Η Μαρίζα Κωχ γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1944.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, με τον πρώτο της μόλις προσωπικό δίσκο με τίτλο «Αραμπάς», γνωρίζει πλατιά επιτυχία, ξεπερνώντας τις 50.000 αντίτυπα.
«Αραμπάς», «Γιάννη μου το μαντήλι σου», «Σαράντα πήχες δίμιτο», «Λαφίνα» είναι τα πιο ακουσμένα και με έμπνευση διασκευασμένα τραγούδια του.
Ακολουθεί το «Μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο» (1972), με το «Στο ‘πα και στο ξαναλέω», που η Κωχ είχε μάθει να τραγουδά από την μητέρα της…
Το 1976 βγαίνουν τα δικά της τραγούδια γνωρίζοντας και πάλι ευρεία αποδοχή : «Και σύ τρελλή με τυρανάς», «Νέα Μενεμένη».
Ένα χρόνο αργότερα μελοποιεί ποιήματα του Καββαδία («Φάτα Μοργκάνα», «Μαραμπού -Λένε για μένα οι ναυτικοί», ανάμεσά τους) αλλά τραγουδά και δικές της στιγμές («Σε ποια γωνιά») δίχως να παραλείπει τις αναφορές στον Τσιτσάνη («Νύχτες μαγικές», «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη»).
Η Κωχ θα κλείσει το ‘70 με νησιώτικα, παραδοσιακά και νέα τραγούδια, έχοντας συνεργαστεί κατά την διάρκεια του με τους Διονύση Σαββόπουλο, Θανάση Γκαϊφύλια, Ξυλούρη, Στέλιο Βαμβακάρη κ.α.
Σίγουρα ο Καββαδίας έλαμψε στην τραγουδοποία, δια… μπαγκέτας Μικρούτσικου.
Όμως κι αυτός ο… τρόπος της Κωχ, είναι τόσο ζηλευτός και άμεσος, γήινος κι εξωτικός, τόσο σπουδαίος και ταπεινός ταυτόχρονα, τόσο ωραίος.
