Κορονοϊός – Ισημερινός: Η χώρα έχει καταγράψει 4.965 κρούσματα της Covid-19 και 272 θανάτους από τότε που άρχισε η επιδημία.
Η κυβέρνηση μάλιστα ξεκίνησε να αποθηκεύει πτώματα των θυμάτων του κορονοϊού σε γιγάντια ψυχωμένα εμπορευματοκιβώτια, καθώς νεκροτομεία και νεκροταφεία στην μεγαλύτερη πόλη της χώρας Άνδεων, Γουαγιακίλ έχουν γεμίσει.
Έχει κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απαγορεύοντας την είσοδο ταξιδιωτών στη χώρα, επιβάλλοντας παράλληλα μια νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας μαζί με άλλα μέτρα περιορισμού μετακίνησης.
Κυκλοφορεί μάλιστα, ένα βίντεο που περιγραφεί στο 100% τα όσα συμβαίνουν στον Ισημερινό, καθώς ο κορονοϊός τον έχει διαλύσει!
Ένα μήνυμα και προς την Ελλάδα!
Κορονοϊός – Ισημερινός: Συγκεκριμένα αυτό αναφέρει
«Υπάρχει μια χώρα που λέγεται Ισημερινός, 2 φορές το μέγεθος της Ελλάδας, με όμορφες θάλασσες και ατελείωτα ποτάμια, τροπικό δάσος και απέραντες αμμουδερές παραλίες, στη δυτική ακτή της Ν. Αμερικής, με 17 εκ. ψυχές, με υποτροπικό κλίμα, βροχές και ζέστη.
Αυτή την εποχή, πρόκειται για μία χώρα με πτώματα παντού στους δρόμους να κείτονται απλά καλυμμένα για μέρες με σακούλες σκουπιδιών.
Με πτώματα να σαπίζουν μέσα στα σπίτια. Ανθρώπους να κοιμούνται έξω από τα σπίτια, γιατί δεν αντέχουν την αποφορά της σαπίλας των νεκρών, χωρίς καν να υπάρχει πια δημόσιο σύστημα υγείας, χωρίς να υπάρχουν αναπνευστήρες και μονάδες εντατικής και καμία προφύλαξη για το νοσηλευτικό προσωπικό.
Τα φέρετρα στοιβάζονται παντού, τα μεταφέρουν από εδώ κι από κει με ιδιωτικά αυτοκίνητα και φορτηγάκια, τα νεκροταφεία δεν προλαβαίνουν καν να ανοίγουν τάφους, την μυρωδιά της σαπίλας να αιωρείται παντού, την απόγνωση να μην αντέχεται, καμία στρατηγική και κανένα σχέδιο.
Τρόμος στο πληθυσμό και απουσία του κράτους σε όλα τα επίπεδα, χιλιάδες κρούσματα επισήμως κι ανεπισήμως το ίδιο είναι, 300 επισήμως οι νεκροί, χιλιάδες ανεπισήμως.
Μια τραγωδία χωρίς τελειωμό, φτώχεια, άγνοια και απελπισία την άνοιξη του 202ο, έλλειψη τροφίμων και άδεια ράφια παντού, 97% καθολικοί γιορτάζουν ένα πρωτόγνωρο Πάσχα χωρίς καν Ανάσταση.
Χωρίς τρόφιμα, χωρίς βοήθεια από κανέναν, χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο.
Ο παππούλης στα λευκά, προσεύχεται για το ποίμνιο ξαπλωμένος σε ένα περσικό χαλί στο Βατικανό, γραφική φιγούρα χωρίς ουσία.
Ο Θεός, αν υπάρχει, μάλλον ξέχασε αυτή την άνοιξη τον Ισημερινό.
Έλληνες τα βλέμματα για λίγο στραμμένα σε μια όμορφη καταπράσινη χώρα που λέγεται Ισημερινός στην οποία τα πουλιά σταμάτησαν να κελαηδούν».
