Ξεπούλημα της γης των προγόνων μας, χάριν της «ανάπτυξης» – Είκοσι ελληνικά νησιά στο «σφυρί»!

Νησιά προς πώληση: Σε μια πατρίδα για την οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος για να κερδηθεί κάθε σπιθαμή γης, η μάστιγα του σκληροπυρηνικού καπιταλισμού έρχεται να κάνει την ελληνική γη εμπόρευμα για τους κροίσους. Η θεσμική και αξιακή παρακμή που έχει επιφέρει ο νεοφιλελευθερισμός, έχει μετατρέψει την Ελλάδα από χώρα – σε χώρο, και κάθε σημείο αυτού του «χώρου» παραχωρείται με το αζημίωτο.

Μια θλιβερή πραγματικότητα είναι πλέον, η προσπάθεια εκποίησης νήσων και νησίδων των Ελληνικών θαλασσών, με πρόσχημα την δήθεν «αξιοποίηση» τους. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο, άλλα είκοσι τα νησιά που έχουν βγει στο «κλαρί» της αγοράς και ζητούν αγοραστή.

Το Ασπρονήσι κοντά στην Σαντορίνη, η Μεγαλόνησος στην συστάδα των Πεταλιών στον Ευβοϊκό, ο Άγιος Αθανάσιος στον Κορινθιακό, το Στρογγυλό και το «Trinity island» (Αγία Τριάδα) στην Ερέτρια, ο Πάτροκλος στον Σαρωνικό, η Οξυά των Εχινάδων, το Σπαλαθρονήσι στην Χαλκιδική, είναι μερικά μόνο από τα νησιά που είτε βρίσκονται προς πώληση, είτε έχουν αγοραστεί ήδη και μεθοδεύεται η εκμετάλλευση τους.

Τα διεθνή μεσιτικά γραφεία προβάλλουν τα ελληνικά νησιά που βρίσκονται προς πώληση ως το απόλυτο «status symbol» και παραπέμπουν σε εικόνες κροίσων που απολαμβάνουν την σαμπάνια τους πάνω σε ένα πανάκριβο γιοτ, που βρίσκεται αραγμένο στη μαρίνα του δικού τους ιδιωτικού παραδείσου.

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Private Island Inc, «στην πραγματικότητα, τα ελληνικά νησιά είναι σχετικά προσιτά, κοστίζουν μόλις 2 εκατ. δολάρια – λιγότερο από ένα σαλέ σκι στο Άσπεν» και παροτρύνει την «ελίτ» να επενδύσει σε αυτά διότι «τα ζεστά καλοκαίρια στην Ελλάδα είναι ιδανικά για να χαλαρώσετε στο νησί σας, να πιείτε ούζο και να βουτήξετε στη Μεσόγειο».

Η ελληνική γη εξευτελίζεται ως εμπόρευμα που διαθέτεται προς τα αρπακτικά της αγοράς και το μόνο που έχει σώσει ως τώρα μερικά νησιά από την εκποίηση τους, είναι κάποια γραφειοκρατικά εμπόδια, που σε αυτήν την περίπτωση συμβαίνει να λειτουργούν για το καλό του δημόσιου συμφέροντος. Εκεί φτάσαμε, να λέμε «πάλι καλά» που υπάρχει γραφειοκρατία και λειτουργεί ως φρένο στο παζάρεμα της Ελλάδας.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το ξεπούλημα των νησιών φανερώνει μια διεστραμμένη αντίληψη για το τι είναι οικονομική ανάπτυξη. Η νεοφιλελεύθερη θεώρηση αγνοεί πλήρως την σχέση των δημόσιων αγαθών με τους Έλληνες, την ευημερία τους, την ιστορία τους, το περιβάλλον τους και την αξιοπρέπεια τους.

Την ώρα που ξοδεύονται μυθικά ποσά δημόσιου χρήματος για να καλύψουν κυβερνητικούς τακτικισμούς, λανθασμένους χειρισμούς και σπατάλες προς όφελος των ολιγαρχών, εμφανίζεται ως δήθεν οικονομική «ανάπτυξη» το να ξεπουλάμε την ιερή ελληνική γη σε ξένους «επενδυτές» και κερδοσκόπους. Επενδύσεις που όχι μόνο δεν ωφελούν σε τίποτα τους Έλληνες, άλλα τους ζημιώνουν σε όλα τα επίπεδα.

Οι – απείρου φυσικού κάλλους – νησίδες και βραχονησίδες, είναι συλλογικά αγαθά και δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζονται απλά ως οικόπεδα σε ένα μεσιτικό γραφείο. Κάθε τέτοιος ιερός τόπος συνδέει πνευματικά, ψυχικά και υλικά τους Έλληνες με τους προγόνους τους, με την ιστορία τους, με την εθνική ταυτότητα τους.

Κάθε μέτρο ελληνικής γης, συνδέεται άρρηκτα με την συλλογική μνήμη μας, τις παραδόσεις μας, τους αγώνες μας, την εθνική μας ασφάλεια και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους μας. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται το ξεπούλημα της, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν πως πρόκειται για αποκλειστική κληρονομιά του ελληνικού λαού.

Οι νησίδες μας θα έπρεπε να είναι διασφαλισμένες από το κράτος κατά της ιδιωτείας, και η πολιτεία οφείλει να εξασφαλίσει ελεύθερη πρόσβαση στους Έλληνες πολίτες, και όχι να μεθοδεύει την αρπαγή τους από αλλότρια και βέβηλα συμφέροντα.