαλώσουν δεν μπορεί να εξαρτάται από το φύλλο.
Ψηφίζεται ο νόμος
Ο νόμος που έχει τεθεί σε διαβούλευση και ψηφίζεται αύριο από το κοινοβούλιο στη Βουλή εκσυγχρονίζει αυτή την αναχρονιστικότητα και στο ελληνικό, σχετικό δίκαιο. Προβλέπεται, κατ’ αρχάς, η από κοινού επιμέλεια των τέκνων. Για πρώτη φορά θεσπίζεται το τεκμήριο (που σημαίνει πρέπει να υπάρχει λόγος για να μην ισχύσει) της επικοινωνίας με τον γονιό που δεν διαμένει με το παιδί στο 1/3 του συνολικού χρόνου της επικοινωνίας.
Αυτή η πρόβλεψη είναι πολύ σημαντική, διότι ο δικαστής ξεκινάει από μία βάση, ότι ο γονιός που δεν μένει με το παιδί, έχει το δικαίωμα να το παίρνει και να ζει μαζί του για το 1/3 του συνολικού χρόνου της επικοινωνίας. Δηλαδή, να μην το παίρνει μόνον κάποιο Σαββατοκύριακο ή λίγες ημέρες το καλοκαίρι ή στις διακοπές, όπως συνήθως συμβαίνει, αλλά συχνότερα και σε τακτική βάση.
Καθοριστικής σημασίας…
Καθοριστικής σημασίας είναι η ρύθμιση του νέου νόμου, ότι μετά την ψήφιση του νόμου, η άσκηση της γονικής μέριμνας για τα τέκνα των χωρισμένων γονιών θα γίνεται από κοινού, καθώς έτσι ορίζεται να αποφασίζουν για τη ζωή των παιδιών τους, όπως για παράδειγμα την επιλογή σχολείου, την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, την ονοματοδοσία καθώς και άλλα θέματα που αφορούν την καθημερινότητά τους. Η από κοινού γονική μέριμνα εκτιμάται από τους ειδικούς, που έλαβαν μέρος στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή πως θα συμβάλει στην ανάδειξη του κοινού ρόλου των γονιών και βέβαια θα έχει ως συνέπεια τη μείωση των αντιδικιών και την εμπέδωση νέων σχέσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών, με γνώμονα πάντα το συμφέρον τους.
Γιατί πάντα, σε μια σχέση ενηλίκων η οποία έχει και βιολογική συνέχεια, το μόνο και κοινό ενδιαφέρον θα πρέπει να είναι τα παιδιά και το τι είναι προς το συμφέρον τους, τι είναι το καλύτερο γι’ αυτά. Χωρίς να χρειάζεται να φιλτράρεται – ως και σήμερα αναποτελεσματικά – από μακρόσυρτες επώδυνες νομικές διαδικασίες και χωρίς την παραμικρή μέριμνα της κατάλληλης, βάσει επιστημονικών δεδομένων, ανατροφής των παιδιών, που μπορεί να μην ζουν υπό την ίδια στέγη και με τους δύο τους γονείς, αλλά επιβάλλεται να διαβιούν ισομερώς και με τους δύο.
Και ευτυχώς, από σήμερα, αυτό κατοχυρώνεται. Καλλιό αργά, παρά ποτέ…
Sportime…
To Sportime πάντα παίρνε θέση στα μείζονα κοινωνικά θέματα… Δεν θα μπορούσαμε παρά να μην αφιερώσουμε μια περίοπτη θέση στο εξώφυλλο της εφημερίδας για τη συγκεκριμένη εξέλιξη.
