Eurostat: Όταν υπήρχαν φωνές αντίδρασης από τον καιρό των μνημονίων κιόλας, πως η χώρα οδηγείται ολοταχώς σε «βουλγαροποίηση», οι κυβερνήσεις μιλούσαν για ταχεία… ανάπτυξη και «επενδύσεις».
Και να λοιπόν σήμερα που τα στοιχεία-σοκ της Eurostat για το 2021, φανερώνουν πως η Ελλάδα είναι πλέον και επίσημα από τι φτωχότερες χώρες μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. Σύμφωνα με την Eurostat, η χώρα για την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπεραίρεται πως διαθέτει «καταπληκτική ποιότητα ζωής» βρίσκεται στην τρίτη χειρότερη θέση μεταξύ των 27 χωρών της Ε.Ε. με τις συνέπειες της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού να αφορά το 28% των πολιτών, ενώ μόνο η Βουλγαρία (με 32%) και η Ρουμανία (34,4%) ξεπερνούν την τάση φτωχοποίησης που παρατηρείται στην Ελλάδα.
Ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 21,7%. Τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρώπων καταγράφηκαν στην Τσεχία (11%), στη Σλοβενία (13%) και τη Φινλανδία (14%).
Είναι αδιανόητο το συμπέρασμα πως σχεδόν ένας στους τρείς Έλληνες αντιμετωπίζει την απειλή της φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και αποδομούν πλήρως την κυβερνητική φαντασίωση της «καλύτερης Ελλάδας όλων των εποχών» όπως την παρουσιάζει ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης. Το μόνο που παρουσιάζει σταθερή ανάπτυξη είναι το ιδιωτικό κεφάλαιο των ολιγαρχών, ενώσω οι πολίτες μένουν εντελώς έκθετοι στην επέλαση της ενεργειακής ακρίβειας, στην κατακόρυφη αύξηση του κόστους διαβίωσης και στον καλπασμό του πληθωρισμού.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα συγκεντρώνει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε. (πίσω μόνο από την Ισπανία), ενώ διεξάγει θλιβερό «πρωταθλητισμό» στην ανεργία των νέων με το ποσοστό να βρίσκεται συνεχώς κοντά στο 30%, πολύ πιο πάνω από όλες τις χώρες της Ε.Ε. Άρα ένας στους τρεις πολίτες «φλερτάρει» (ή συμπορεύεται) με την φτώχεια, και ένας στους τρεις νέους παραμένει όμηρος της φτώχειας, μην έχοντας εργασία. Επομένως η… «ευζωία» που παρουσιάζει το Μαξίμου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κυβερνητικός μύθος.
Το ακόμα πιο δυσοίωνο στοιχείο που καταγράφει η Eurostat, είναι το πώς μεταφράζεται αυτή η φτωχοποίηση και σε δημογραφικό επίπεδο, σε μια χώρα που ήδη γερνά και «πεθαίνει», όπως είναι η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά στοιχεία, για τα ζευγάρια που αποκτούν τουλάχιστον ένα παιδί, ο κίνδυνος φτώχειας και αποκλεισμού αφορά το 31,7%, και πρόκειται για τη δεύτερη χειρότερη θέση πίσω μόνο από την Ρουμανία! Δηλαδή ένα στα τρία ζευγάρια με – έστω ένα – παιδί, παλεύουν να αποκρούσουν τις συνέπειες της φτώχειας.
Είναι ηλίου φαεινότερο πως η πλήρης απουσία της πολιτικής πρόνοιας για τους νέους γονείς φέρνει σε δεινή θέση τα ανδρόγυνα, με αποτέλεσμα να διστάζουν οι νέοι μπροστά στην προοπτική της τεκνογονίας. Αντί για γενναίες οικονομικές πολιτικές προς τα ζευγάρια που θα ενθάρρυναν την δημιουργία οικογένειας, επικρατεί όλο και περισσότερο η οικονομική ανασφάλεια που απορρέει από τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης. Η φτωχοποίηση πυροδοτεί συνεχώς το «τέρας» της δημογραφικής κρίσης.