Συζυγοκτονία – Λάρισα: Μετά τα Γλυκά Νερά, τη Φολέγανδρο και τη Δάφνη, άλλη μια δολοφονία γυναίκας ήρθε να συγκλονίσει το πανελλήνιο με την 43χρονη στη Λάρισα, που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ οκτώ φορές από τον 54χρονο σύζυγο της.
Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν πως η άτυχη γυναίκα σκόπευε να πάρει διαζύγιο από τον 54χρονο, και όταν αυτός το έμαθε, ταξίδεψε από την Αθήνα στη Λάρισα, εισέβαλε με το όπλο στην ταβέρνα του αδερφού της όπου αυτή εργαζόταν και την πυροβόλησε, αφήνοντας ορφανά τα τρία τους παιδιά.
Οκτώ ολόκληρες σφαίρες, φανερώνουν αγνό μίσος και εκδίκηση, από τον δράστη. Και μόνο από τον αριθμό των πυροβολισμών, καταλαβαίνει κανείς το μένος του, άλλα και το πόσο συνειδητοποιημένος ήταν γι’ αυτό που έκανε.
Άλλος ένας άνανδρος δολοφόνος που θεώρησε τη γυναίκα του ως «κτήμα» του, και την αρρωστημένη ζήλεια του πολύ πιο σημαντική από την ίδια τη ζωή της 43χρονης και τις κατεστραμμένες ζωές των τριών παιδιών τους.
Άλλη μια περίπτωση που δεν πρέπει να δικαιολογηθεί ούτε σαν «κακιά στιγμή», ούτε «εν βρασμώ», ούτε με καμία άλλη από αυτές τις γελοίες δικηγορίστικες δικαιολογίες που ακούσαμε από όσους σκότωσαν τις συζύγους τους ή τις συντρόφους τους, τους τελευταίους μήνες.
Βλέπουμε πως αυτά τα φαινόμενα δολοφονιών τείνουν να γίνουν πολύ συχνά, όμως η κυβέρνηση συνεχίζει να μην ασχολείται σοβαρά με το ξέσπασμα της εγκληματικότητας και να μην αυστηροποιεί τους νόμους και τα διάφορα «παραθυράκια» τους, που βγάζουν λάδι τους δολοφόνους με το αφήγημα του «εν βρασμώ ψυχής».
Χειρότερο και από τον ίδιο τον φόνο κάθε απροστάτευτης γυναίκας, είναι η αδιαφορία του κράτους, που εμφανίζεται πάντα… καθησυχαστικό και όπως ακούσαμε από τη υφυπουργό Εργασίας Μαρία Συρεγγέλα: «Δεν είμαστε και… Βενεζουέλα».
Και φυσικά, αυτά τα φαινόμενα αποτελούν πρώτα απ’ όλα αίσχος για την κοινωνία μας. Μια κοινωνία που μέσα της μεγαλώνουν άντρες που αντιλαμβάνονται τις γυναίκες τους ως αντικείμενα, που ή θα τα κατέχουν αυτοί ή κανένας.