Ιπποκράτειο: Την ώρα που το υπουργείο Υγείας ασχολείται με την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και επιχαίρει για την καθιέρωση απογευματινών χειρουργείων επί πληρωμή, τα δημόσια νοσοκομεία τινάζονται στον αέρα από τραγικές ελλείψεις προσωπικού και ιδιαίτερα αναισθησιολόγων.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που δημιουργεί τεράστιες ουρές αναμονής σε μερικές περιπτώσεις φτάνουν μέχρι και στα 3 χρόνια (!), με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγεία των ασθενών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου οι αναισθησιολόγοι είναι ελάχιστοι για να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών, είναι το Ιπποκράτειο, όπως σημειώνουν τρεις καθηγητές Ιατρικής ΑΠΘ/διευθυντές Κλινικών, χαρακτηρίζοντας το Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης ως τον «μεγάλο ασθενή» του δημόσιου τομέα υγείας.
Οι αριθμοί αποκαλύπτουν την τραγικότητα της κατάστασης, αφού οι καθηγητές αναφέρουν πως λόγω της έλλειψης αναισθησιολόγων, στη λίστα αναμονής για χειρουργεία βρίσκονται 1500 ασθενείς (!), και ως προσωρινή λύση προτείνεται η συνέχιση της συνεργασίας με τις ιδιωτικές κλινικές. Άλλη μια περίπτωση δηλαδή που η υποβάθμιση μιας δημόσιας δομής υγείας, λειτουργεί ευεργετικά για την κερδοσκοπία των ιδιωτών κλινικαρχών.
Όπως ανέφερε ο διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας του Ιπποκράτειου, καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ και διευθυντής της Ε’ Χειρουργικής Κλινικής, Απόστολος Καμπαρούδης για την ασφαλή λειτουργία του νοσοκομείου θα έπρεπε να υπάρχουν 40 ειδικοί αναισθησιολόγοι. Παρόλα αυτά, υφίστανται 27 οργανικές θέσεις αναισθησιολόγων και στην πραγματικότητα, σήμερα στο Ιπποκράτειο εργάζονται μόνο… 9 αναισθησιολόγοι!
Η ειδικότητα του αναισθησιολόγου που είναι το άλφα και το ωμέγα για την διεξαγωγή χειρουργείων γίνεται «πολυτέλεια» για χιλιάδες ασθενείς που στριμώχνονται σε ατελείωτες λίστες αναμονής, ενώ οι καθηγητές του Ιπποκράτειου αναφέρουν πως τα κενά θέσεων επηρεάζουν όχι μόνο τον Χειρουργικό τομέα, άλλα και τον Παθολογικό και τον Παιδιατρικό.
Ο καθηγητής Παιδιατρικής ΑΠΘ και διευθυντής της Α’ Παιδιατρικής του Ιπποκρατείου Δημήτριος Ζαφειρίου ανέφερε ότι «λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων, παιδιά δεν μπορούν να κάνουν μαγνητική χωρίς αναισθησία, ενώ νεογνά και βρέφη δεν μπορούν να λάβουν θεραπεία γιατί δεν υπάρχει αναισθησιολόγος για την τοποθέτηση ειδικού ενδοφλέβιου καθετήρα».
Το υπουργείο Υγείας ενώ έχει πλήρη επίγνωση των πραγμάτων, συνεχίζει να κωφεύει και βάζει σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων πολιτών. Λόγω της πανδημίας, για δύο χρόνια οι δημόσιες δομές υγείας έγιναν (σε μεγάλο βαθμό) σύστημα αντιμετώπισης μίας νόσου, και χιλιάδες προγραμματισμένα χειρουργεία πήγαν πίσω. Τώρα που υπάρχει ύφεση της πανδημίας, οι εγχειρήσεις συνεχίζουν να είναι «πολυτέλεια», όχι λόγω της Covid, άλλα λόγω της ανύπαρκτης ενίσχυσης των νοσοκομείων, με προσλήψεις και οργανωμένο σχέδιο πλήρωσης των κενών θέσεων.
Και την ίδια στιγμή που ο πολίτης αγωνιά για το πότε (και αν) θα χειρουργηθεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας, δηλώνοντας πως τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή είναι ηθικά και θεμιτά, γιατί οι πολίτες «ούτως ή άλλως θα πλήρωναν» για να χειρουργηθούν σε ιδιώτες!
Γενικευμένο το φαινόμενο
Η περίπτωση του Ιπποκρατείου είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ενώ οι αδιάγνωστοι καρκίνοι παρουσιάζουν έξαρση, η απόσπαση ενός αναισθησιολόγου από το Θεαγένειο αντικαρκινικό νοσοκομείο για την εξυπηρέτηση αναγκών ενός άλλου υποστελεχωμένου νοσοκομείου της πόλης είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει η μια από τις πέντε χειρουργικές αίθουσες του Θεαγένειου και να μειωθούν κατά 20% οι χειρουργικές επεμβάσεις, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.
«Από 8 αναισθησιολόγους έχουμε μείνει με 5, λόγω των αποσπάσεων», είπε στο iatronet.gr ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Θεαγένειο, Βασίλης Μουρατίδης και πρόσθεσε: «Η χειρουργική αίθουσα έπρεπε να έχει κλείσει ούτως ή άλλους λόγω έλλειψης κατάλληλου αριθμού νοσηλευτικού προσωπικού. Το πρόβλημα υποστελέχωσης δεν αφορά μόνο τους αναισθησιολόγους, αλλά είναι γενικότερο και χρειάζεται να γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των πολιτών».
Ήδη η χώρα πέρασε το τραγικό φράγμα των 30.000 θανάτων από την πανδημία. Και το ερώτημα είναι, πρέπει να συνεχίσουμε να θρηνούμε βαρύ φόρο θανάτων και σε αιτίες εκτός της πανδημίας; Έως πότε θα ακολουθεί τον δρόμο της αναλγησίας η κυβέρνηση, μέχρι να γίνει κατανοητό επιτέλους πως υπάρχει άμεση ανάγκη για ένα ενισχυμένο και πλήρως λειτουργικό ΕΣΥ;