Σαν σήμερα, στις 10 Οκτωβρίου 1963, έφυγε από τη ζωή, η Εντίθ Πιάφ, η μεγαλύτερη τραγουδίστρια, που έβγαλε η γαλλική σκηνή.
Η επιτυχία, η δόξα, οι έρωτες αλλά και πολλές κακοτυχίες στιγμάτισαν την πολυτάραχη ζωή του μικρού σπουργιτιού με την μεγάλη φωνή.
Η Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν, ή κατά κόσμον Εντίθ Πιάφ, ήρθε στον κόσμο στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 στο Παρίσι. Γονείς της ήταν ο ακροβάτης του δρόμου Louis-Alphonse Gassion και η λυρική τραγουδίστρια Anita Maillard, γνωστή και με το ψευδώνυμο Line Marsa, η οποία και την εγκατέλειψε λίγες εβδομάδες αργότερα.
Για δυο περίπου χρόνια ζει με την γιαγιά της, από την πλευρά της μητέρας της, ενώ το 1917 ο πατέρας της, που περιοδεύει με το τσίρκο Ciotti, την πηγαίνει στην δική του μητέρα, ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής στο Bernay της Νορμανδίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σίνισα Μιχάιλοβιτς: Συγκίνησε το Stadio Dall’Ara (vid)
To πρώτο πλήγμα στην υγεία της Edith έρχεται το 1919 όταν τυφλώνεται εξαιτίας εγκεφαλικής πάθησης. Δυο χρόνια αργότερα η όραση της θα επανέλθει χωρίς θεραπεία, ενώ την ίδια περίοδο θα ξεκινήσει τις περιοδείες με τον πατέρα της σε όλη την Γαλλία. Η δεκάχρονη πλέον Εντίθ τραγουδάει στους δρόμους, μην εκπληρώνοντας έτσι την επιθυμία του πατέρα της να την κάνει ακροβάτη.
Εντίθ Πιάφ: Το μικρό σπουργίτι
Το πραγματικό της όνομα ήταν Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν (Édith Giovanna Gassion). Τραγούδια όπως το La vie en rose (1946) και το Non, je ne regrette rien (1960), εκτόξευσαν τη φήμη της και την κατέστησαν την πιο δημοφιλή τραγουδίστρια της Γαλλίας.
Στα 15, έχοντας ανακαλύψει τη θαυμάσια φωνή της, εγκατέλειψε τον πατέρα της για να ζήσει στο Παρίσι, τραγουδώντας στους δρόμους. Στα 17 συναντά τον Λουί Ντυπόν (Louis Dupont), ζουν μαζί και σε ένα χρόνο, στις 11/2/1933, κάνουν ένα κοριτσάκι, τη Μαρσέλ, που όμως μετά από δύο χρόνια πεθαίνει από μηνιγγίτιδα.
Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ, όπου και γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ (Louis Leplée), διευθυντή του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Μαγεμένος από τη φωνή της, υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει «Môme Piaf» (μικρό σπουργίτι). Το 1935 της βγάζει και τον πρώτο της δίσκο.
Λίγο αργότερα όμως ο μέντοράς της Λεπλέ δολοφονείται και η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει. Αν και αθωώθηκε με τη βοήθεια ενός νέου συντρόφου, του τραγουδοποιού Ρεμόν Ασό (Raymond Asso), που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, φεύγει για να ζήσει στην επαρχία αλλά επιστρέφει στο Παρίσι το 1937.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και τη γερμανική κατοχή, δίνει συναυλίες για αιχμαλώτους πολέμου. Εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοηθάει πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν.
Γύρω στα 23 της είναι πια μια μεγάλη προσωπικότητα και γυρίζει την πρώτη της ταινία, που θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους.
Στα 30 της ερωτεύεται τον Υβ Μοντάν και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, που στην αρχή περνά απαρατήρητη. Καθ’ όλη την καριέρα της γράφει περίπου 80 τραγούδια.
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram