Ο Steve Jobs πίστευε πως δεν μύριζε χάρη στη διατροφή του και δεν έκανε συχνά μπάνιο. Οι συνάδελφοί του είχαν άλλη άποψη. Τι έτρωγε;

Πριν γίνει το απόλυτο είδωλο της Apple και αλλάξει για πάντα τη σχέση μας με την τεχνολογία, ο Steve Jobs ήταν ένας νεαρός που αναζητούσε την αλήθεια στην απλότητα, τη φύση και την εσωτερική κάθαρση. Μέσα από βιβλία για τον διαλογισμό, τις ανατολικές φιλοσοφίες και τις εναλλακτικές δίαιτες, διαμόρφωσε ένα σύστημα πεποιθήσεων που δεν αφορούσε μόνο το πνεύμα, αλλά και το σώμα του.

Ο Jobs είχε υιοθετήσει μια εξαιρετικά αυστηρή φρουτοφαγική δίαιτα, πιστεύοντας ότι όσο πιο καθαρά τρέφεται κανείς, τόσο περισσότερο αποτοξινώνεται. Μέσα από τα γραπτά του Arnold Ehret και άλλων οπαδών του «mucusless diet», πείστηκε ότι αν κάποιος ακολουθούσε πιστά αυτό το μονοπάτι, τότε το σώμα του δεν θα παρήγαγε βλέννες και άρα δεν θα είχε δυσοσμία. Με απλά λόγια: αν έτρωγες σωστά, δεν χρειαζόταν να βάζεις αποσμητικό. Ούτε να κάνεις συχνά μπάνιο.

Το πίστευε τόσο ακλόνητα, που κάποια περίοδο αρνιόταν ακόμα και τη βασική προσωπική υγιεινή. Καθόλου αποσμητικό. Ελάχιστο νερό. Ένα απλό πλύσιμο στο νιπτήρα και αυτό ήταν όλο. Την ίδια ώρα, εργαζόταν στην Atari, μια startup γεμάτη nerds και μηχανικούς, οι οποίοι δεν άργησαν να διαπιστώσουν ότι κάτι… δεν πήγαινε καλά.

Όπως καταγράφεται στη βιογραφία του Walter Isaacson, η διοίκηση της Atari τον μετακίνησε σε νυχτερινή βάρδια. Όχι γιατί ήταν πιο παραγωγικός τότε, αλλά γιατί οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν άντεχαν τη μυρωδιά του. Η αποστροφή ήταν τόσο έντονη, που έθεσε θέμα ακόμη και στη λειτουργία του γραφείου. Ο Jobs όμως δεν άλλαξε στάση. Θεωρούσε ότι ήταν οι άλλοι που δεν καταλάβαιναν.

Αυτή η φάση δεν κράτησε για πάντα. Με τον καιρό, ο Jobs αναθεώρησε πολλές από τις ακραίες του συνήθειες, αν και η σχέση του με την υγιεινή παρέμεινε… εναλλακτική σε πολλές φάσεις της ζωής του. Όμως εκείνα τα πρώτα χρόνια, πίστευε βαθιά ότι είχε βρει ένα υπερόπλο: μια δίαιτα που όχι μόνο τον έκανε υγιή, αλλά και αόσμο.

Οι συνάδελφοί του, βέβαια, είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Το περιστατικό έμεινε στην ιστορία όχι γιατί είναι αστείο, αλλά γιατί δείχνει πώς η ιδιοφυΐα και η εκκεντρικότητα συχνά βαδίζουν μαζί — σε σημείο που μπορούν να αγνοούν βασικές ανθρώπινες ανάγκες στο όνομα της «καθαρής ζωής».